Στρουθοκαμηλισμός λέγεται; Δὲν θὰ τὸ ἔλεγα, διότι τὰ ζωντανὰ αὐτὰ εἶναι ἀθῶα.
Σὲ αὐτοὺς ποὺ ἀναφέρομαι ἐγὼ μόνον ἀθωότητα δὲν μποροῦμε νὰ εὕρουμε…

Πάντα μὲ προβλημάτιζε λοιπὸν τὸ γιατὶ τόσο ἐπιμελῶς κάποιοι πασχίζουν νὰ κρύψουν τὶς πράξεις τους, γιὰ τὶς ὁποῖες ὅμως ἀκόμη καὶ νομολογίες κατασκευάζουν, πρὸ κειμένου νὰ αὐτο-ἀθωώνονται.

Ἀπὸ τὴν μίαν μεριὰ ἀντιλαμβάνομαι πὼς φταίει κυρίως ἡ ἀδικία ποὺ διαπράττουν, τὴν ὁποίαν σαφῶς καὶ γνωρίζουν, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἄλλην καταλαβαίνω πὼς εἶναι κάτι βαθύτερον, γιὰ τὸ ὁποῖον οὔτως ἤ ἄλλως ἔτσι θὰ συμβαίνῃ πάντα.

Ντρέπονται.

Πάντα ντρέπονταν γιὰ τὶς πράξεις τους. Πάντα, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν, ὅσο κι ἐὰν καταφέρνουν νὰ «νομιμοποιοῦν» τοὺς ἑαυτούς τους, τόσο καλλίτερα γνωρίζουν πὼς ἀσελγοῦν εἰς βάρος τῶν πολλῶν.

Ἰσχύει οὐσιαστικῶς αὐτὸ ποὺ κατὰ καιροὺς ἔχω γράψει: «πάντα μέσα μας ξέρουμε, καλλίτερα ἀπὸ κάθε ἄλλον, τὸ πόσο ἠθικοὶ ἤ ὄχι εἴμαστε! Ὁ καλλίτερος καὶ αὐστηρότερος κριτής μας εἶναι πάντα ὁ ἑαυτός μας!!!»

Βέβαια, θὰ μοῦ πεῖτε ἴσως, πὼς ἰδίως τὰ κουδουνισμένα, μαζὺ μὲ τοὺς «δασκάλους» μας, μικροὺς καὶ μεγάλους, ἐντὸς κι ἐκτὸς «πανεπιστημίων» δὲν δείχνουν νὰ ἀντιλαμβάνονται καὶ τόσο ξεκάθαρα τὶς ἐπιπτώσεις τῶν πράξεών τους.
Λάθος ἀγαπητοί μου. Ἀντιλαμβάνονται θαυμάσια! Καλλίτερα ἀπὸ ἐμᾶς, διότι αὐτοὶ εἰδικῶς γνωρίζουν, πρὶν τὸ μάθουμε ἐμεῖς, τὸ τί ἀκριβῶς ἔχουν πράξει, σὲ τί βαθμὸ ἔχουν ἀσελγήσει καὶ πόσο μεγάλες ἐπιπτώσεις ἔχουν οἱ πράξεις τους. Πασκίζουν ὅμως νὰ «νομιμοποιήσουν»  τὶς ἀσέλγειές των, μὲ κάθε δυνατὸν τρόπο, ὄχι φυσικὰ γιὰ νὰ ἀλλάξουμε γνώμη γιὰ τὸ εἶδος τους, ἀλλὰ γιὰ νὰ διασκεδάσουν τὶς ἐντυπώσεις ποὺ μᾶς δημιουργοῦν. Πίσω ἀπὸ ψευδονομοθετήματα πασκίζουν νὰ προστατευθοῦν, ὄχι νὰ ἀλλάξουν κάτι ἀπὸ τὶς πράξεις των. 

Τρανὰ παραδείγματα ἀπὸ κάθε τους συμπεριφορά.
Προσφάτως, μόλις πρὸ μίας ἑβδομάδος, καλὸς φίλος μὲ ἐνημέρωσε γιὰ ἕναν παράλογο διάλογο.
Συζητοῦσε μὲ φιλόλογο γιὰ τὴν ὀρθότητα τῆς ἐκφράσεως «ἀνεξαρτήτως πολιτικῆς ἰδεολογίας». Ἡ φιλόλογος ἐπέμενε, διότι εἶχε μάλιστα συμμετάσχει σὲ συζήτησιν κατὰ τὴν διάρκειαν μαθήματος τοῦ Μπαμπινιώτου, (μὲ συντονιστὴ τὸν ἴδιον ἐννοεῖται)  πὼς ἡ ὀρθὴ ἔκφρασις εἶναι «ἀνεξάρτητης πολιτικῆς ἰδεολογίας».
Ὁ φίλος μου λοιπόν, καθ’ ὅ,τι φυσικὰ ἐγνώριζε πολὺ καλλίτερα τὸ ποιὰ ἔκφρασις εἶναι ὀρθή, ἐπέμενε πεισματικά. Ἡ φιλόλογος, καθ’ ὅ,τι παρίστατο στὶς «ἀποσαφηνίσεις» (;;;) Μπαμπινιώτου, ἐπέμενε ἐπίσης πεισματικά. Μάλιστα ἀνέτρεξε στὶς σημειώσεις της, γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώσῃ τοὺς ἰσχυρισμούς της. Καὶ πράγματι ὁ Μπαμπινιώτης, βάσει τῶν σημειώσεων τῆς φιλολόγου, κάποτε, ἰσχυρίζετο πὼς τὸ ὀρθὸν εἶναι «ἀνεξάρτητης πολιτικῆς ἰδεολογίας».
Ἡ διαμάχη θὰ ἐξακολουθοῦσε γιὰ ἡμέρες, ἐὰν ὁ φίλος μου δὲν ἀνεκάλυπτε αὐτό:

— ανεξαρτήτου εξαμήνου…

Σε ανακοίνωση από δελτία ειδήσεων τηλεοπτικών σταθμών (Σταρ κ.ά.) για τη δυνατότητα που έδωσε το Υπουργείο Παιδείας επιπλέον εξέτασης των επί πτυχίω φοιτητών ακουγόταν(και γραφόταν) η φράση ότι μπορούν να δώσουν την εξέταση αυτή «ανεξαρτήτου εξαμήνου». Πρόκειται για ένα συχνά επαναλαμβανόμενο λάθος. 
Το σωστό είναι «ανεξαρτήτως εξαμήνου», ήτοι χρησιμοποιείται το επίρρημα ανεξαρτήτως + γενική (και όχι το επίθετο ανεξάρτητος σε γενική).Παραδείγματα: «Χρειάζεται να ληφθούν επειγόντως μέτρα ανεξαρτήτως πολιτικού κόστους» (όχι «…ανεξαρτήτου πολιτικού κόστους») – «Τις απόψεις του υποστήριξαν πολλοί ανεξαρτήτως ιδεολογίας» (όχι «…ανεξαρτήτου ιδεολογίας»).

Γεώργιος Μπαμπινιώτης.

Δὲν ἔχει λοιπὸν καμμίαν σημασία τὸ τί ἐδίδασκε κάποια χρόνια πρίν.
Σημασία ἔχει τὸ τί ὑποστηρίζει σήμερα. Καὶ σήμερα «εὑρῆκε» τὸ φῶς τὸ ἀληθινό!!!

Συνεπῶς, πάντα ἐγνώριζε ὁ ἴδιος τὴν ὀρθὴ ἔκφρασιν ἀλλὰ ἐφρόντισε στὸ μεταξὺ νὰ ἀχρηστεύσῃ τὸ μυαλὸ καὶ τὴν ἀντίληψιν δεκάδων φιλολόγων. (Καὶ μετὰ ἀναρωτώμεθα γιὰ τὸ ἐὰν εὐθύνονται αὐτοὶ ἤ ὄχι γιὰ τὴν κατάντια τους!!!)

Πρὸς τοῦτο λοιπὸν συμμετεῖχε στὴν συγγραφὴ τῆς περιβοήτου «γραμματικῆς» Κλαίρη-Μπαμπινιώτου. Πρὸς τοῦτο ἐδημιούργησε τόσες ἀσάφειες γύρω ἀπὸ τὴν γλῶσσα, καταδικάζοντας οὐσιαστικῶς πολλὲς γενεὲς Ἑλλήνων στὴν ἀμάθεια. Πρὸς τοῦτο κατήργησε ἱστορικὴ ὀρθογραφία ἀπὸ δεκάδες λέξεις. Πρὸς τοῦτο οὐσιαστικῶς ἦλθε ἀντιμέτωπος μὲ τὴν κοινή, κοινοτάτη λογική. Ἀλλὰ φυσικὰ ἐφρόντισε νωρίτερα νὰ περιφρουρήσῃ τὸ «ἔργο» του, μὲ τὴν βοήθεια πάντα τῶν παρατρεχαμένων, πρὸ κειμένου νὰ χρησιμοποιῇ ὡς βάσιν κι ἀναφορὰ αὐτὰ ποὺ ὁ ἴδιος …«ἐνομιμοποίησε», καταστρέφοντας!!!
Κι ἔτσι σήμερα, ἂν κι ὁ ἴδιος ἄρχισε δειλὰ δειλὰ νὰ «ξανὰ εὑρίσκῃ τὸ χαμένο του φῶς τὸ ἀληθινόν», ἀκολουθοῦν πίσω του ὅλοι ἐκεῖνοι τῶν ὁποίων ὑπῆρξε εἶτε δάσκαλος, εἶτε συνεργάτης, εἶτε ἁπλῶς ὑποστηρικτής. 
Διαπιστώνουμε λοιπόν, ὄχι μόνον γιὰ νὰ γελάσουμε, πὼς εὐλογοῦν τὰ γένια των, ἐτοῦτοι οἱ νέοι ἄσοφοι «σοφοί» μας. Καί ποῦ ἀνατρέχουν φυσικά γιά πηγές βιβλιογραφίας; Στὸν μέγιστον ἀποδομητὴ τῆς γλώσσης τὸν Μπαμπινιώτη.
Πρῶτα ἐθεσμοθετήθη ἡ ἀνομία ὡς νόμιμος καὶ μετὰ ἔκανε ὅ,τι τοῦ ἐκάπνιζε. 
(Ὥρα εἶναι νὰ βγῇ καὶ νὰ καταγγείλῃ πὼς οἱ σημερινοὶ «γλωσσολόγοι», -ποὺ εἴθισται φυσικὰ νὰ εἶναι ἰταλομαθεῖς, ἀγγλομαθεῖς, γαλλομαθεῖς, τουρκομαθεῖς, γερμανομαθεῖς, δημοσιογραφομαθεῖς, ψυχολογοπαιδαγωγικομαθεῖς ἤ τέλος πάντων κάτι ποὺ δὲν ἐμπεριέχει τὸν δεύτερο βασικὸ πυλώνα, ποὺ ἀποδεικνύει φυσικὰ τὴν γλωσσολογική τους κατάρτισιν, καὶ λέγεται σανσκριτική- δὲν εἶναι μορφωμένοι ἤ τέλος πάντων δὲν ἀντιλαμβάνονται ἀπὸ γλῶσσα!!! Τό φαντάζεσθε; Ὄχι, δὲν θὰ πταίῃ τὸ ἀλτσχάιμερ!!! Οἱ μετάνοιες καὶ οἱ ἐνοχὲς θὰ πταῖν!!! Ἀλλὰ φυσικὰ στὸ  μεταξὺ ἔχει δημιουργήσει σχολή…. ἔ, λᾶθος, στρατιὲς νεοβαρβάρων ἤθελα νὰ πῶ!!!)

Ἄλλο παράδειγμα.
Ἔχετε ἀκούσει τήν ἔκφρασιν «φωνάζει ὁ κλέπτης»; Φαντάζομαι πὼς ναί.
Ἔ λοιπόν, ἀκοῦστε κι ἕναν …κλέπτη γιὰ νὰ βεβαιωθεῖτε περὶ τῆς ἀληθείας τῶν ὅσων ἰσχυρίζομαι.  

 Γιατί εἶναι τόσο ὑστερικός καί ἀπροσάρμοστος αὐτός ὁ τύπος; 
Μήπως διότι γνωρίζει καλλίτερα ἀπό τόν κάθε ἕναν τό πόσο ἄδικο ἔχει; 
Ἐνθυμεῖσθε πόσο πολύ ἐξύβριζε τόν Σαμαρᾶ; Ἐνθυμεῖσθε μήπως πόσο μεγάλη κωλοτούμπα ἔκανε πρό κειμένου νά μπορέσῃ νά ἐνταχθῇ σέ ἕνα κόμμα πού θά τόν κρατοῦσε στήν ἐπιφάνεια; (Σὰν τοὺς φελλοὺς καὶ τὰ σκ@τὰ ἕνα πρᾶγμα κι αὐτός…!!!)
Ἐμάθατε μήπως πώς τό ὀνοματάκι τῆς ἀγαπητῆς του συμβίας φιγουράρει μέσα στήν γνωστή λίστα Λαγκάρντ; Ἤ μήπως ἐμάθατε τίς ἀπόψεις του περί ἐπενδύσεων στήν χώρα μας; Αὐτός δέν ἦταν πού «πολεμοῦσε» ὅλους αὐτούς πού ἔβγαζαν τά χρήματά τους ἐκτός τῆς χώρας; Τώρα τί ἔγινε; Καταλάβατε; Οὔτε τήν συμβία του δέν κατάφερε νά …πείσῃ;

Ἄλλη ἀπόδειξις. 
Τί ἐφρόντισαν νά κάνουν τά κουδουνισμένα πρίν μᾶς παραπέμψουν στά ΔΝΤ καί στίς τρόικες; Μήπως ἐφρόντισαν νά «νομοθετήσουν» κατά τέτοιον τρόπο, πρό κειμένου νά αὐτό-ἀθωωθοῦν, τεχνητῶς, διότι εἶχαν ἀπόλυτον ἐπίγνωσιν τοῦ ποῦ θά μᾶς ᾡδηγοῦσαν; Ὑπάρχει μεγαλυτέρα ξεφτίλα ἀπό τό νά κερν ὁ Γιάννης καί νά πίνῃ μόνος του ὁ Γιάννης; 

Δυστυχῶς, ἀνεξαρτήτως ὅλων τῶν ἄλλων, ὅλοι αὐτοί, κουδουνίστρες, κουδουνισμένοι, παρατρεχάμενοι, «σοφοὶ» ποὺ μεταξύ τους βαυκαλίζονται, «πανεπιστημιακοὶ» ποὺ μεταξύ των ἀλληλοεκλέγονται, «γλωσσολόγοι» ποὺ μεταξύ των ἀλληλοεπιβεβαιώνονται, δημοσιοκάφροι, ποὺ μεταξύ των ἀλληλοδιασταυρώνονται, μυαλοκτόνοι ποὺ μεταξύ των ἀλληλοαθωώνονται … εἶναι τοῦ αὐτοῦ φυράματος. Πάντα ἔχουν κάτι νὰ κρύψουν διότι πάντα γνωρίζουν τὸ μέγεθος τῶν ἐγκλημάτων τους καλλίτερα ἀπὸ κάθε παρατηρητή. 

Ἄλλως τέ, πιστεύω σαφῶς πὼς τὰ παιδιὰ μποροῦν νὰ περιγράψουν μὲ τοὺς πιὸ ἁπλοὺς τρόπους, μίαν κατάστασιν. Παρευρέθην λοιπὸν στὴν ἀνάγνωσιν ποὺ ἔκανε ἕνα παιδάκι Γ’ Δημοτικοῦ στὸ παρακάτω κείμενον:

Στὸν ἐπόμενο πλανήτη κατοικοῦσε ἕνας μεθύστακας. 
Αὐτὴ ἡ ἐπίσκεψις ὑπῆρξε πολὺ σύντομοςη, ὡστόσο ἐβύθισε τὸν μικρὸ πρίγκηπα σὲ βαθειὰ μελαγχολία.

-Τί κάνεις ἐκεῖ; Εἶπε στὸν μεθύστακα ὅταν τὸν εὑρῆκε νὰ κάθεται σιωπηλὸς ἐμπρὸς σὲ μία σειρὰ ἀπὸ ἄδεια μπουκάλια καὶ σὲ μίαν σειρὰ ἀπὸ γεμάτα μπουκάλια. 
-Πίνω, ἀπάντησε ὁ μεθύστακας μὲ ὕφος θλιμμένο.
-Γιατί πίνεις; τὸν ῥώτησε ὁ μικρὸς πρίγκηπας. 
-Γιὰ νὰ ξεχάσω, ἀπήντησε ὁ μεθύστακας.
-Γιά νά ξεχάσῃς τί; ῥώτησε ὁ μικρὸς πρίγκηπας, ποὺ εἶχε ἀρχίσει κιόλας νὰ τὸν λυπᾶται. 
-Γιὰ νὰ ξεχάσω πὼς ντρέπομαι, ὁμολόγησε ὁ μεθύστακας, σκύβοντας τὸ κεφάλι. 
-Γιατί ντρέπεσαι; ῥώτησε ὁ μικρός πρίγκηπας, ποὺ ἤθελε νὰ τὸν βοηθήσῃ. 
-Ντρέπομαι ποὺ πίνω, ἀπετελείωσε τὴν φράσι του ὁ μεθύστακας καὶ κλείστηκε ὁριστικὰ στὴν σιωπή του. 
Κι ὁ μικρὸς πρίγκηπας ἔφυγε πολὺ μπερδεμένος. 
«Οἱ μεγάλοι εἶναι τελικὰ πολὺ πολὺ περίεργοι», σκέφθηκε συνεχίζοντας τὸ ταξείδι του. 

Βιβλίο ὁ Μικρὸς πρίγκηψ,  Ἀντουὰν ντὲ Σαῖντ Ἐξυπερύ, ἐκδόσεις Πατάκη, σελ. 48. 

Στὴν ἀρχὴ εἶπα νὰ τὸ ἀφήσω ἔτσι… Κατὰ βάθος πάντα μοῦ ἄρεσε περισσότερο ὁ Γλάρος Ἰωνάθαν ἀπὸ τὸν Μικρὸ πρίγκηπα. Ἀλλὰ ὅπως δὲν μπορῶ νὰ ἀκυρώσω κανέναν καὶ τίποτα, ἔτσι καὶ σὲ αὐτὸ τὸ βιβλίο μποροῦμε νὰ εὕρουμε μίαν ἀλήθεια ποὺ μᾶς χρειάζεται, πρὸ κειμένου νὰ κατανοήσουμε τὸν κόσμο μας καλλίτερα. (Τὸ λατρεύω αὐτὸ τὸ παιδί. Πάντα ἔρχεται στὴν ζωή μου γιὰ νὰ μοῦ «φέρῃ» μίαν μοναδικὴ πληροφορία!!! Νὰ εἶναι καλά…!!!)
Μετὰ ὅμως συνειδητοποίησα πὼς αὐτὸ τὸ κείμενον ἀνεφέρετο ἀκριβῶς σὲ ὅσα ἔγραψα παραπάνω.
Ντρέπονται, ναί, ντρέπονται πολύ, ἀλλὰ τὸ κρύβουν ὅσο μποροῦν καλλίτερα, εἶτε οὐρλιάζοντας ὑστερικά, εἶτε χασκογελῶντας ἠλίθια, εἶτε εἰρωνευόμενοι ἀσαφῶς, εἶτε πασκίζοντας νὰ γελοιοποιήσουν μίαν ἀλήθεια, εἶτε ἀποκρύπτοντάς την, εἶτε ἀκόμη καὶ ἀλλοιώνοντάς την….
Γεμίσαμε ἠλιθίους, ἀνεντίμους, ἀνθέλληνες, ὑπανθρώπους, ἀποδομητές, καταστροφεῖς, μιμητὲς στρουθοκαμήλων…  

 Καί τελικῶς; Πῶς ἀντιμετωπίζουμε ὅλους αὐτούς πού ἐγκληματοῦν κατά τοῦ πλανήτου, τῆς ἀνθρωπότητος, τῆς Ἑλλάδος, τῶν παιδιῶν μας καί γενικῶς ὅ,τι δήποτε ἐγγίζει ἡ ὁποία, φαινομενικῶς πάντα, μεγάλη τους ἰσχύς;

Τούς πολεμοῦμε μέ τά ἴδια ὅπλα, πέφτοντας στό ἐπίπεδόν τους ἤ τούς ἀντιμετωπίζουμε ὡς μή ὑπάρχοντες, ἀφἠνοντάς τους νά βράζουν στό ζουμί τους καί στό μῖσος τους γιά ὅσα ἐμεῖς δημιουργοῦμε; 

Θὰ χρησιμοποιήσω μίαν φράσιν τῆς φίλης Στεφανίας:«Ὅσο κι ἐὰν τὸ τραινάρετε, εἶναι μοιραῖον κι ἀναπόφευκτον… Θὰ μᾶς ῥωτᾶτε καὶ γιὰ νὰ κλάσετε!!! Τελεία καὶ παῦλα!!!»

Ἴσως νὰ φαντάζῃ κάπως ὑπερβολικὴ αὐτὴ ἡ ἔκφρασις. 
Διόλου δὲν εἶναι ὅμως!
Ὅλοι αὐτοί, ποὺ ἀσελγοῦν καθημερινῶς, πασκίζοντας παραλλήλως νὰ ἀποκρύψουν τὶς προμήθειες, τὰ δωράκια, τὶς ἀνομίες, τὶς παρατυπίες, τὰ ἐγκλήματα κατὰ τοῦ Ἔθνους, τὰ ξεπουλήματα, ἴσως σήμερα νὰ φαίνονται παντοδύναμοι. 
Ἀλλὰ ἁπλῶς φαίνονται. Φοῦσκες εἶναι…
Ἐμεῖς συνεχίζουμε. Φάρος μας ἡ Ἀλήθεια, τὸ Φῶς, ὁ ἀπέραντος κι ἀπόλυτος Ἔρως ποὺ ἐμπνέει ἡ Ἑλλάς!!! 
Ὅσες ἀποδείξεις κι ἐὰν θάψουν, ἄλλες τόσες θὰ φέρνουμε στὴν ἐπιφάνεια.
Ὅσα ψέμματα κι ἐὰν σκορπίσουν, ἐμεῖς τόσες ἀλήθειες θὰ ἀποκαλύπτουμε.
Ὅσες καταστροφὲς κι ἐὰν ἐπιφέρουν οἱ πράξεις των, ἐμεῖς τόσες ἀναδομήσεις θὰ κάνουμε.
Ἡ Ἑλλὰς δὲν εἶναι δική τους ὑπόθεσις ἀλλὰ δική μας!!! 
Θὰ τὸ ἀντιληφθοῦν συντόμως…
Ναί, ἀδιαφοροῦμε γιὰ τὶς δολιοφθορές τους, τὰ ψέμματα, τὶς καταστροφές, διότι εἴμαστε οἱ μόνοι ποὺ ἐφτιάξαμε τὰ πάντα. Κι ὅπως τὰ ἐφτιάξαμε μίαν φορά, ἔτσι ἀκριβῶς θὰ τὰ ξανὰ φτιάξουμε ἀπὸ τὴν ἀρχή!!!
Δὲν ἀργεῖ ἄλλως τὲ ἡ στιγμὴ ποὺ θὰ μᾶς ῥωτοῦν ἀκόμη καὶ γιὰ νὰ κλάσουν!!! Νὰ τὸ δέσουμε αὐτό! Εἶναι τὸ μόνον βέβαιον!
Σᾶς τὸ ὑπογράφω!!!

Φιλονόη.

Υ.Γ.1. Ὅλοι αὐτοὶ ποὺ θὰ πράξουν πολλά, μὰ πάρα πολλά, γιὰ ὅλον τὸν πλανήτη, οὐδέποτε εἶχαν τὴν ἀνάγκη νὰ κρυφθοῦν. Οὐδέποτε ἔνοιωσαν ντροπὴ γιὰ κάτι. Πάντα ὁ βίος τους ἦταν ἁπλός, καθαρός, δίχως μυστικά. Ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι τίτλος κεφαλαίου τοῦ ἐπομένου τμήματος τῆς ἱστορίας τῆς Ἀνθρωπότητος. 

Υ.Γ.2. Ἐκτὸς ὅλων τῶν ἄλλων ἐννοεῖται φυσικὰ πὼς εἶναι μεγάλοι χέστες!!!

Υ.Γ.3. Ἡ καλλιτέρα διαφήμισις τῆς ἀληθείας εἶναι ἡ προσπάθεια ἀποσιωπήσεώς της. Εἶναι σὰν ἕνα ποτάμι, ποὺ πασκίζῃ κάποιος μὲ ὅλες του τὶς δυνάμεις νὰ τὸ σταματήσῃ. Ξέρετε τί συμβαίνει στό τέλος; Τὸ ποτάμι τὸν πνίγει… 

φωτογραφία