Σκέπτομαι ἂν συνέβαινε ποτὲ ἄλλοτε στὴν Ἱστορία αὐτό.
Εἰς τὰς ἀρχαίας Ἀθήνας, ὅταν κανεὶς ἀναφερόταν στοὺς ἑννέα ἄρχοντες, στοὺς στρατηγοὺς ἢ στοὺς ἀρεοπαγίτες, ὁ κόσμος στὴν ἀγορὰ ἔσκαγε στὰ γέλια; Χά χά χά, τὶ σούργελα!
Στὴν ἀρχαία Σπάρτη, ὅταν ἔβλεπε κανεὶς βασιλέα, ἔφορο, γερουσιαστή, ἄλλαζε δρόμο; Πφφ… Τί ρεμάλια!
Στὴν Ρώμη καὶ στὴν Πόλι, ὅταν μιλοῦσε κανεὶς γιὰ τοὺς ἄρχοντες καὶ τοὺς συγκλητικούς, ξερνοῦσε; Μπλιάχ, τὶ ὑπόκοσμος!
(Ἀλλά καὶ ἡ πολιτεία ἡ ἴδια, τὸ ἱερὸ αὐτὸ καθίδρυμα θεῶν, γεναρχῶν καὶ ἡρώων, ἦταν «δημόσιο», «ντοβλέτι», «κόμμα», «μπορδέλο»; )
Κι ἀφῆστε τὶς δικαιολογίες (οἱ χρυσαυγίτες εἶναι φασίστες, οἱ καμμένοι ἀεροψεκασμένοι, ἡ Κωνσταντοπούλου στριμμένη, ὁ Βενιζέλος χοντρός, ὁ Τσίπρας ἀναλφάβητος, καὶ τέτοια). Μιὰ τόσο μεγάλη διαστροφή, αὐτοὶ τοῦτοι οἱ ἄρχοντες τῆς πολιτείας νὰ εἶναι ἐξ ὁρισμοῦ περιφρονητέοι, δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ ἔχη πολὺ βαθιὰ τὴν ρίζα τοῦ κακοῦ. Τὸ ἀναγκαστικὸ συμπέρασμα εἶναι ὅτι πάσχει ἐκ γενετῆς τὸ ἴδιο τὸ πολιτικὸ σύστημα τῆς ἀντιπροσωπευτικῆς κατ᾿ ὄνομα δημοκρατίας, τῆς στηριζομένης σὲ ἰδιοτελῆ κόμματα-καρκινώματα.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.