Ἡ μεγάλη σφαγὴ τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους.

Ἕνας λαὸς νομαδικός, ποὺ μισοῦσε κάθε μορφὴ ἐλευθερίας καὶ σκοπό του ἔκανε τὸ νὰ παύσῃ καὶ νὰ φιμώσῃ μὲ κάθε μέσον τὴν ἔκφρασίν της. Ἀπότοκον τούτου καὶ οἱ κάθε λογῆς ἀντεκδικήσεις, σφαγές, τιμωρητικὲς ἐκκαθαρίσεις, γενοκτονίες….  Συνήθως μὲ μανδύα …ἀλλοεθνὴ καὶ σπανίως μὲ τὸ πρόσωπό του. (Ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς Παλαιστινίους στὴν ἐποχή μας…!!!)
…κι ἔτσι, πανεύκολα (ὁ τρόπος τοῦ λέγειν) δὲν ἐδίστασε νὰ ἁρπάξῃ καὶ νὰ καταστρέψῃ ὅ,τι προσέδιδε αὐτάρκεια καί, κατ’ ἐπέκτασιν, βαθμοὺς ἐλευθερίας, στὸν …«ἀντίπαλο».

Οἱ ἐκτάσεις πού κατέχει σήμερα τόῦ ἀνήκουν δικαιωματικῶς ἤ τίς ὑφήρπαξε δολίως; (Καὶ τὸ δολίως τὸ τονίζω…!!!) Γιὰ σκεφθεῖτε… Ὄχι διότι στὸ πεδίον τῆς τιμῆς, τῆς ὅποιας μάχης τέλος πάντων, θὰ εἶναι ἀπαραιτήτος ἀξιόμαχος ἀντίπαλος ἢ ὄχι, ἀλλὰ διότι οὐδέποτε, στὸ παρελθόν, ἐπολέμησε σὲ κάποιον πεδίον τιμῆς ἐπὶ …τιμῇ. (Ἐὰν ἐξαιρέσουμε μάλιστα τὶς πολιορκίες τῆς Τύρου καὶ Σιδῶνος, μᾶλλον δὲν μποροῦσε νὰ πολεμήσῃ. Σήμερα ὑποχρεοῦται νὰ τὸ κάνῃ γιὰ ἄλλους λόγους…)

Στὸ πεδίον τῶν μαχῶν οἱ παπποῦδες μας  ἐσέβοντο τὸν ἀντίπαλον ποὺ πολεμοῦσαν καὶ δουλοποιοῦσαν (κακῶς ἢ καλῶς) ἐκεῖνον ποὺ τὸ ἔβαζε στὰ πόδια. Οἱ Ἑβραῖοι ὅμως οὐδέποτε ἐστάθησαν νὰ πολεμήσουν μὲ τοὺς Ἕλληνες. Σὲ κάθε σημεῖον τῆς ἱστορίας ποὺ συνηντήθησαν, μὲ δόλο πάντα ἐκέρδισαν ὅσα ἐκέρδισαν. Μὲ ἁπλὸ καὶ σαφῆ δόλο. Καί, ἐπὶ πλέον, ἐξηκολουθοῦσαν, σὲ ναρκωμένους, ἡμιθανεῖς ἀντιπάλους (ποὺ οἱ ἴδιοι ἐφρόντισαν νὰ ναρκώσουν ἢ νὰ δηλητηριάσουν) σφάζοντας ἀδιακρίτως. δολοφονῶντας, βιάζοντας καὶ καίγοντας κάθε ζωντανὸ ὄν, ἀκόμη καὶ τὰ ζῷα…
Δὲν εἶναι λοιπὸν νὰ μὴ τὰ λαμβάνῃς σοβαρὰ ὑπ’ ὄψιν σου. 

Πρὸς τοῦτο ὅταν οἱ Ἕλληνες κατέσφαξαν- ὁπωσδήποτε ἐκδικητικῶς, μετὰ ἀπὸ τόσους αἰῶνες γενοκτονιῶν- στὴν Τριπολιτσᾶ ἀκόμη καὶ τὴν …ἀνάσα τῶν Ἑβραίων  προσεπάθησαν νὰ ἐξαφανίσουν. Καί, στὴν δική μου λογική, ποὺ μελετῶ ἱστορία, δικαιολογοῦνται (ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐὰν συμφωνῶ!0. Ἡ γονιδιακὴ μνήμη, μαζὺ μὲ τὴν μεγέθυνσιν τῶν γεγονότων, λόγῳ προφορικῶν παραδόσεων, τερατοποίησε, μᾶλλον ὄχι ἄδικα, τὶς συμπεριφορὲς τῶν Ἑβραίων, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ σφαγιαστθοῦν ὅλοι. 

Δὲν εἶμαι ὑπὲρ τῆς σφαγῆς. Εἶμαι ὑπὲρ τῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς ἐπὶ ἴσων ὅρων μάχης. 
Δὲν συζητᾶμε ὅμως μὲ αὐτὴν τὴν φυλὴ ἐπὶ ἴσοις ὅροις. 
Συνεπῶς;

Τὸ γιατὶ βέβαια ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν παραμέναμε ἐχθροί τους, αὐτὸ μόνον αὐτοὶ μποροῦν νὰ τὸ ἐξηγήσουν σαφέστερα. Ἡ ἐπιστήμη πρὸ πολλοῦ ἔχει σηκώσῃ τὰ χέρια ψηλά!

Φιλονόη. 

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ – Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ 38-116 μ.Χ.

Επειδή κάποιοι πολύ ισχυροί δεν θέλουν να μαθαίνουμε την Ιστορία ποτέ τα παιδιά μας δεν διδάσκονται στα σχολεία επί παραδείγματι ότι το 38 μ.X. στην Αλεξάνδρεια, δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων υπήρξαν θύματα εβραϊκής εξεγέρσεως. Οι εξεγερθέντες μάλιστα δεν πίστευαν ότι τελικά θα τιμωρηθούν γιατί ο αυτοκράτωρ Κλαύδιος ήταν εβραίος από την μητέρα του. Και είχαν δίκαιο.
Οι εβραϊκές κοινότητες, από το 70 μ. Χ. έως το 115 μ. Χ. ανασυντάσσονται, οργανώνονται και περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία, δηλαδή μια αδυναμία της Ρώμης, για να πορευθούν προς τα πατρογονικά τους εδάφη. Ένα τέτοιου είδους κίνημα, απαιτεί ανοιχτές γραμμές επικοινωνίας της διασποράς, καλλιέργεια, εκ μέρους του ιερατείου, συνωμοτικού κλίματος, πολεμικής αρετής και υψηλού ηθικού, επί σειράν ετών. Τον χειμώνα του 116 μ.Χ. ο αυτοκράτωρ Τραϊανός τον περνά στα ερείπια της ανατολικής πρωτεύουσάς του, της Αντιοχείας, η οποία τον προηγούμενο χρόνο είχε ισοπεδωθεί από καταστρεπτικό σεισμό. Εκεί, ο αυτοκράτωρ έμαθε ότι οι εβραίοι είχαν εξεγερθεί.
Τα νέα ήταν ότι, οι εβραίοι εξεγερθέντες, στην σημερινή Λιβύη (Κυρηναϊκή), στην Αλεξάνδρεια, στην Κύπρο και στην Μεσοποταμία, ξεσηκώθηκαν εναντίον της Ρώμης, σφάζοντας όμως περίπου 1.000.000 Έλληνες! Ο Τραϊανός, απεφάσισε να ανασυγκροτηθεί στην Ρώμη αλλά, στις ακτές της Κιλικίας, στην Σελινούντα, απέναντι από την Βόρειο Κύπρο, στις 8 Αυγούστου του 116, πέθανε σε ηλικία 62 ετών. Τον διαδέχθηκε ο ικανότατος και φιλέλληνας Αδριανός.
Εξέγερση και γενοκτονία των Ελλήνων στην Κυρηναϊκή
Το κίνημα των εβραίων είχε ξεκινήσει στην Κυρήνη της Λιβύης όπου οι εξεγερθέντες κατέσφαξαν τον ελληνικό πληθυσμό, ισοπέδωσαν την πόλη, γκρέμισαν τους Ναούς και έφθασαν μέχρι του σημείου να σκάψουν τον δρόμο που οδηγούσε στο επίνειο της πόλης, την Απολλωνία. Κάποιος «Μεσσίας» υπεσχέθη ότι θα ηγηθή των εβραίων της Κυρήνης στον δρόμο προς την Σιών… Οι δε εβραίοι της Κυρήνης θα ηγούντο των συμπατριωτών τους της Αιγύπτου. Οι εβραίοι της Μεσοποταμίας θα τους συναντούσαν εκεί… Τελικά, η εξέγερση κατεστάλη το 118 μ. Χ. Στην Ανατολική Μεσόγειο, την τάξη επέβαλε ο στρατηγός Μάρκιος Τούρβων, ενώ στην Μεσοποταμία, ήδη ο Λούσιος Κουίετος το είχε επιτύχει αφού και οι δύο επέβαλαν την τιμωρία των λεγεώνων, σφάζοντας δεκάδες χιλιάδες εβραίων, οπωσδήποτε όμως λιγότερους από όσους Έλληνες οι ίδιοι εξόντωσαν.
Σαν αντίδραση στην καταστροφή τους, οι εβραίοι σταμάτησαν να μαθαίνουν στα παιδιά τους ελληνικά! Για την Κύπρο όμως, η καταστροφή ήταν ολοκληρωτική. Η αντιπαλότητα εβραίων-Κυπρίων ξεκίνησε από τα πρώτα χρόνια της υποδουλώσεως της Κύπρου στους Ρωμαίους. Ο Κάτων κατέλαβε την Κύπρο το 56 π. Χ. και κυριολεκτικά την καταλεηλάτησε από κάθε είδος πλούτου οδηγώντας τους Κυπρίους σε πλήρη εξαθλίωση.
Σύμμαχοι των Ρωμαίων σ’ αυτή την καταπίεση ήταν εβραίοι έμποροι, οι οποίοι, ως υπεργολαβία, ανέλαβαν να εκμεταλλεύονται, για λογαριασμό των Ρωμαίων, τα πλούσια ορυχεία χαλκού και κάθε άλλο πλουτοπαραγωγικό πόρο.
Στα επόμενα χρόνια, και μετά το 70 μ. Χ., ο εβραϊκός πληθυσμός της Κύπρου αυξήθηκε κατά πολύ. Έτσι, υπήρχε αρκετό πλήθος για την εφαρμογή στην Κύπρο των σιωνιστικών σχεδίων. Το 117 μ. Χ. λοιπόν κάποιος εβραίος ονόματι Αρτεμίων ηγήθηκε των εβραίων εξεγερθέντων.
Ο Βυζαντινός ιερομόναχος λόγιος και ιστορικός και μετέπειτα Πατριάρχης (1065-1075) Ιωάννης Ξιφιλίνος, ευτυχώς, διέσωσε το γεγονός ότι οι σφαγιασθέντες στο νησί έφθασαν τις 240.000, αφού από αρχαίες πηγές μόνον ο Δίων ο Κάσιος αναφέρεται στην σφαγή αυτή στο περίφημο έργο του ”ΒΙΟΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΩΝ”. Πρώτη πηγή.
Δεύτερη πηγή, του περιφήμου Άγγλου ιστορικού Έντουαρντ Γκίμπον (γνωστού ελληνικά ως Γίββων) που έζησε από το 1737 έως 1794, ήτοι κατά την περίοδο του σκλαβωμένου ελληνισμού.
Το κείμενο αυτό ανευρίσκεται στο μνημειώδες έργο του «Ιστορία της Παρακμής και Πτώσεως της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας» και αναφέρεται, ακόμη, στο βιβλίο «Δίκη» («Trial») του Μπιλ Γκρίμσταντ, υπευθύνου των εκδόσεων «Άρυαν Πρες Ινκορπρέιτεντ», έκδοση 1973, Ουάσιγκτον ΗΠΑ.
Ιδού η περικοπή.
«Η ανθρωπότης μένει έκπληκτη από το ρεσιτάλ (σε τρεις πράξεις) των φοβερών κακουργημάτων των Εβραίων, εναντίον των ανυποψιάστων, γηγενών Ελλήνων, οι οποίοι τους θεωρούσαν φίλους.
Οι Εβραίοι πρόδωσαν αυτή τη φιλία και έσφαξαν 220.000 Έλληνες στην Κυρηναϊκή και κατακρεούργησαν 240.000 Έλληνες στην Κύπρο, καθώς και μέγα τμήμα του ελληνικού πληθυσμού στην Αίγυπτο.
Πολλοί των θυμάτων Ελλήνων, επριονίσθησαν στα δύο από τους Εβραίους σύμφωνα με την παράδοσή τους, ότι ο Δαυίδ επεκύρωσε αυτόν τον τρόπο εκτέλεσεως με το παράδειγμά του.
Κατά τις σφαγές αυτές των Ελλήνων, οι Εβραίοι κατεβρόχθιζαν τις σάρκες των νεκρών, έπιναν το αίμα τους και κατέστρεφαν τα εντόσθια!…»
Αυτά, όσο κι αν φαίνονται απίστευτα, υποβολιμαία ή υπερβολικά, γράφονται από έναν εκ των μεγαλυτέρων ιστορικών συγγραφέων του παρελθόντος που δεν μπορεί να καταστεί ύποπτος «αντισημιτισμού» (στην εποχή του τουλάχιστον), ούτε να κατηγορηθεί για έλλειψη σοβαρότητος, αφού τα έργα του ήταν, είναι και θα είναι μία εκ των σοβαροτέρων πηγών της Αρχαιότητας. (Αυτά από τις ιστορικές πηγές)

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply