Πρέπει νὰ ἦταν τέλη Σεπτεμβρίου μὲ ἀρχὲς Ὀκτωβρίου τοῦ 2011. 
Ἔτυχε νὰ συνομιλῶ μὲ ἀνώτατο στέλεχος τῆς προηγουμένης Κυβερνήσεως. 
Κάποια στιγμή, μὲ αὐθεντικὴ εἰλικρίνεια, μοῦ ἐξῳμολογήθη μὲ πικρία:

«Ἡ ἑπομένη κυβέρνησις, ὁ ἑπόμενος Πρόεδρος, εἶναι πολλὰ τυχεροί. Θὰ ἀπολαύσουν τοὺς καρποὺς τῆς δικῆς μας δουλειᾶς καὶ θὰ οἰκειοποιηθοῦν τὴν μεγαλυτέρα εὐημερία ποὺ ἐγνώρισε ποτὲ ὁ τόπος». 
(ὄχι, δὲν εἶναι πλάκα)

Γεώργιος Πήττας

Μοῦ ἀρέσουν αὐτὲς οἱ …πλᾶκες, διότι ἀποδεικνύουν πὼς αὐτοί, ποὺ φέρονται ὡς ἐκλεγμένοι μας, δὲν εἶναι τίποτα περισσότερο ἀπὸ ἁπλοῖ, μοναδικοί, κορυφαῖοι ἠλίθιοι!!! Ἤ, ἄλλως, κατὰ Φιλονόῃ, κουδουνίστρες.
Δὲν ἀντιλαμβάνονται τὸ ἁπλοῦν ποὺ λέγεται προσθαφαίρεσις. 
Δὲν ἔχει νὰ κάνῃ μὲ γνώσεις οἰκονομικῶν. Οὔτε μὲ λογιστικὲς γνώσεις. Οὔτε μὲ κάτι ἀκόμη περισσότερο ἤ λιγότερο ἐξειδικευμένο. Ἔχει νὰ κάνῃ μόνον μὲ τὴν κοινή, κοινοτάτη λογική! Αὐτὴν ποὺ μᾶς ἔχουν ἀκυρώσῃ, διότι οἱ ἴδιοι δὲν τὴν ἀντιλαμβάνονται.
Τί νά πῇ λοιπόν κάποιος σέ ὅλους αὐτούς τούς ἠλιθίους πού ἁπλῶς τούς ὑπαγορεύουν κάτι καί τό ὑπογράφουν ἀδυνατῶντας νά συνειδητοποιήσουν ἐάν εἶναι καλό ἤ κακό; Νά τούς σκοτώσουμε; Καί νά ἀναρωτώμεθα μετά γιά τό ἐάν εἴμαστε δολοφόνοι ἤ ἁπλῶς πασκίζουμε νά ἐπιβιώσουμε; Γίνεται; 
Μήπως νά κάνουμε κάτι πολύ καλλίτερο; 
Μήπως ἁπλῶς νά τούς …ἀκυρώσουμε;

Φιλονόη. 

φωτογραφία