«O διασκορπισμός των πανεπιστημιακών σχολών σε τόσες πόλεις σε όλη τη χώρα δεν είναι καθόλου σωστή πρακτική. Μπορεί να δίνει λίγη ζωή στις μικρές πόλεις, αλλά φρενάρει την επιστήμη. Η μία ειδικότητα θα μπορούσε να σπρώχνει την άλλη αν βρίσκονταν σε άμεση επαφή. Είναι σχεδόν αδύνατο να συμβεί αυτό με τις σημερινές δομές.»

Τα παραπάνω, είναι άποψη ερευνητή του Δημόκριτου και δασκάλου του ανοιχτού πανεπιστημίου. Εκφράζει έτσι τη θέση πως το πανεπιστήμιο θα έπρεπε να είναι αυτό που λέει η λέξη. Σε μια εποχή ακραίας εξειδίκευσης, η συνεργασία επιστημόνων διαφορετικών ειδικοτήτων μπορεί να εκτοξεύσει συγκεκριμένους τομείς έρευνας. Υπάρχουν όμως και πρακτικά ζητήματα. Πανάκριβα μηχανήματα συχνά ταξιδεύουν την Ελλάδα από εργαστήριο σε εργαστήριο προκειμένου να μπορέσουν να έρθουν σε επαφή με αυτά δάσκαλοι και φοιτητές διαφορετικών ειδικοτήτων. Δεν είναι όμως όλες οι συσκευές μεταφερόμενες. Και υπάρχουν περιπτώσεις που η χρήση ορισμένων συσκευών επιβάλλεται σε συγκεκριμένες στιγμές. Αν η στιγμή φύγει είναι σαν να μην ήταν προσβάσιμη ποτέ. Οι σκέψεις μπορούν να συνεχιστούν εύκολα προς το κομμάτι του κόστους λειτουργίας των διασκορπισμένων ιδρυμάτων, αλλά και στη γενικότερη ποιότητα της εκπαίδευσης που θα μπορούσαν να προσφέρουν όντας πλήρη τόσο σε εξοπλισμό όσο και σε ανθρώπινο δυναμικό.