«Ἕλληνες, Ἕλληνες… Πῶς κάνετε ἔτσι γιά δέκα παλιότουρκους…;»

Σήμερα, εἰδικῶς λόγῳ τῆς ἡμέρας, ἀλλὰ καὶ γενικῶς λόγῳ διαφόρων ἄλλων συγκυριῶν, θὰ σταθῶ στὴν φράσι ποὺ φέρεται νὰ λέῃ ὁ Κολοκοτρώνης στὸ παρακάτω ἀπόσπασμα τῆς γνωστῆς ταινίας.
Ὄχι διότι  οἱ Ἕλληνες, οἱ πραγματικοί, ἀπέφυγαν σὲ ὁποιανδήποτε φάσι τῆς ἱστορίας τὶς μᾶχες ποὺ τοὺς ἀναλογοῦσαν. Αὐτοὶ πάντα ἐκεῖ ἦταν, πολεμοῦσαν, νικοῦσαν ἤ πέθαιναν… Οὔτε φοβήθηκαν πολλαπλασίους ἐχθρούς… ὅπου κι ἐὰν τοὺς συνήντησαν….
Σήμερα θὰ καταπιαστῶ  μόνον μὲ αὐτούς, πολλοὺς ἤ λίγους, ποὺ χρειάζονταν πάντα κάποιον γιὰ νὰ τοὺς σπρώξῃ, νὰ τοὺς κινητοποιήσῃ ἤ νὰ τοὺς πετάξῃ στὴν μάχη.
Αὐτοί, ποὺ εἶναι οἱ περισσότεροι συνήθως, καὶ περιμένουν ἕναν Κολοκοτρώνη ἤ ἕναν Ἀνδροῦτσο γιὰ νὰ τοὺς ἀνάψῃ φωτιές… Καὶ ἴσως νὰ κάνουν πολὺ καλά… Διότι  ἴσως μία φωνούλα μέσα τους κάτι νὰ τοὺς κρατᾶ… Ἴσως…
Ὄχι, δὲν εἶναι δειλοὶ οἱ Ἕλληνες. Στὴν μάχη φωτιὰ γίνονται…
Ἁπλῶς ἀκόμη δὲν εἶναι ἔτοιμοι… Ἀκόμη δὲν ἔχουν καταλάβῃ τὴν Ἀνάγκη… Ἤ δὲν ἔχουν καταλάβῃ ὅλοι τὴν ἴδια Ἀνάγκη…
Καὶ ἴσως νὰ μὴν τὴν καταλάβαιναν ποτέ, ἐὰν ἡ Ἀνάγκη δὲν ἦταν ἤδη ἐδῶ…

Σήμερα ἔχουμε πείσῃ τοὺς ἑαυτούς μας πὼς δέκα παλιομουρτάτηδες, ἤ εἴκοσι, ἤ ἐκατό, εἶναι ἱκανοὶ νὰ νικήσουν τὸν Ἕλληνα… Λαθέψαμε… Μὲ θεριὰ πάντα τὰ βάζαμε καὶ πάντα τὰ παίρναμε στὸ κυνήγι… Πολλῶ δὲ μᾶλλον, πρὸ 192 ἐτῶν, ὅταν ὅπως καὶ τώρα, ὑπῆρχαν προθυμότατοι Νενέκοι…. Ἴσως περισσότεροι σήμερα, ἀλλὰ κι ἐμεῖς περισσότεροι εἴμαστε σήμερα… Μποροῦν μήπως μερικές χιλιάδες Νενέκοι νά μᾶς καταβάλουν;

 

 Κάποτε συνέβαιναν Βαλτέτσια… Συνέβαιναν Δερβενάκια… Συνέβαιναν Ἁλώσεις…
Κι ἐμεῖς; Τϊ; Ξεχάσαμε ἀκόμη καί τά πιό σημαντικά;

Τίποτα δὲν ξεχάσαμε… Εἶναι ὅλα ἐδῶ… Ἡ μνήμη μας εἶναι γραμμένη στὰ κόκκαλα, στὸ αἷμα ἀλλὰ καὶ στὸ χῶμα μας… 
Πιστεύουν πὼς μᾶς τὰ ἔχουν σκιάσῃ ὅλα, πὼς μᾶς ἔχουν σκεπάσῃ μὲ ὀμίχλη τὴν σκέψι, πὼς μᾶς ἔχουν ἀποχαυνώσῃ ἀπόλυτα…
Ἀλλὰ δὲν φοβᾶμαι…
Ἀκόμη καὶ νεκροί, ἐὰν χρειαστῇ, θὰ σταθοῦμε ἐκεῖ ποὺ μᾶς πρέπει γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε κάθε ἐχθρό…
Μόνον ποὺ εἴπαμε… Γιὰ νὰ συμβῇ αὐτὸ πρέπει ἡ Ἀνάγκη νὰ γίνῃ ἀναγνωρίσιμος ἀπὸ ὅλους μας…. Καὶ νὰ εἶναι ἴδια γιὰ ὅλους…
Ἔως τότε…
Λίγο κουράγιο… Διότι μόνον ἐμεῖς μποροῦμε νὰ ξαναφέρουμε τὸ Φῶς. 

Φιλονόη. 

Υ.Γ. Στὴν περίοδο ποὺ διανύουμε ἡ καλλίτερη ἐπίθεσις δὲν εἶναι οὔτε ἡ ἀντεπίθεσις οὔτε ἡ ἄμυνα. Εἶναι ἡ διείσδυσις τοῦ ἐχθροῦ. Εἶναι ἐκείνη ἡ τακτικὴ τῆς παραπλανήσεως… Τὸν ἀφήνουμε, προχωρᾶ, προχωρᾶ, προχωρᾶ, κι ὅταν πιστέψῃ πὼς τελείωσε, διότι πάτησε σὲ ὅλην τὴν χώρα, ξυπνᾷ ἁπλῶς …νεκρός! Ὅπως δῆλα δὴ ἔγινε καὶ στὰ Δερβενάκια… Ἀκριβῶς ἔτσι!!!

 φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply