Ἦταν στραβὸ τὸ κλίμα… Τὸ ‘φαγε κι ὁ γάιδαρος…

Πᾶμε καλά!
Πᾶμε πολὺ καλλίτερα ἀπὸ ὅσο θὰ μπορούσαμε νὰ ἀναμένουμε ἤ νὰ φανταζόμασταν!
Πᾶμε καρφὶ γιὰ τὴν …καταστροφή μας!
Καὶ πάρα πολὺ καλὰ κάνουμε!

Τὰ προβλήματά μας εἶναι πάρα πάρα πάρα πολλά!
Ἀλλὰ ἐμεῖς ἀποφασίσαμε νὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ κάποια ἀπὸ αὐτὰ μόλις ἄρχισε νὰ ἀδειάζῃ τὸ πορτοφόλι μας καὶ νὰ μεγαλώνουν οἱ οὐρὲς στὰ συσσίτια. Τί περισσότερο θά θέλαμε γιά τήν χώρα μας λοιπόν ἀπό τό νά πάψουν αὐτές οἱ οὐρές;
Δῆλα δὴ ἀρχίσαμε νὰ κουνιόμαστε ἀπὸ τὴν θέσιν μας ὅταν ὁ φόβος, παρέα μὲ τὴν νέα πραγματικότητα, ἄλλαξαν τὰ ἔως ἐκείνης τῆς στιγμῆς δεδομένα μας. 

Τά αἴτια πού μᾶς ἔφεραν ἔως ἐδῶ τά ἔχουμε συνειδητοποιήσῃ;
Τό ὅ,τι παραμένουμε ἐλεγχόμενοι καί τό ὅ,τι ἀκόμη μᾶς ἄγουν καί μᾶς φέρουν τό κατανοοῦμε;

Ὄχι, ἐμεῖς ἔχουμε ἀρχίσῃ νὰ ξυπνᾶμε.
Ἔχουμε ἀρχίσῃ νὰ ἀντιλαμβανόμαστε πὼς μᾶς ἔχουν στήσῃ παγίδες.
Σωστά;
Γιὰ παράδειγμα ἀντιλαμβανόμαστε πὼς ἡ προπαγάνδα τῶν κρατούντων προσβλέπει στὸ νὰ μᾶς κατευθύνῃ νὰ ψηφίσουμε τὸν Ἄλφα ἤ τὸν Βήτα κομματικὸ μηχανισμό. Κι ἐμεῖς, ποὺ τὸ ἀντιληφθήκαμε, παραμένουμε ἐγκλωβισμένοι στὸ ποιὸν θὰ ψηφίσουμε.
Οὐδόλως μᾶς ἀπασχολεῖ τὸ ἐὰν μᾶς ἔχουν πείσῃ πὼς μόνον διὰ τῆς ψήφου θὰ βροῦμε διεξόδους στὰ ἀδιέξοδα. Ἔτσι δέν εἶναι;

Κι ἐάν ἔχουμε ἁπλῶς καταλάβῃ κάτι λᾶθος;
Κι ἐάν μᾶς κρατοῦν ὑπό αὐτήν τήν ὀμπρέλα μόνον καί μόνον γιά νά μᾶς ἐλέγχουν; Αὐτό μᾶς ἔχει ἀπασχολήσῃ;

Ξεκινήσαμε νὰ ἀναρωτιόμαστε γιὰ τὸ ἐὰν μᾶς τὴν ἔχουν φέρῃ μόνον ὅταν τὸ εἰσόδημά μας μειώθηκε δραματικά. Οὐδόλως μᾶς ἀπησχόλησε νωρίτερα. Ἀπὸ τὶς ἐκλογὲς τοῦ 2009 καὶ μετά, ὅλο ἐπαναστᾶτες βλέπουμε. Κι ὅλοι ἐπαναστᾶτες γίναμε… Ὅλο προτάσεις, ἰδέες, σωτῆρες, διασῶστες, κινήματα, μεγαλοστομίες. 

Ὅμως ὅλοι, ΟΛΟΙ, παραμένουν στὴν λογικὴ αὐτῶν ποὺ βρήκαμε. Οὐδεὶς δύναται νὰ μᾶς προτείνῃ κάτι διαφορετικό. Οὐδεὶς δύναται, ἤ οὐδεὶς θέλει, νὰ μᾶς ὑποδείξῃ ἐναλλακτικοὺς τρόπους διαχειρίσεως μίας πολιτείας. Ὅλοι, ὅλα μᾶς κατευθύνουν σὲ ἕνα μοντέλο ποὺ πρὸ πολλοῦ ἀπέτυχε.
Καὶ τὸ γνωρίζουμε… Μέσα μας καλὰ τὸ γνωρίζουμε…

Ποῦ εἶναι οἱ λύσεις; Ποῦ εἶναι οἱ δρόμοι; Ποῦ εἶναι οἱ ἐναλλακτικές;
Γιατί περιοριζόμαστε στό νά βλέπουμε μόνον αὐτά πού θέλουν κάποιοι νά δοῦμε; Γιατί δέν ἀποφασίζουμε νά συνειδητοποιήσουμε πώς αὐτοί πού μᾶς ἐκπαίδευσαν τόσους χρόνους ἔχουν πρό πολλοῦ καθορίσῃ ἀκόμη καί τόν τρόπο πού θά προσλαμβάνουμε τίς πληροφορίες;

Θέλετε ἕνα παράδειγμα;
Στά σχολεῖα, στὰ κοινωνικὰ δρώμενα, στὸ πολιτειακὸ-πελατειακὸ σύστημα μᾶς ἔχουν πείσῃ πὼς ἡ μοναδική μας ὁδὸς γιὰ τὴν σωτηρία εἶναι ἡ δημοκρατία. (Μὲ ὁποιονδήποτε ἐπιθετικὸ προσδιορισμό!!! Δὲν ἔχει σημασία!) Χά!
Τότε γιατί ὁ Ὀδυσσεύς πέτυχε καλλίτερα ἀποτελέσματα ἀπό ἐμᾶς; Γιατί ὁ Ἔκτορας εἶχε καλλίτερες συνθῆκες πολιτειακές; Γιατί ὁ Ἀλέξανδρος ἐπέτυχε τά ὅσα ἐπέτυχε, τά ὁποία ὅλη ἡ οἰκουμένη θαυμάζει; Διότι εἶχαν πολλά κοκκόρια πού συναποφάσιζαν ἤ διότι εἶχαν ἄλλο σύστημα διακυβερνήσεως; Μήπως τελικῶς τό μεγαλύτερό μας πρόβλημα εἶναι πώς ἤδη ἔχουμε λοβοτομηθῇ τόσο πολύ, πού ἀδυνατοῦμε νά δοῦμε τά πασιφανή;

Μᾶς ἔφαγαν τὴν δημοκρατία πατριῶτες. Μᾶς ἔφαγαν καὶ τοὺς κόπους μας. Μᾶς ἔφαγαν καὶ τὴν κοινή, κοινότατη λογικὴ ποὺ πάντα διαθέταμε…
Τήν συνείδησίν μας πατριῶτες, πού μᾶς τήν ἔχουν κατασπαράξῃ γιατί δέν τήν ἀναζητοῦμε;
Τήν παιδεία μας πατριῶτες, πού μᾶς τήν ἔχουν ἀκυρώσῃ, γιατί δέν τήν ἀντιλαμβανόμαστε;
Τήν διαισθητικήν μας κρίσιν μας πατριῶτες, πού μᾶς τήν ἔχουν ἀχρηστεύσῃ, γιατί δέν τήν ξεθάβουμε;

Ἀγανακτισμένοι εἴμαστε. Ὀργισμένοι. Ἐξοργισμένοι.
Ὄχι διότι ἔχουμε ἀντιληφθῇ τὸ ποῦ εἶναι τὸ λᾶθος ἤ τὸ ἀπὸ ποῦ ξεκινᾶ τὸ κακό. 
Γιὰ τὴν ἀδικία αἰσθανόμαστε ἔτσι. 
Μά ὑπάρχει μεγαλυτέρα ἀδικία ἀπό τό νά ζοῦμε στά μαῦρα μας σκοτάδια; Ὑπάρχει μεγαλυτέρα ἀδικία ἀπό τό νά ἔχουμε τόν ἥλιο ἐμπρός μας κι ἐμεῖς νά τοῦ κρυβόμαστε;

Δὲν μπορῶ νὰ γνωρίζω τὸ πῶς κι ἐὰν θὰ καταφέρουμε κάποτε, ὑπὸ αὐτὲς τὶς ὀπτικές, νὰ ξεφύγουμε. Καὶ κατὰ βάθος νομίζω πὼς δὲν τὸ θέλουμε.
Εἶναι σὰν νὰ ἔχουμε ὅλοι μας σηκώσῃ τὰ χέρια ψηλά, διότι πράγματι γνωρίζουμε πὼς ὅλη μας ἡ πορεία ἦταν θεόστραβη. 
Ἀλλοῦ εἶναι τὰ προβλήματά μας κι αὐτὰ πρέπει νὰ ἐντοπίσουμε καὶ νὰ ἀντιμετωπίσουμε. 
Ἦταν ποὺ λέτε στραβὸ τὸ κλίμα…
Τὸ ἔφαγε κι ὁ γάδαρος…
Καὶ τώρα ψάχνουμε νὰ μαζέψουμε τὰ ἀμάζευτα.

Δὲν μαζεύονται.
Ὅλοι αὐτοὶ ποὺ θὰ ἀνεβούν στὴν ἐξουσία θὰ μεγαλώσουν τὴν ἤδη ὑπάρχουσα τρύπα μέσα στὸ νερό. 
Δὲν φτιάχνει τὸ γλυκό. Χάλασε. Γιὰ πέταμα εἶναι.

 Κι ὅσο γιὰ τὴν Ἑλλάδα…
Γιὰ τὴν πραγματικὴ Ἑλλάδα…
Ἀφῆστε τὴν αὐτήν…
Αὐτὴ βγῆκε στὸ δρόμο νὰ μᾶς συναντήσῃ.
Τὸ ἐὰν ἐμεῖς θὰ μπορέσουμε ἤ ὄχι νὰ τὴν δοῦμε, καὶ νὰ πορευτοῦμε ὑπὸ τὴν σκέπη της, αὐτὸ εἶναι ἄλλη ὑπόθεσις.

Φιλονόη.

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply