Ἕνα σπάνιο προικοσύμφωνο !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ἕνα σπάνιο προικοσύμφωνο

(Ἀπὸ τὸν Λαρισαῖο φίλο μᾶς Κ.Γ. λάβαμε ἕνα προικοσύμφωνο τοῦ 1671, καταχωνιασμένο στὰ ἀρχεῖα τῆς Νομαρχίας Κυκλάδων. Ἡ ἀγωνία τοῦ πατρὸς τῆς νύφης, ὁ ὁποῖος μιλᾶ καὶ στὸ ὄνομα τῆς μακαρίτισσας γυναικός του, νὰ ἱκανοποιήσῃ τὸν γαμβρὸ καὶ ἔμμεσα τὴν κόρη του, εἶναι συγκινητική.)

«Ἐν ἔτι 1671 μηνὶ Ἰανουαρίω ἡμέρα δεκάτη ἐν Σύρῳ.

Ἐν ὀνόματι τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ τῆς Κοκκίνης προστάτιδος τῆς νήσου Σύρου Προικοσύμφωνον της
πρώτης μας κόρης καὶ τῆς θυγατρός του Κωστάκη καὶ τῆς Σμαράγδας καὶ τῆς μακαρίτισσας τῆς γυναικὸς μοῦ Πιπινίτσας ἥτις θὰ πάρῃ νόμιμον σύζυγον τὸν Ντεμογιαννάκη τοῦ Κωνσταντάκη τῆς Πιπινίτσας Πηνελόπης Βαρβαρίτσας.

Καὶ ἐγὼ καὶ ἡ μακαρίτισσα ἡ γυναῖκα μοῦ Πιπινίτσα δίδομεν τὴν συγκατάθεσίν μας εἰς τὸ νὰ πάρῃ ἡ κόρη μᾶς Κατή, νόμιμον σύζυγον καὶ νὰ τὸν ἔχῃ νά τὸν νέμεται ἡμέρα νύκτα, τὸν Ντεμογιαννάκη Μανωλάκην τοῦ Κωνσταντάκη καὶ τῆς Πιπινίτσας Πηνελόπης Βαρβαρίτσας.

Ἐν πρώτοις δίδομεν ἀπὸ τὰ φύλλα τῆς καρδιᾶς μας τὴν εὐχὴν νὰ τρισευτυχήσουν καὶ νὰ πολυχρονίσουν.

Δεύτερον δὲ τέσσαρα εἰκονίσματα τὸ πρῶτον εἰς ξύλον δυνατὸν καὶ χονδρὸν δύο δάκτυλα καὶ τὰ ἄλλα εἰς ἀχιβάδα.

Τρία ὑποκάμισα τὰ δύο μικρὰ καὶ τὸ ἕνα μεγάλο, δύο μικρὰ ἀποκατινὰ (ἐσώβρακα) παστρικά, ἀτρύπητα καὶ ὀλόγερα.

Δύο μισοφόρια ὁλόγερα καὶ μπουγαδιασμένα.

Ἐνάμισυ ζευγάρι κάλτσες ἐως ὅτου νὰ γίνῃ ὁ γάμος ἔχη καιρὸν νὰ πλέξη καὶ τὴν ἄλλη γιὰ νὰ γίνουν δύο ζευγάρια.

Ἐνα φουστάνι ἀπὸ τσίτι ῥιγωτό, ἄλλο ἕνα ἀπὸ σακονέτα τῆς μακαρίτισσας τῆς γιαγιᾶς μου.

Ἐνα μανδύλι τοῦ λαγιοῦ καὶ δύο μανδοσαλάμια.

Μιὰ φασκιὰ γιὰ τὰ καλορίζικα.

Δύο ζεύγη παπούτσια τὸ ἕνα μπαλωμένο.

Σαράντα πῆχες βρακοζώνα καὶ μετὰ τὸν θάνατο τοῦ παπποῦ μας ἄλλη τόση.

Τοῦ γαμβροῦ μιὰ σκούφια νὰ τὴν φορῇ βραδυὰ παρὰ βραδυὰ διὰ νὰ μὴ τοῦ τρυπήση γρήγορα.

Δύο τσουκάλια κάστρινα τῆς καραΐτισσας τῆς γιαγιᾶς μου.

Δύο φλυτζάνια τοῦ καφὲ χωματίνια.

Τὸ ἀμελέτητο μὲ δύο χέρια νεροπαστρικὸ καὶ ἄπιαστο.

Τρεῖς βελόνες τῆς κάλτσας.

Ἕνα ζάρφι χωματένιο.

Ἐνα στρῶμα μπαλωμένο τῆς μακαρίτισσας τῆς γιαγιᾶς μου ἀπὸ φύλλα καλαμόφυλλα.

Ἐνα λύχνο χωματένιο καὶ ἄλλον ἕναν ἀπὸ ντενεκέ.

Ἐνα κλειδί.

Μιὰ ψυράγγα (χωράφι) ἴθα μὲ μιὰ παλέστρα τοῦ γαϊδάρου.

Τρία ῥεάλια, πέντε παρᾶδες καὶ ἑπτὰ ἄσπρα.

Κοντὰ μὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ τοὺς ἐκάμαμεν τοὺς νοικοκυραίους τῆς Σύρου τὴν μίαν κάμαραν τοῦ σπιτικοῦ ποὺ καθούμαστε καὶ ἅμα πεθάνω ἐγὼ καὶ ὁ παπποῦς τῆς Κατὴς ὅλο τὸ σπίτι.

Ἀκόμη δὲ καὶ αὐτὰ 2 κόττες ἕναν πετεινό, εἴκοσι αὐγά, ἕνα κόσκινο, μία μπιρμπιτσέλια σπητίσια μακαρόνια, καὶ ἂν προφθάσουμεν θὰ κάνουμε ἄλλα τόσα.

Δέκα ὀκάδες ἐλιὲς καὶ πέντε ὀκάδες χαμάδα, 2 βάζα κάππαρι, δύο ντουζίνες χήνους, σαράντα κοπόνια κρομμύδια ὅλα αὐτὰ νὰ τὰ κάμουν θάλασσα νὰ τρῶν καὶ νὰ πίνουν ὅλο τὸ ὀκταήμερο γαμβρὸς καὶ νύμφη καὶ ὅλο τὸ συμπεθεριὸ καὶ οἱ ποιό κοντὰ γειτόνοι.

Εἰς τὸν γαμβρόν, τὴν Κατὴ μὲ τὰ οὔλα της.

Ὁ πενθερός
Κωνσταντάκης της Σμαράγδας
Ἐν Σύρῳ τὴ 10η Ἰανουαρίου 1671»

Φυλλίτσα Ἀθηναΐς Ἀναπνιώτου