Πότε ἔζησε;
Πότε ὑπῆρξε, ἐάν ὑπῆρξε;
Ὁ θρύλος μᾶς ἄφησε ψήγματα πληροφοριῶν, ἀλλὰ τὸ ὄνομά του δὲν ἐχάθη.
Τὸ πόσο σημαντικὸς ἦταν γιὰ τὴν Ἀθήνα, τὸ ἀντιλαμβανόμεθα ἀπὸ τὸ πόσο τὸν τιμοῦσαν οἱ Ἀθηναῖοι.
Ἄλλως τέ, ἐθυσιάσθη γιὰ τὴν λατρεμένη του πόλι. Τί περισσότερο γιά ἕναν βασιλέα;
Ὑπερτάτη θυσία! Ὑπέρτατος Ἔρως!

Ὁ Κόδρος ποὺ ἔζησε κάποτε σὲ ἐτοῦτα τὰ χώματα, ἀλλὰ ποὺ μᾶς ἔχουν πείσῃ πὼς εἶναι μύθος ἡ ὕπαρξίς του.
Ἀνοητεύουμε… Γενικῶς. Καπνὸς δίχως φωτιὰ δὲν ὑπάρχει. Μύθος δίχως ἱστορικὸ ὑπόβαθρον ἐπίσης.
Συνεπῶς;
Συνεπῶς ἐμεῖς πρέπει νὰ ξαναμάθουμε τὴν ἱστορία μας. Ἀπὸ τὴν ἀρχή.
Παραλείποντας ὅλες αὐτὲς τὶς ἀνοησίες περὶ μυθομανίας τῶν παππούδων μας φυσικά.

Φιλονόη.

Ο βασιλιάς Κόδρος 1100 π.Χ. (;;;)

Ο Μέλανθος και ο γιος του Κόδρος, βασίλευσαν σχεδόν επί εξήντα χρόνια. Κατά την διάρκεια της βασιλείας του Κόδρου, μια ισχυρή Δωρική δύναμη υπό την αρχηγία του Αλήτη από την Κόρινθο και του Αλθαιμένη από το Άργος, εισέβαλε στην Αττική. Ο Κόδρος, ο τελευταίος βασιλιάς της Αθήνας, αρματωμένος με ασπίδα και περικεφαλαία, συνομιλεί με τον Αινετό, έναν Αθηναίο τοπικό ήρωα.

Το μαντείο των Δελφών τους είχε προφητεύσει επιτυχία στην εκστρατεία τους, με την προϋπόθεση ότι δεν θα πλήγωναν θανάσιμα τον βασιλιά Κόδρο. Όταν αυτό έγινε γνωστό από τον Κόδρο, μεταμφιέσθηκε σε χωρικό ξυλοκόπο και πηγαίνοντας στο εχθρικό στρατόπεδο, δημιούργησε επεισόδιο με τους Δωριείς και σκοτώθηκε. Όταν οι Δωριείς έμαθαν, ότι ο σκοτωμένος ήταν ο βασιλιάς Κόδρος, έφυγαν από την Αθήνα και κατέλαβαν τα Μέγαρα. Σύμφωνα όμως με παλαιότερη εκδοχή, ο Κόδρος σκοτώθηκε στο πεδίο της μάχης.
Ο Κόδρος ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της Αθήνας. Μετά από την ηρωική θυσία του, οι Αθηναίοι δεν επέτρεψαν σε κανένα άλλο, να φέρει τον τίτλο του βασιλιά. Οι απόγονοι του ονομάζονταν Άρχοντες. Μετά τον θάνατο του, οι γιοι του Μέδων και Νηλεύς, μάλωσαν για την διαδοχή, η οποία αποφασίσθηκε με χρησμό του μαντείου των Δελφών. Ο Μέδων έγινε Άρχων και ο Νηλεύς έφυγε, οδηγώντας τους Ίωνες στον αποικισμό των παραλίων της Μικράς Ασίας.
Μετά τον Μέδονα, ακολούθησαν δώδεκα ισόβιοι Άρχοντες: Άκαστος, Άρχιππος, Θέρσιππος, Φορβάς, Μεγακλής, Διόγνετος, Φερεκλής, Αρίφρων, Θεσπιέος, Αγαμήστωρ, Αισχύλος και Αλκμέων.
Στον δεύτερο χρόνο της θητείας του Αλκμέωνα (752 π.Χ.), η διάρκεια της θητείας του Άρχοντος άλλαξε στα δέκα χρόνια. Ακολούθησαν επτά Άρχοντες, οι οποίοι διοίκησαν δέκα χρόνια ο καθένας τους: Χάρωπος, Αισιμίδης, Κλειδικός, Ιππομένης, Λεοκράτης, Άψανδρος, Ερυξίας.
Μετά τον Ερυξία, ο τίτλος του Άρχοντος δινόταν σε εννέα διακεκριμένους άνδρες, απόγονους του Κόδρου και του Μέδονα, οι οποίοι άλλαζαν κάθε χρόνο, αλλά μετά το 714 π.Χ., συμπεριελάμβαναν και διακεκριμένους Ευπατρίδες.
Από τους εννέα Άρχοντες, οι οποίοι κυβέρνησαν από το 683 π.Χ., έως το τέλος της δημοκρατίας, τρεις είχαν ξεχωριστούς τίτλους: ο άρχων Επώνυμος, από το όνομα του οποίου το έτος έπαιρνε το όνομα, ο άρχων Βασιλεύς και ο άρχων Πολέμαρχος. Οι άλλοι έξι είχαν το τίτλο του Θεσμοθέτη (νομοθέται).

Κατερίνα Βλάχου

φωτογραφία