Στάσις ζωῆς!!!

Πρὸ μερικῶν ἡμερῶν ἀναζητοῦσα κάποιες φωτογραφίες τοῦ Γέρου μας κι ἔπεσα ἐπάνω στὴν ζωγραφικὴ ἀπεικόνισιν τῆς Μπουμπουλίνας. 
Ναί, γνωρίζω πὼς δὲν γίνεται νὰ ἔχουμε κάποιαν πραγματικὴ εἰκόνα τῆς γυναίκας, λόγῳ μὴ ὑπάρξεως τῶν καταλλήλων μέσων. Οὔτε φυσικὰ μποροῦμε νὰ θεωρήσουμε πὼς οἱ ἀπεικονίσεις ποὺ διαθέτουμε εἶναι οἱ καλλίτερες δυνατές. Παρ’ ὅλα αὐτὰ θὰ σταθῶ στὶς ὑπάρχουσες εἰκόνες γιὰ νὰ θαυμάσω τὸ ἀγέρωχον τῆς ματιᾶς της. 

Πρὸ μερικῶν ἐτῶν βρέθηκα στὴν Μάνη, σὲ ἕνα ὀρεινὸ χωριό, μαζὺ μὲ κάτι γριοῦλες. 
Δὲν ἔλεγαν πολλά. Δὲν ἔδιδαν στίγμα γιὰ τὶς σκέψεις τους.
Τὸ βλέμμα τους ὅμως ἦταν ἀκριβῶς ἴδιο μὲ αὐτὸ ποὺ διακρίνουμε στὴν παραπάνω ἀπεικόνισιν. 
Ἀγέρωχον, ὑπερήφανον, ἄκαμπτον!
Τὸ αὐτὸ διεπίστωσα σὲ ἄλλες γυναῖκες, στὰ ὀρεινὰ τῆς Κρήτης ἤ τῆς Μακεδονίας ἤ τῶν νήσων τοῦ Ἰονίου ἤ τῆς Εὐβοίας ἤ τῆς Θράκης ἤ τῶν νήσων τοῦ Αἰγαίου. Παντοῦ τὰ ἴδια. Τὸ ἴδιο βλέμμα καὶ ἡ ἴδια στάσις ζωῆς!!! Καὶ δὲν ἦταν θέμα ἡλικίας. 
Κάποιες γυναῖκες, καθῶς ἐπίσης καὶ κάποιοι ἄντρες, διέθεταν αὐτὸ τὸ βλέμμα. Ἦταν τόσο ξεκάθαρο ποὺ μὲ ξάφνιαζε πάντα εὐχάριστα καὶ μὲ ἀναστάτωνε.

Μία ἀποφασιστικὴ στάσις ζωῆς. Μία πορεία ποὺ ἀποδεικνύει πὼς τὸ τίμημα, ὅσο ὑψηλὸ κι ἐὰν εἶναι, ὀφείλουμε νὰ τὸ πληρώσουμε, ἐὰν πράγματι πιστεύουμε πὼς αὐτὸ ποὺ διεκδικοῦμε ἀφορᾷ στὸ δίκαιον καὶ στὸ ἠθικόν. 
Ἐὰν μάλιστα ἀναλογιστοῦμε καὶ τὸ τέλος τῆς Μπουμπουλίνας, θὰ διαπιστώσουμε πὼς ἔως τὸ τέλος της αὐτὸ τὸ βλέμμα δὲν τὸ ἔχασε. 
Θὰ ἀναρωτηθοῦμε ἴσως γιὰ τὴν ἀπουσία συσχετισμῶν. 
Λᾶθος. Συσχετισμοὶ ὑπάρχουν.
Ταὐτόσημος στάσις ζωῆς ὑπάρχει. 
Ἁπλῶς τὰ γεγονότα δὲν ἀνέδειξαν αὐτὴν τὴν στάσιν ζωῆς ἀκόμη. Οἱ συγκυρίες ἦταν τέτοιες ποὺ δὲν χρειάστηκε νὰ ἐκφραστοῦν αὐτὲς οἱ γυναῖκες, καθῶς ἐπίσης καὶ οἱ ἄνδρες, καὶ νὰ ἀποδείξουν πὼς ἀνεξαρτήτως τῶν ὅσων φαίνονται ἐκ πρώτης ὄψεως, ἡ ἀλήθεια παραμένει: εἶναι τέτοια ἡ Φύσις μας ποὺ μέσα ἀπὸ τὶς ἀντιξοότητες τῆς ζωῆς, μᾶς ὁδηγεῖ, θέλουμε δὲν θέλουμε, ἀντέχουμε δὲν ἀντέχουμε, μποροῦμε δὲν μποροῦμε, νὰ καταλήξουμε μὲ τέτοιο βλέμμα.

Μία περιφρόνησις τοῦ κινδύνου, συνάμα μὲ μίαν αὐτοπεποίθησιν γιὰ τὸ ποιοὶ εἴμαστε καὶ τὸ τὶ μποροῦμε νὰ κάνουμε. 
Ὄχι, δὲν τὸ ἔχουν ὅλοι αὐτὸ τὸ βλέμμα.
Αὐτοὶ ὅμως ποὺ τὸ διαθέτουν εἶναι ὑπεραρκετοὶ γιὰ νὰ κάνουν τὴν μεγάλη διαφορά. 

Ἄλλως τέ, δὲν ἔγιναν ὅλοι ἀγωνιστὲς τοῦ 1821 Κολοκοτρώνηδες. Οὔτε ὅλες οἱ ἀγωνίστριες Μπουμπουλίνες. 
Αὐτὸ τὸ κάτι ποὺ διέκρινε τοὺς λίγους ἀπὸ τοὺς πολλοὺς πάντως ὑπάρχει ἀκόμη. Εἶναι μέσα μας. Κι ἀξίζει τὸν κόπο νὰ τὸ ἀναζητήσουμε. 
Ἀλλὰ ἀκόμη κι ἐὰν δὲν θελήσουμε νὰ σκαλίσουμε μέσα μας γιὰ νὰ τὸ φέρουμε στὴν ἐπιφάνεια, ἡ Ἀνάγκη, ὡς κατάστασις, εἶναι αὐτὸ ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσῃ οὔτως ἤ ἄλλως στὸ νὰ τὸ κάνουμε. 
Εἴπαμε…
Ἡ πορεία, ἀν κι ἐπιφανειακῶς φαίνεται νὰ καθορίζεται ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἔως σήμερα «ὁρίζουν» τὸν πλανήτη, κατὰ βάσιν εἶναι ἡ μεγάλη οὐτοπία τους. Τὸν πλανήτη τὸν «ὁρίζουν» ἄλλες δυνάμεις, οἱ ὁποῖες ἀκόμη δὲν ἔχουν ἀπολύτως ἐκφραστῇ. 
Κι ἐμεῖς, θέλουμε δὲν θέλουμε, μποροῦμε δὲν μποροῦμε, ἀντέχουμε δὲν ἀντέχουμε, εἴμαστε Φύσει καὶ θέσει τμῆμα τῶν κανόνων τῆς ζωῆς ἐπὶ τοῦ πλανήτου. 
Θὰ τὸ βροῦμε ἐμπρός μας… Συντόμως. 

Καὶ τότε θὰ δοῦμε ὅσα ἔως σήμερα φαντάζουν θολὰ ἤ ἀνύπαρκτα ἐμπρός  μας…

Φιλονόη.   

Υ.Γ. Φαντάζεσθε τήν Μπουμπουλίνα τρομοκρατημένη καί ἀνύμπορη ἐμπρός σέ κάποιον κίνδυνο; Ἤ τόν Κολοκοτρώνη νά τρέμῃ σάν ποντικός ἐμπρός στήν γάτα; Ἤ τόν Καραϊσκάκη νά κρύβεται ἀπό τούς μουρτάτηδες; Ὄχι, δὲν τοὺς φαντάζεστε, διότι ἀκόμη κι ἐὰν συνέβῃ κάτι τέτοιο, τὸ πολέμησαν καὶ τὸ νίκησαν. Αὐτὸ θὰ κάνουμε κι ἐμεῖς. Κι ἄς μᾶς τρομάζῃ…

φωτογραφία καὶ φωτογραφία

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply