Ἄλλο μαθαίνω τὴν ἱστορία μου κι ἄλλο διαβιῶ μέσα στὸ μίσος.
Ἄλλο μαθαίνω τὸν τρόπο γιὰ νὰ ξαναγίνω Ἕλλην κι ἄλλο πέφτω στὴν παγίδα τοῦ καταδιωκομένου. 
Ἄλλο μαθαίνω νὰ ἀναζητῶ καὶ νὰ κατακτῶ τὴν ἐλευθερία κι ἄλλο γίνομαι σκλάβος, σὲ νέου εἴδους σκλαβιά.

Γιατί ξεκίνησα ἔτσι σήμερα
Πρὸ ἀρκετῶν ἐτῶν ἔπεσε στὰ χέρια μου ἕνα τεῦχος τοῦ ΔΑΥΛΟΥ. 
Ἐνθουσιάστηκα.
Ἀπὸ τότε, καὶ γιὰ ἀρκετὰ χρόνια, ἔγινα «φανατικὴ» ἀναγνώστριά του.
Τὸ σταμάτησα ὅταν συνειδητοποίησα πὼς ἀν τί νὰ μοῦ δίδῃ πληροφορίες μὲ γέμιζε μῖσος καὶ θυμό. Ἤ ὅταν διεπίστωσα κάτι «περίεργες» δημοσιεύσεις, ἀναφορικῶς μὲ τὴν διευκρίνησι κάποιων ἱστορικῶν γεγονότων, ποὺ ὅμως δὲν ἦταν παρὰ μόνον παραποίησις ἱστορικῶν γεγονότων. 
Ἤ ὅταν κάποιοι ἀπὸ τοὺς γράφοντες ἄρχισαν νὰ ἐμφανίζονται ὥς …πρωτεργάτες ἄλλων κινήσεων, ποὺ οὐδόλως εἶχαν νὰ κάνουν μὲ τὴν ἐπανελλήνισίν μας.
(Αὐτὸ ποὺ καταγράφω σήμερα δὲν ἀκυρώνει συνολικῶς τὸν ΔΑΥΛΟ. Κάποια τμήματά του ἀκυρώνει μόνον.)

Ἔχω κρατήσῃ ἀρκετὲς σημειώσεις ἀπὸ αὐτὰ τὰ τεύχη, τὰ ὁποῖα διατηρῶ στὴν βιβιλοθήκη μου, καὶ ἔχω τὴν δυνατότητα νὰ παρουσιάσω μερικὰ ἀπὸ αὐτά, ἀνᾲ πάσᾳ στιγμή. Σήμερα ὅμως δὲν θέλω νὰ μπῶ σὲ τέτοιες λεπτομέρειες. 
Θέλω νὰ παραμείνω στὴν οὐσία. 
Θέλω νὰ προβληματισθοῦμε γιὰ τὸ τί ἀκριβῶς προσέφερε ὁ ΔΑΥΛΟΣ, στὴν κοινωνία μας, παρέα μὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἐδῶ καὶ μερικὲς δεκαετίες μεριμνοῦν γιὰ ἐμᾶς μὲ τὸν …χειρότερο τρόπο!

Σαφῶς καὶ ἐμπεριεῖχε γνώσι. Σαφῶς καὶ μάθαμε πάρα πολλὰ ἀπὸ τὴν μελέτη αὐτῶν τῶν τευχῶν. Ἀλλά μήπως φορτωθήκαμε μέ κάτι πού δέν εἴχαμε; Μήπως ἀπό ἐκεῖ ξεκίνησε ἕνα ἀκόμη «διαίρει καί βασίλευε»; 
Μὴ πᾶτε μακρυά. Μόνον τὴν εἰκόνα τῶν δωδεκαθεϊστῶν ἔναντι τῶν χριστιανῶν νὰ παρατηρήσετε, θὰ καταλάβετε πολλά.

Φυσικὰ τὸ περιοδικὸν ἔκλεισε. Τὰ τεύχη, ἄν κι ἐκόστιζαν ἰδιαιτέρως ἀκριβὰ ἔως ἐκείνην τὴν στιγμή, τώρα διατίθενται δωρεὰν στὸ διαδίκτυον. Αὐτό δέν εἶναι ἀκόμη πιό περίεργον;

Ἕνα ἄλλο σημεῖον σταθμὸς τοῦ «ἐπανελληνισμοῦ» μας ἐστάθη ὁ Γεωργιάδης, παρέα μὲ τὸν Ἀναστασάκη κι ὅσους ἄλλους ἐπέρασαν ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἑταιρικὲς συνεργασίες. (Ὄχι ὁπωσδήποτε ὅλους, ἀλλὰ σίγουρα τοὺς περισσοτέρους!!!)
Τί ἦταν καί τί εἶναι ὁ Γεωργιάδης; Ἦταν καί παραμένει ἕνας ἔμπορος βιβλίων; 
Νομίζω πὼς ἀκόμη καὶ τώρα ποὺ ἔχει εἰσέλθῃ στὴν βο(υ)λή, ἴδιος εἶναι. 
Βιβλία πωλοῦσε τότε, …βιβλία πωλεῖ τώρα. Μόνον ποὺ ἄλλαξε τὸ περιεχόμενον τῶν βιβλίων.
Ἀφῆστε δὲ ποὺ πωλοῦσε γιὰ νὰ πωλῇ!
Τὰ τεύχη γιὰ παράδειγμα τῶν κλασσικῶν μας ἐπωλοῦντο τόσο ἀπίστευτα ἀκριβά, ποὺ οὐσιαστικῶς μόνον ὅσοι εἶχαν τὴν ψωνάρα νὰ στολίζουν τὴν βιβλιοθήκη τους, τὰ ἀγόραζαν. Ὅσοι ἤθελαν πράγματι νὰ μελετήσουν ἐστρέφοντο σὲ ἄλλες ἐκδόσεις, λιγότερα πολυτελεῖς σίγουρα, ἀλλὰ ὁπωσδήποτε οἰκονομικότερες καὶ καλλίτερες.
Ὅμως δὲν ἐξέδοσε ὁ ἐκδοτικὸς οἶκος του μόνον κλασσικούς. 
Οὔτε πωλοῦσε μόνον κλασσικούς!
Πωλοῦσε τὰ πάντα!
Τόσο πολὺ πωλοῦσε, ποὺ ὁ φίλος Δημήτρης Δεσποτάκης τὸν κατήγγειλε γιὰ τὴν πραγματική του ἰδιότητα, χαρακτηρίζοντάς τον ὥς μανάβη ποὺ πωλεῖ σάπια φροῦτα. 
Ἔχει προωθήσῃ τόση σαβούρα, ποὺ ἐὰν τὸ καλοεξετάσουμε, μᾶλλον ὁ Δημήτρης ἔχει δίκαιον!

Ἄλλο πρόσωπο ποὺ ἔχει ἐμπλακῆ στὴν πορεία τοῦ «ἐπανελληνισμοῦ» μας, εἶναι ὁ Λιακόπουλος. 
Ἐδῶ ἀρχίζουν τὰ ἀπίστευτα. 
Γιὰ πότε ὁ Παΐσιος ἔγινε …30τομος, οὔτε ποὺ τὸ καταλάβαμε!
Γιὰ πότε τὰ Νεφελίμ, οἱ Βρῦλ, οἱ Ἕλ, οἱ Ἐλοχὴμ, οἱ Λοῦτς καὶ οἱ παντὸς εἴδους …ἀνύπαρκτες ὀνειροφαντασιώσεις του μπῆκαν στὴν καθημερινότητά μας, οὔτε ποὺ τὸ καταλάβαμε. 
Ἐκεῖ ποὺ συζητούσαμε σοβαρὰ μὲ τοὺς φίλους μας, ἀπὸ τὸ πουθενὰ πεταγόταν μία φράσις τοῦ δείνα ἤ τοῦ τάδε, παρέα μὲ τὸν δῶθε, κι ἔκανε τὴν συζήτησι …τσακίστε μας τὰ νεῦρα!
Τελικῶς κι αὐτός, ὅπως καὶ οἱ προαναφερόμενοι, ἐδημιούργησε σχολὴ ἀπολύτως ἐλεγχομένων καὶ κατευθυνομένων. 
Ἀφῆστε δὲ ποὺ αὐτὸς μᾶς ἔφερε καὶ τοὺς ἐξωγήινους, οἱ ὁποῖοι ζοῦν ἀνάμεσά μας… Καί πῶς θά τούς ἀναγνωρίσουμε; 

Οὐσιαστικῶς ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ξεκίνησε νὰ ἐμφανίζεται μία ἀνάγκη τοῦ Ἕλληνος νὰ μορφωθῇ πραγματικῶς καὶ οὐσιαστικῶς, ὥς πορδές, ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ αὐτούς, ἐπετάχθη, ἐξηπλώθη κι ἐβρώμισε τὸν τόπο καὶ τὴν ἀνάσα μας.

Τί ἔχουν καταφέρῃ;
Ὄχι πολλά, ἀλλὰ σαφῶς ἀναγνωρίσιμα. (Διότι ἡ ἀνάγκη τοῦ Ἕλληνος νὰ ἀναζητήσῃ τὴν ἀλήθεια, ἀποδεικνύεται μεγαλυτέρα τῆς προσπαθείας γιὰ ἔλεγχο ποὺ τοῦ ἀσκοῦν οἱ ἐπιτήδειοι!!!)
Βλέπουμε γιὰ παράδειγμα ἕναν νὰ συζητᾶ τόσο ὄμορφα, νὰ παραθέτῃ στοιχεῖα, ἱστορικὲς παραπομπές, ἀποδείξεις κι ἐξ αἴφνης νὰ πετᾶ κάτι γιὰ διαστημόπλοια, γιὰ καλακαντζάρους καὶ γιὰ ἀναστημένους… Κι ἐκεῖ ἀντιλαμβανόμεθα πὼς οὐσιαστικῶς ὅλο αὐτὸ τὸ ἀληταριό, εἶτε συνειδητῶς εἶτε ὄχι, στόχευσε στὴν ἀντίληψί μας καὶ στὴν ἱκανότητά μας νὰ δομοῦμε συγκεκροτημένη σκέψι. 
Αὐτὸ μᾶς ἀποδόμησαν κατὰ βάσιν. Ὅλα τὰ ἄλλα δὲν κατάφεραν νὰ τὰ προσβάλουν. 
Ὅμως κι αὐτὸ εἶναι ἐμφανές. Δυστυχῶς!!!

Διαπιστώνω γιὰ παράδειγμα πὼς ὁ χριστιανὸς θεωρῇ ἐχθρό του τὸν δωδεκαθεϊστή, ἀλλὰ καὶ τὸ ἀνάποδον. Ἀδυνατοῦν νὰ σεβασθοῦν ὁ ἕνας τὴν ἀντίληψι καὶ τὰ πιστεύω τοῦ ἄλλου. Κατέχουν βλέπετε τὸ παπικὸ ἀλάθητον καὶ οἱ δύο. 
Στάσις ποὺ οὐσιαστικῶς μόνον Ἕλληνα δὲν ἐκφράζουν, διότι ὁ Ἕλλην, ὁ Ἕλλην ὅμως, ὄχι τὰ σούργελα, τὸ πρῶτο ποὺ σέβεται εἶναι ἡ κοσμοθέασις τοῦ διπλανοῦ του. Οὐδέποτε θὰ θεωρήσῃ σὰν ἐχθρό του κάποιον ποὺ πιστεύει σὲ ἄλλον θεὸ ἀπὸ τὸν δικό του. Ψιλὰ γράμματα ὅμως αὐτά…

Ἄλλο σημεῖον εἶναι τὸ ζήτημα τοῦ πολιτεύματος. 
Οὐδὲ ἕνας ἀντιλαμβάνεται τὸ πασιφανές: ἡ δημοκρατία, κατὰ τοὺς παπποῦδες μας, ποὺ τάχα μου τόσο τιμοῦμε καὶ σεβόμεθα, ἦταν μεταξὺ τῶν χειρίστων ἀπὸ τὰ πολιτεύματα. Ὅμως ἀπὸ τὴν μίαν ἡ τόση πλύσις ἐγκεφάλου ποὺ ἔχουμε φάῃ, ἀπὸ τὴν ἄλλην ἡ ἀδυναμία μας νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς αὐτὰ ποὺ διαβάζουμε στοὺς κλασσικούς μας δὲν εἶναι αὐτὰ ποὺ ἐμεῖς θέλουμε νὰ δοῦμε, οὔτε αὐτὰ ποὺ κάποιοι μᾶς παρουσιάζουν. Εἶναι μόνον αὐτὰ ποὺ οἱ παπποῦδες μας ἤθελαν νὰ ποῦν! Ὄχι κάτι ἄλλο. Μόνον αὐτὰ ποὺ ἐκεῖνοι θέλησαν νὰ καταγράψουν.
Κακό αὐτό;
Ὄχι, ἐὰν τὸ δοῦμε σὲ βάθος χρόνου. 
Δὲν μάθαμε διὰ τῆς μεθόδου τῆς παρατηρήσεως. Συνεπῶς θὰ ἀναγκασθοῦμε νὰ μάθουμε διὰ τῆς μεθόδου τῆς βίας. Ξέρετε, αὐτῆς ποὺ πονᾷ πολὺ αὐτοὺς ποὺ χρειάζονται μαθήματα. 
Τί νά κάνουμε; 
Θὰ τὸ πάρουμε τὸ μάθημα… Μόνον ποὺ ὅταν θὰ ὁλοκληρωθῇ αὐτὸς ὁ κύκλος, θὰ κυττᾶμε πίσω καὶ θὰ δακρύζουμε.

Ἕνα τρίτο σημεῖον τῆς παρεμβάσεως στὴν ἐπανελλήνισίν μας ἦταν ὁ ἀπίστευτος ὄγκος τῆς πληροφορίας. 
Δῆλα δή, ἐξ αἴφνης κι ἀπὸ τὸ πουθενά, ἐνεφανίσθησαν δεκάδες ἐρευνητὲς ἐπὶ ἐρευνητῶν, ἱκανοὶ κι ἄξιοι νὰ ἐξηγήσουν, νὰ ἐρμηνεύσουν καὶ νὰ παρουσιάσουν, πρὶν ἀπὸ ἐμὰς γιὰ ἐμάς, τὰ πάντα!
Εὑρεθήκαμε δῆλα δὴ μὲ ἀρωγοὺς τόσους, ποὺ τελικῶς χάσαμε τὴν πληροφορία καὶ τὴν πηγή!
Γιατί τόσες ἐκδόσεις; Γιατί ὄχι λίγες καί καλές;
Γιατί τόσοι πολλοί ἐρευνητές; Γιατί τόσοι πολλοί, δῆλα δή ἀκόμη περισσότεροι, ἀεριτζῆδες καί σκιτζῆδες, πού ὅμως προεβάλοντο, ὥς νὰ εἶχαν τὸ χρῆσμα τοῦ διδασκάλου. (Παράδειγμα: Ἀνέστης Κεραμιδᾶς κι ὁμάδα Ἔψιλον. Δὲν μὲ ἐνδιαφέρουν οἱ πραγματικές του γνώσεις, ἀλλὰ αὐτὲς ποὺ ἐδημοσίευσε. Κι αὐτὲς εἶναι γιὰ τὰ πανηγύρια!!!!)
Ποῦ εὑρέθησαν τά χρήματα γιά νά χρηματοδοτῶνται καί νά ὑπάρχουν λοιπόν ὅλοι αὐτοί;

Στόχος ὅλων τῶν  παραπάνω, καθῶς φυσικὰ κι ἄλλων, πάρα πολλῶν, ποὺ παρέμειναν στὴν σκιά, ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι, νὰ μὴ ὑπάρχῃ ἐπίγνωσις τοῦ ποιοὶ εἴμαστε καὶ γιὰ ποιὰ εἴμαστε ἤ ὄχι ἱκανοί!
Καὶ δυστυχῶς, μὲ τὶς δομὲς ποὺ ὑπάρχουν, μὲ τὰ μυαλὰ ποὺ  κουβαλᾶμε καὶ μὲ τὶς ἀντιλήψεις ποὺ κυκλοφοροῦν, οὐδέποτε θὰ μπορέσουμε, μὲ αὐτὰ τὰ μέσα, νὰ ἐξέλθουμε τῶν τελμάτων ποὺ ἔχουμε πέσει!
Ἐκτός…
Ἐκτὸς κι ἐὰν κάτι μᾶς ὠθήσῃ διὰ τῆς βίας ἔξω ἀπὸ τὴν κατάστασι τῆς βλακείας.

Ἔχουμε μίαν κοινωνία ποὺ ἔχει καταπιεσθῇ μὲ ψεύδη, ἀπατηλὲς ὑποσχέσεις, ἀσφυκτικὲς κι ἀνελεύθερες κοινωνικὲς δομές, ἡ ὁποία ἀναζητᾶ τρόπους νὰ ἀνασάνῃ καὶ νὰ ξεφύγῃ, πρὸ κειμένου νὰ εὕρῃ τοὺς ἀρίστους της καὶ νὰ ἀνασυγκροτηθῇ. Δὲν μᾶς ἀφήνουν… Ἤ τοὐλάχιστον τὸ παλεύουν.
Τὸ ἐὰν θὰ τὸ καταφέρουν ἤ ὄχι, εἶναι ἄλλη ὑπόθεσις. 

Ταὐτοχρόνως μᾶς ἔχουν ἐκπαιδεύσῃ ἔτσι ποὺ νὰ πιστεύουμε πὼς τὸ ἀριστότερον σύστημα διακυβερνήσεως εἶναι ἡ δημοκρατία!!! Ἀλλά ποιοί τό ἔκαναν; Ποιοί τήν ὑμνοῦν; Μήπως αὐτοί πού τήν χρησιμοποιοῦν τόσους αἰῶνες πρό κειμένου νά μᾶς κρατοῦν ἐν τελῶς κοιμισμένους; (Ἄς θυμηθοῦμε τὸν Δημητροκάλλη. Μεγάλη μούρη!!! Πρῶτο τσιράκι τοῦ Μητσοτάκη καὶ πρῶτος καὶ καλλίτερος σύμβουλος τοῦ Θεοδωράκη!!! Ὤ, ὠιμέ…!!!)

Πρὸ τεσσάρων δεκαετιῶν καὶ κάτι, ξεκίνησε ἡ Ἑλληνικὴ κοινωνία νὰ ἀφυπνίζεται. (Ὄχι, δὲν τὸ συνδέω μὲ τὴν δικτατορία. Συνέπεσε ὅμως ἡ αύτοδυναμία τῆς χώρας μὲ τὴν ἀφύπνισι τοῦ Ἕλληνος. Ἁπλῶς συνέπεσε…)
Καὶ τότε μᾶς ἐστολίσθησαν σιγὰ σιγά, ἀλλὰ σταθερά, ἄλλοι …σωτῆρες,
Σιγὰ σιγὰ ὅμως, ἔτσι, γιὰ νὰ μὴ ξεφύγῃ οὐδείς, ἄρχισαν νὰ προβάλουν τόσοι καὶ τόσοι, ποὺ χάσαμε καὶ τὸν δρόμο καὶ ξεχάσαμε τὴν ἀνάγκη….
Τελικῶς, ἀν τί νὰ γίνουμε Ἕλληνες μὲ τὸ καλό, μὲ τὸ μαλακό, μὲ τὸ φρόνιμο, θὰ γίνουμε διότι δὲν ἔχουμε ἄλλον δρόμο. 

Πολλὲς συμπτώσεις… Πάρα πολλές… Καὶ μέσα σὲ ὅλα αὐτά, κατὰ μαρτυρία τοῦ ἀγαπημένου φίλου Μάρκου Μπότσαρη, πρὸ ἀρκετῶν ἐτῶν, κυκλοφοροῦσαν κάτι βαλίτσες γεμάτες 100δόλλαρα…
Πολὺ χρῆμα… Πάρα πολύ… Καὶ οἱ ὑποδομὲς ἐστήθησαν… Ποῦ κατέληξαν; 
Ποιοί ἔφαγαν; Ποιοί ἀκόμη μασσουλοῦν; Ποιοί θά φᾷν στό μέλλον;
Ἀντιλαμβάνομαι τώρα πιά, ἄν καὶ γιὰ τοὺς περισσοτέρους διατηρῶ ὡς ἀποδείξεις τὰ ἀποτελέσματα τῶν πράξεών των. 

Τοῦ «ἐπανελληνισμοῦ» μας οἱ ἀλῆτες ἀκόμη τριγύρω ἐδῶ εἶναι…
Ἔφαγαν, τρῶν, θὰ τρῶν… 
Ἀλλὰ τὸν πραγματικό μας ἐπανελληνισμό, κι ἄς ἔχουν καταφέρῃ νὰ δηλητηριάσουν πολλοὺς καὶ πολλά, δὲν ἔχουν τὴν δύναμι οὔτε νὰ τὸν ἀναστείλουν, οὔτε νὰ τὸν ἀνακόψουν.
Θέλουμε δὲν θέλουμε, μποροῦμε δὲν μποροῦμε, ἀντέχουμε δὲν ἀντέχουμε, τὸν ἐπανελληνισμό μας τὸν ζοῦμε ἤδη.
Κι ὅλοι αὐτοί, γνωστοὶ καὶ ἄγνωστοι, ἤδη διαπιστώνουν πὼς ἔπαιξαν κι ἔχασαν…
Τζᾶμπα τόσο χρῆμα… Τζᾶμπα… Ἐν τελῶς τζᾶμπα… γιὰ τοὺς τζᾶμπα Ἑλληναράδες κι Ἑλλαδεμπόρους.

Φιλονόη. 

Υ.Γ. Ἄλλο (καλὰ ἐλεγχόμενος καὶ κατευθυνόμενος καὶ σιωνιστοπληγμένος) ἐπανελληνισμὸς καὶ ἄλλο ἐπανελλήνισις.

φωτογραφία