Δὲν ἄκουσα κάτι ἀνάλογο ἀπὸ τοὺς κατουρημένους «δικούς» μας ποὺ τρέμουν μὴν καὶ χάσουν τὴν κουτάλα καὶ τὴν καρδάρα.
Σούργελα… Αὐτὸ εἶναι… Παραδόπιστοι, φιλοχρήματοι, ἀπολύτως συμβιβασμένοι, ὑπάκουοι ὑπάλληλοι τῆς νέας τάξεως, τσιφούτηδες, πισωγλέντηδες, λουφαδόροι, ἀπατεῶνες, μιζαδόροι, ἄτιμοι τσιφλικάδες, τομάρια ἐκπαιδευμένα γιὰ νὰ γεμίζουν θησαυροφυλάκια…
Ντρέπομαι ποὺ ἐξακολουθοῦν νὰ κρατοῦν θέσεις καίριες. Ντρέπομαι ποὺ ὑπάρχουν. Ντρέπομαι ποὺ ὅταν ἐκφέρουν κάποιον λόγο τὸ κάνουν γιὰ νὰ μᾶς ἀποδείξουν πόσο προσκυνημένοι εἶναι καὶ πόσο πολὺ ἀξιώνουν ἀπὸ ἐμᾶς νὰ τοὺς μιμηθοῦμε…
Ντρέπομαι καὶ χαίρομαι ὅμως διότι εἶναι οἱ ἀπόλυτοι ἐκπρόσωποι τοῦ Τιποτιστᾶν. Οἱ ἀπόλυτοι ἐκπρόσωποι αὐτοῦ ποὺ πρέπει νὰ ἀποδομηθῇ. Οἱ ἀπόλυτοι ἐκπρόσωποι τῆς ἀπολύτου σαπίλας καὶ σιχαμάρας….

Κι απὸ τὴν ἄλληνη γιὰ πρώτην φορὰ στὴν διάρκεια τοῦ βίου μου θαυμάζω παπᾶ. Θαυμάζω, τιμῶ, ἐκτιμῶ. Τοῦ βγάζω τὸ καπέλο, διότι ἐὰν πράγματι λέῃ ἀλήθεια, τότε αὐτὸς ὁ παπᾶς ἔπρεπε νὰ εἶναι ὁ πραγματικὸς ἡγέτης τῶν Κυπρίων. 

Αὐτὸς δὲν  εἶναι παπᾶς.
Παπαφλέσσας εἶναι. Κι ἔφθασε στὴν κατάλληλο στὶγμὴ μήπως καὶ καταλάβουν οἱ Ἕλληνες πὼς ἡ ἐκκλησιαστικὲς περιουσίες εἶναι τοῦ λαοῦ κι ὄχι τῶν χοντροκώληδων.

Φιλονόη.

φωτογραφία