Φανατικοὶ παντοῦ. Γεμίσαμε φανατικοὺς καὶ φανατισμό. 
Θεωρίες, ἰδέες, πράξεις, ξύλο, πλιάτσικο, δολοφονίες…
Φανατικοί… Παντοῦ φανατικοί… Κι ἀπὸ ἐδῶ κι ἀπὸ ἐκεῖ…
Ὅλος ὁ τόπος ἀργά, ἀλλὰ σταθερά, χωρίζεται σὲ δύο ὁμάδες. Στοὺς μὲν καὶ στοὺς δέ, ποὺ ὅμως ἀποτελοῦν τὴν μίαν ὁμάδα, καὶ στοὺς ἀπ’ ἔξω, ποὺ ἀποτελοῦν τὴν ἄλλην ὁμάδα.
Οἱ μέν, τῆς πρώτης ὁμάδος, εἶναι οἱ ἀριστεροαναρχοκουλτουροκουκουλοφόροι. Οἱ  δέ, τῆς πρώτης ὁμάδος, εἶναι (κατὰ πῶς μᾶς τὰ λὲν) οἱ χρυσαυγίτες, παρέα μὲ τοὺς συμπαθοῦντες αὐτούς. 
Ἡ ἄλλη ὁμὰς ἀποτελεῖται ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἐνσπείρουν ἐκεῖνες τὶς πληροφορίες ποὺ ἀπαιτῶνται, πρὸ κειμένου νὰ φανατίζονται οἱ μὲν καὶ οἱ δέ, τῆς πρώτης ὁμάδος, μεταξύ των καὶ τελικῶς νὰ γίνονται πόλος ἐλξεως καὶ σημεῖον συσπειρώσεως, γιὰ τοὺς συμπαθοῦντες αὐτῶν. 
Ὅμως εἶναι ῥόλοι… Ἁπλοῖ ῥόλοι στὸ θέατρον τοῦ παραλόγου…..

Ἑστιάζω λοιπὸν στοὺς φανατικοὺς τῆς ζωῆς μας. Αὐτοὺς πού, ἄν καὶ ἐν τελῶς γελοῖοι, ἐξακολουθοῦν καὶ ὑπάρχουν πρὸ κειμένου νὰ μᾶς κάνουν τὰ νεῦρα μας φιδέ.

Ἔχουμε λοιπὸν καὶ λέμε.
Οἱ φανατικοὶ καὶ οἱ φανατικοί.
Δύο ὁμάδες, δύο παρατάξεις, δύο χῶροι. Φαινομενικῶς τοὐλάχιστον! Οὐσιαστικῶς καμμία διαφορὰ δὲν ὑφίσταται μεταξύ τους! Τὸ ἴδιο νόμισμα μὲ δύο ὄψεις!!!
Ἀφήνω γιὰ λίγο ἀπ΄ ἔξω τοὺς ἠθικοὺς αὐτουργούς, διότι αὐτοὶ δὲν εἶναι φανατικοί. Ἐργαλεῖα εἶναι. Κι ἄς πιστεύουν τὸ ἀντίθετον. 

Ἡ πρώτη ὁμὰς λοιπόν, ἄς τὴν ὀνομάσουμε Ἄλφα, καὶ ἡ δευτέρα ὁμάδα, ποὺ γιὰ χάριν συντομίας, ἄς τὴν ὀνομάσουμε Βήτα. 

Παντοῦ λοιπόν σήμερα τὰ πνεύματα ἐξεγείρονται. 
Μᾶς φταίει τὸ κράτος, ἀλλὰ τὰ βάζουμε μὲ τοὺς ΛΑΘΡΟεποίκους. Μᾶς φταίει τὸ κράτος ἀλλὰ τὰ βάζουμε μὲ αὐτοὺς ποὺ τὰ βάζουν μὲ τοὺς ΛΑΘΡΟεποίκους. Κι ἀν τί νὰ συνεργασθοῦν οἱ Ἄλφα μὲ τοὺς Βήτα καὶ νὰ τὰ βάλουν μὲ τὸ κράτος, τὰ βάζουν ὁ ἕνας μὲ τὸν ἄλλον. Ἤ ἀν τί νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς τὸ πρόβλημα εἶναι ἐσωτερικό, δικό μας, κι ὄχι τοῦ κάθε εἰσβολέως, καθόμαστε καὶ φαγωνόμαστε γιὰ τὸ ἐὰν ὁ εἰσβολεὺς δὲν εἶναι εἰσβολές. Ἁπλᾷ ἑλληνικὰ ἐὰν γνωρίζαμε, θὰ καταλαβαίναμε τὸ ποιὸς εἶναι ποιός. 
Πανηγύρι λοιπὸν νὰ γίνεται. Ἔτσι… Νὰ χάνουμε χρόνο, χρῆμα, καθαρότητα σκέψεως…
Διότι ὅταν ἐμπλέκεται κάποιος μαζύ τους, εἶναι σὰν νὰ ἐμπλέκεται μὲ τὰ πίτουρα. Ἀργὰ ἤ γρήγορα θὰ τὸν φᾶνε οἱ κόττες. 

Φανατικοὶ λοιπὸν κι ἀπὸ ἐδῶ, φανατικοὶ κι ἀπὸ ἐκεῖ. Ἀλλὰ πάντα φανατικοί. Δῆλα δὴ μία ἀπὸ τὰ ἴδια. 

Φανατικὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ οὐδέποτε ἀκούει τὴν ἀντίθετον ἄποψιν/γνώμη. (Μᾶλλον ἐγὼ δὲν εἶμαι κατὰ πῶς φαίνεται καὶ τόσο φανατική, διότι δυστυχῶς, ἀκόμη, ἀκούω!!!)
Φανατικὸς εἶναι κι αὐτὸς ποὺ ἐφ΄ ὅσον δὲν ἀκούει, θεωρεῖ ἐχθρόν του κάθε ἕναν ποὺ ἐκφράζει ἀντίθετον ἄποψιν/γνώμη. 
Φανατικὸς εἶναι κι αὐτὸς ποὺ σκοτώνει διότι δὲν τοῦ ἀρέσει τὸ χρῶμα, ἡ θρησκεία, ἡ ἔκφρασις τοῦ ἀπέναντι. 
Κάτι σὰν αὐτό:

Καὶ δυστυχῶς, ἀπὸ φανατικοὺς ἔχουμε γεμίσῃ… Εἴμαστε πλήρεις…
Ὁ φανατισμὸς στὶς ἡμέρες μας λοιπὸν ἔχει πολλὲς ἐκφράσεις.  Ἀλλὰ πάντα τὴν ἴδια ῥίζα: τὴν βλακεία!

Φανατικοὶ εἶναι σίγουρα αὐτοὶ ποὺ σκοτώνουν, διότι δὲν τοὺς ἀρέσει τὸ θρήσκευμα τοῦ ἄλλου. 
Καὶ δυστυχῶς ἔχει γεμίσῃ ἡ χώρα μας μὲ ἐκατομμύρια τέτοιους. 
Ἐπίσης εἶναι πλέον κι ἐπικίνδυνοι, διότι ἔχοντας ἀποκτήσῃ ἀριθμητικὴν δύναμιν, ποὺ ξεπερνᾷ σαφῶς τὰ πέντε μὲ ἕξι ἐκατομμύρια, θεωροῦν πὼς μποροῦν νὰ ἐπιβάλουν τὶς δικές τους θέσεις, μὲ ὄχι καὶ τόσο …εὐγενικὸν τρόπο!!!

Φανατικοὶ εἶναι καὶ οἱ ἄλλοι. Αὐτοὶ ποὺ σκοτώνουν διότι ἔχουν ἀπέναντί τους κάποιον μὲ ἄλλην ἐθνικὴ καταβολή. Ὄχι ἀπαραιτήτως διότι εἶναι ἐγκληματίας, διότι συνήθως αὐτοὺς δὲν τολμοῦν νὰ τοὺς πειράξουν, ἀλλὰ ἔτσι… Διότι ἔτσι τοὺς ἀρέσει…

Φανατικοὶ εἶναι κι αὐτοὶ ποὺ στρέφονται κατὰ τῶν Ἑλλήνων, διότι οἱ Ἕλληνες ἄρχισαν νὰ ξυπνοῦν καὶ νὰ μὴ θέλουν πλέον νὰ τοὺς ὁδηγοῦν στὸν ἀφανισμό… 
Αὐτοὶ οἱ φανατικοὶ εἶναι οἱ πλέον δηλητηριώδεις. Εἶναι ἱκανοὶ νὰ σκοτώσουν κάποιον μόνον καὶ μόνον ἐπεὶ δὴ κρατᾷ τὴν Ἑλληνικὴ σημαία. Ἄλλοι παρανοϊκοὶ ἐτοῦτοι… Ἀπὸ τοὺς χειροτέρους….

Γεμίσαμε φανατικούς…Κάθε χρώματος, ἐθνικῆς καταβολῆς, ταὐτότητος, ἰδεολογίας, «ἰδεολογίας», βλακείας καὶ ἀνισορροπίας. 

Κι ἐμεῖς στὸ μέσον παλεύουμε νὰ ἰσοῤῥοπήσουμε κυρίως μὲ τοὺς ἑαυτούς μας, ἀλλὰ καὶ μὲ τὰ νέα δεδομένα, ποὺ μᾶς ξαφνιάζουν βιαίως καὶ μᾶς καταστέλλουν. 
Ἡ πορεία μας;
Ἡ ἔνταξις ἤ ἡ ταὔτισις ἤ μόνον ἡ συμπάθεια, μὲ κάποιον ἀπὸ τοὺς παραπάνω.  Ἀδιέξοδα μᾶς ἔχουν δημιουργήσῃ. 
Ἀφήσαμε πίσω μας πρὸ πολλοῦ τὶς καταστάσεις τῶν βενιζελικῶν-βασιλικῶν, τῶν ὀλυμπιακῶν-παναθηναϊκῶν, τῶν πασόκων-νεοδημοκρατῶν… Ἔπρεπε νὰ μποῦμε σὲ νέα δεδομένα ποὺ θὰ μᾶς κρατοῦν πάντα ἑστιασμένους ὄχι στὸ πρόβλημα ἀλλὰ σὲ ὅλα τὰ ἄλλα, ποὺ δὲν ἀφοροῦν στὸ πρόβλημα. 
Λὲς κι ἔχει σημασία ἐὰν ὁ ἀρχηγὸς τοῦ κράτους θὰ εἶναι δεξιός, ἀριστερός, κεντρῶος, διότι τελικῶς δὲν γίνεται νὰ εἶναι σκέτο πατριώτης. 
Εἶναι βλέπετε ἡ ἐκπαίδευσις ποὺ ἔχουμε φάῃ τόσα χρόνια. 

Ναί, δὲν εἴμαστε ἐμεῖς φανατικοί. Δὲν εἶναι στὴν φύσι μας. 
Ἀλλὰ μᾶς κρατοῦν ἁλυσοδεμένους πίσω ἀπὸ τέτοιου εἴδους σούργελα, πρὸ κειμένου νὰ κάνουν κάποιοι θαυμάσια τὶς δουλειές τους δίχως νὰ τοὺς ἐνοχλοῦμε. 

Φανατικοὶ καὶ φανατικοὶ 
Δύο ῥόλοι, ὁ ἐξῆς ἕνας: παραπλανητής!
Θά ἐξακολουθήσουμε γιά πολύ ἀκόμη νά ἀκολουθοῦμε, νά συμπαθοῦμε ἤ νά ἐνεργοῦμε ὑπέρ κάποιων; 
Μήπως ἔφθασε πιά ἡ στιγμή νά …«φανατισθοῦμε» μέ κάτι μεγαλύτερο πού λέγεται Ἑλλάς; 
Μήπως νά ξαναγίνουμε ἐπί τέλους Ἕλληνες, ἄξιοι ἀπόγονοι ἐνδόξων προγόνων;

Φιλονόη. 

φωτογραφίες ἀπὸ ἐδῶ, ἐδῶ, ἐδῶ, ἐδῶ.