Καραβόπαιδον

Δὲν ἔχεις θάλασσα καρδιὰ

κι ἐσὺ στεριὰ γυναῖκα·
 
λιμάνια ἐγέννησες παντοῦ,
 
μὰ πές μου ἄν θὲς
 
μὴν στέριωσες ποτές
 
ἤ χόρτασες ξενιτεμούς,
 
ἀπ’ ἀνδρειωμένους νιούς;
 
 
 
Σὲ εἶδα χλωμὸν παλληκαράκι,
 
εἰς τοῦ Χάλιφαξ τὴν ἀγκαλιά,
 
νὰ προσπαθοῦν οἱ πάγοι νὰ σὲ νικήσουν,
 
μέσα εἰς τὰ κανάλια τοῦ Κεμπέκ…
 
Κι ὕστερις ἀμανίκωτος,
 
εἰς τὴν ἄβυσον τῆς Μπουχάνα,
 
ἀνάμεσα σὲ χορτάρινες καλύβες
 
καὶ τὶς παραχωμένες εἰς τὴν γῆς,
 
μπύρες τοῦ Ἰταλοῦ…
 
 
 
Σὲ εἶδα ἀνάμεσα εἰς τὸ πιστόλι τῆς πόρνης,
 
τῆς βρῶμας τὴν λιγοθυμιὰ
 
καὶ τὸν δόκιμον, τὸν Ἀποστόλην,
 
νὰ λαχταρᾶς ἀπανεμιά.
 
 
 
Σ’ ἄκουσα…
 
εἶπες ἀθρῶποι εἶναι,
 
σὰν εἰς τῆς Νέας Ὀρλεάνης τὰ γκέτα πατοῦσες χαμένος
 
καὶ μονάχα χαμογελοῦσες,
 
εἰς τὴν μαγείαν τῆς μουσικῆς…
 
σὲ σοκάκια καὶ μισοσκότεινες ἄγνωστες γειτονιές…
 
 
 
Κι ἔπειτας Βαλτιμόρη…
 
κι ἐσὺ φοβισμένος κυτοῦσες μιᾶς τὴν μαριχουάνα
 
καὶ μιᾶς τὴν πελώρια Πατρίτσια Ρόμπυ,
 
καὶ τὰ χρώματα ποὺ ἔγραφαν Χίος Μπάρ…
 
 
 
Κι ἦταν τὸ ταξείδι μακρύ·
 
σ’ ἔβλεπα ὅμως ἀνακατωμένο μὲ καπνὰ
 
ἡμέρες τώρα εἰς τὸ Τερναοῦζεν,
 
νὰ χαζεύῃς τὴν  πλώρα καὶ τ’ ὄνομα τοῦ βαποριοῦ…
 
καλὰ ἐνθυμοῦμαι μικρέ,
 
Εὐνίκη λεγόταν, ναί…
 
Εὐνίκη!
 
Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply