Το ευλογημένο δέντρο της ελιάς που αντέχει στο χρόνο και δίνει εισόδημα στον παραγωγό για εκατοντάδες χρόνια, εφόσον το περιποιηθεί, παράγοντας τον καρπό και το ελαιόλαδο, έπειτα από επεξεργασία, τα υποπροϊόντα του για ζωοτροφή και καύσιμη ύλη και προφανώς το ίδιο το ξύλο, προσφέρει ακόμη μια εναλλακτική και όχι τόσο διαδεδομένη διέξοδο, που δεν είναι άλλη από τη δυνατότητα εμπορικής εκμετάλλευσης των φύλλων του δέντρου.

Η συγκεκριμένη τάση δεν έχει αναπτυχθεί στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια και μόνο πριν κάποιο διάστημα είχε έρθει στην επιφάνεια μέσω της γνωστής σε όλους «φραπελιάς», η οποία υποτίθεται είχε θεραπευτικές ιδιότητες. Έκτοτε η ιστορία με τα φύλλα ελιάς «έκατσε» και μόνον κάποιοι μεμονωμένοι παραγωγοί ασχολούνται συστηματικά. Μερικοί από αυτούς δραστηριοποιούνται, σύμφωνα με πληροφορίες στην περιοχή της Εύβοιας.

Εντελώς διαφορετικά ωστόσο είναι τα πράγματα στο εξωτερικό, καθώς η αγορά και τα ράφια των σούπερ μάρκετς είναι γεμάτα με τέτοιου είδους προϊόντα: Φύλλα ελιάς που αποξηράθηκαν και χρησιμοποιούνται για τσάι, κατά κύριο λόγο.

Το τελευταίο διάστημα ωστόσο σύμφωνα με πληροφορίες του paseges.gr, ζήτηση υπάρχει από χώρες όπως η Κορέα και οι ΗΠΑ, ενώ καθημερινά και με τη βοήθεια του διαδικτύου μεμονωμένοι έμποροι προσπαθούν να έρθουν σε επαφή με Έλληνες παραγωγούς, για να προμηθευτούν προϊόν.

Συνήθως οι περισσότεροι έμποροι ζητούν προϊόν με συγκεκριμένες προδιαγραφές ποιότητας και δυνατότητα εξαγωγής στο εξωτερικό αρκετά μεγάλης ποσότητας, γεγονός που για μια ακόμη φορά υπαγορεύει την ανάγκη οργάνωσης των παραγωγών σε συνεταιρισμούς και την αναζήτηση καναλιών διανομής σε χώρες του εξωτερικού.

Αξίζει να σημειωθεί πως οι ποσότητες εξάγονται αφού συσκευαστούν σε σακιά, κι εφόσον δεν έχουν ραντιστεί με κανένα φάρμακο, για ευνόητους λόγους.

Αλέξανδρος Μπίκας

πηγή 

φωτογραφία