Πάλη κι αὐτή.
Ἐὰν δὲν ὑπάρχῃ, δὲν ὑπάρχει καὶ κάτι ζωντανό!
Τοὐλάχιστον ὅπως ἔχει διαμορφωθῇ ἡ διαβίωσίς μας, ἐδῶ καὶ πολλοὺς πολλοὺς αἰῶνες, ἀναπαράγουμε ἕνα μοντέλο ποὺ λέγεται σύγκρουσις. Μία παραλογία, ποὺ ὅμως εἶναι καθημερινότητά μας.
Μία ἀνισοῤῥοπία ποὺ ὅμως τὴν υἱοθετοῦμε ἀκρίτως…
Ἡ θεωρία τῶν συγκρούσεων μᾶς τρέφει. Ἀλλὰ νομίζω πὼς φθάνουμε στὴν καμπὴ ἐκείνη ποὺ θὰ ζήσουμε δίχως της.
Ὄχι διότι θὰ ἀλλάξουμε ἐμεῖς, ἀλλὰ διότι θὰ μᾶς τὸ ἐπιβάλλῃ ἡ Ἀνάγκη.
Η ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ
Όταν ο Muzafer Sherif, εκ των ιδρυτών της κοινωνικής ψυχολογίας διεξήγαγε το πείραμα Robbers Cave το 1954 γεννώντας τη ρεαλιστική θεωρία των συγκρούσεων, διαπίστωσε μεταξύ άλλων κάτι που ο αρχαίος Αθηναίος νομοθέτης γνώριζε καλά.
Όταν μέσα σε μια κοινωνία δημιουργούνται διαφορετικές ομάδες με κοινούς στόχους, γρήγορα υιοθετούνται νοοτροπίες και δράσεις που οδηγούν σε συγκρούσεις και καταλήγουν να είναι ζημιογόνες για το κοινωνικό σύνολο. Όλα αυτά γιατί ο άνθρωπος αρέσκεται να ανήκει σε ομάδες και αν μπορεί να βαφτίσει μια άλλη ομάδα ως αντίπαλη, θα το κάνει. Και μετά θα ξεκινήσει πόλεμο. Αυτό, είναι εύλογο πως θα συμβαίνει πάντα όταν δύο ομάδες έχουν κοινό στόχο.
Ε λοιπόν, στην αρχαία Αθήνα όσο κι αν φαίνεται περίεργο απαγορευόταν η δημιουργία οργανώσεων που θα στόχευαν στην κατάληψη της εξουσίας. Πως ονομάζουμε σήμερα αυτές τις οργανώσεις; Κόμματα! Από που προέρχεται η λέξη; Μα φυσικά από το κομμάτι. Κομματιάζουν την κοινωνία τα πολιτικά κόμματα. Στην αρχαία Αθήνα απαγορευόταν η δημιουργία τους. Και η αιτία ήταν τα όσα διαπίστωσε ο ερευνητής της ψυχολογίας δυόμιση χιλιάδες χρόνια μετά. Ας σημειωθεί πως τότε ήταν απόλυτα ελεύθεροι οι πολίτες να εκφράζουν ίδιες απόψεις. Γνωρίζουμε τους αριστοκρατικούς και τους δημοκρατικούς. Όμως δεν επιτρεπόταν η οποιαδήποτε οργάνωση σε ομάδες κάτω από ιδεολογικές σημαίες.
Στις “δημοκρατικές” σύγχρονες ημέρες, η δημοκρατία έβαλε φίδια στον κόρφο της τα κόμματα, επιτρέποντας τη λειτουργία πανίσχυρων μηχανών κοινωνικής αδικίας. Οι μηχανισμοί αυτοί βαφτίζονται “θεμέλιο της δημοκρατίας”. Όσοι υπάγονται σε αυτά τα ονομάζουν παρατάξεις και χρησιμοποιούν σημαίες, ενώ όλα αυτά δε σταματούν στη μάχη της κάλπης. Φυσικά τα κόμματα έχουν αρχηγούς καιστρατιώτες στην πρώτη γραμμή. Τέτοιοι δηλώνουν πως θα παραμείνουν όσοι αποχωρούν τυπικά αλλά εξακολουθούν να πιστεύουν στην ιδεολογία που αυτά εκφράζουν. Το ότι οι προηγούμενες κόκκινες λέξεις παραπέμπουν σε πόλεμο, είναι προφανές και καθόλου σύμπτωση δεν είναι.
.Υ.Γ. Φαίνεται νὰ θρεφόμαστε ἀπὸ κάτι ποὺ μᾶς φθείρει. Ὅμως τελικῶς εἶναι κάτι ποὺ δὲν μᾶς θρέφει. Κι αὐτὸ θὰ φέρῃ τὴν ἀνατροπή.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
Δὲν γνωρίζω τὸν συντάκτη τοῦ ἄρθρου ἐλλὰ ἐκτὸς ἂπὸ αὐτὸ τὸ ἐνοχλητικὸ “Ἀρχαῖα Ἀθήνα” ἀντὶ τοῦ ὀρθοῦ “εἰς τὰς Ἀθήνας τὸν τάδε αἰῶνα”, εἶναοι μᾶλλον καὶ ἀνιστόρητος..
Καὶ κάτι ἄλλο: Εἶναοι ἀνάγκη νὰ τρέχωμεν εἰς τὰ βάθη τῶν αἰώνων ἀνῶ αὐτὰ τὰ παραδείγματα εὐκόλως ἀναζητῶνται εἰς σχετικῶς προσφάτους ἐποχάς, εἰς τοὺς δήμους ἐπὶ παραδείγματι τοῦ Μεταβυζαντινοῦ Ἑλληνισμοῦ κλπ. ; Τὶ εἴδους διαστροφὴ εἶναι αὐτή;
Ἐγὼ πάλι γνωρίζω τὸν συγγραφέα τοῦ ἄρθρου καὶ σὲ ἀρκετὰ συμφωνῶ μαζύ του.