Σὰν σήμερα πέθανε ὁ Γέρος μας.

Ὄχι τὰ κλαριὰ νὰ μᾶς κόψῃς, ὄχι τὰ δένδρα, ὄχι τὰ σπίτια ποὺ μᾶς ἔκαψες, μόνον πέτρα ἀπάνω στὴν πέτρα νὰ μὴ μείνῃ, ἡμεῖς δὲν προσκυνοῦμε.
Τί τά δένδρα μας ἐάν τά κόψῃς καί τά κάψῃς, τήν γῆ δὲν θέλει νά σηκώσῃς καί ἡ ἴδια ἡ γῆς ποὺ τὰ ἔθρευσε, αὐτὴ ἡ ἰδία ἡ γῆς μένει δική μας καὶ τὰ ματακάνει.

Μόνον ἕνας Ἕλληνας  νὰ μείνῃ, πάντα θὰ πολεμοῦμε.
Καὶ μὴν ἐλπίζῃς πὼς τὴν γῆ μας θὰ τὴν κάμης δική σου… 

Αὔρα Ζωνόρου Ἀλεξανδρῇ

Σὰν σήμερα,  τὸ 1843, ἔκλεισε τὰ μάτια του, ἀφήνοντάς μας ἐτοῦτον τὸν κόσμο, ποὺ ὁ ἴδιος ἀπελευθέρωσε.
Ἤ τοὐλάχιστον ἐτοῦτον τὸν κόσμο, γιὰ τὸν ὁποῖον ἀγωνίστηκε, πρὸ κειμένου νὰ ἀπελευθερωθῇ….  Κι ἔκανε πράγματι πολὺ περισσότερα ἀπὸ ὅσα θὰ ἄντεχε ἄνθρωπος…. 

Δὲν τὰ κατάφερε. 
Ὄχι διότι δὲν ἔκανε αὐτὰ ποὺ ἔπρεπε ἀλλὰ διότι οἱ δοσίλογοι ἦταν περισσότεροι, δυνατότεροι καὶ παντοῦ χωμένοι. Τὸν κυνήγησαν. Τὸν φυλάκισαν. Τοῦ σκότωσαν τὸ παιδί του. 
Κι αὐτός, πάντα στητός, εὐθυτενής, παρὰ τὸ μικροκαμωμένο του ἀνάστημα, δὲν λύγισε. Ὑπερήφανος ἀτένιζε ἔως τὸ τέλος του τὴν λευτεριὰ ποὺ τοῦ ξέφυγε. Ἤ ὀρθότερα, τὴν λευτεριὰ ποὺ μᾶς παρέδοσε κουτσουρεμένη. Τὴν ἤθελε ὁλόκληρη… Ὁλόκληρη… Μὰ τοῦ τὴν ἔκλεψαν… Κι ἔτσι δὲν κατάφερε νὰ μᾶς τὴν κληροδοτήσῃ ὅπως ἔπρεπε…Δὲν ἦταν λευτεριὰ αὐτὸ ποὺ μᾶς ἄφησε. Τοῦ τὴν ἅρπαξαν μέσα ἀπὸ τὰ χέρια…
Αὐτὸς ἄλλην διαθήκη εἶχε νὰ ἀφήσῃ στὸ ἔθνος. Κι αὐτὴν τὴν ἀλλοίωσαν. Τὴν παρεχάραξαν. Τὴν βρώμισαν. 

Ἀκόμη καὶ σήμερα οἱ ἴδιοι ἐχθροί, ποὺ τότε τὸν κυνήγησαν, ἀκριβῶς οἱ ἴδιοι, στὸ κατόπι του. Νὰ σβήσουν τὶς  μνῆμες μας… Νὰ τὸν ἀφανίσουν ἀκόμη καὶ νεκρό… Νὰ ἀκυρώσουν ἀκόμη καὶ τὴν ἴδιαν τὴν ἐπανάστασιν, ἐὰν εἶναι δυνατόν. Τόσο ποταποὶ ἔγιναν. Τόσο πολὺ ἀποθρασύνθηκαν. Τόσο μικροπρεπεῖς, ἀνόητοι, τιποτένιοι.

Ὁ Γέρος μας ζεῖ. Ζεῖ παντοῦ. Στὶς καρδιές μας, στὶς σκέψεις μας, στὶς συνειδήσεις μας.  Κάθε ἡμέρα ποὺ κυλᾶ ἡ παρουσία του εἶναι ἐντονότερη. 
Οὐδέποτε ἄλλως τὲ  ἔφυγε ἀπὸ κοντά μας. 
Τὸ χέρι του πάντα ἁπλωμένο θὰ δείχνῃ τὴν λευτεριά μας…
Θὰ δείχνῃ τὸν δρόμο ποὺ ὀφείλαμε κι ὀφείλουμε νὰ ἀκολουθοῦμε.
Θὰ δείχνῃ πὼς αὐτὸς ὁ τόπος γεννᾶ πολλοὺς προδότες ἀλλὰ γεννᾶ κι ἀπελευθερωτές. 

Περίμενε Γεράκο μου. Περίμενε λίγο ἀκόμη.
Δὲν εἴμαστε καλὰ καλὰ ἔτοιμοι… Τὸ βλέπεις. Ἐτοιμαζόμαστε ὅμως. Παλεύουμε καὶ θὰ τὰ καταφέρουμε. 
Γνωρίζουμε πὼς ἡ μεγαλυτέρα παρακαταθήκη ποὺ μᾶς ἄφησες ἦταν τὸ παράδειγμα τῆς ἴδιας τῆς ζωῆς σου… Εἶναι τὸ παράδειγμά σου. Ἡ ἐπίγνωσις πὼς κανένας ἀγώνας δὲν τελειώνει ἐὰν δὲν ἐπικρατήσῃ τὸ ἀπόλυτον δίκαιον.
Περίμενε Γεράκο μου. Ἐτοιμαζόμαστε. Λίγο θέλουμε ἀκόμη. 
Καὶ μετά, τὶς δάφνες τῆς λευτεριᾶς σὲ ἐσέναν θὰ τὶς καταθέσουμε. 

Φιλονόη.

φωτογραφίες ἀπὸ ἐδῶ, ἐδῶ κι ἐδῶ.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply