Ἀπευθύνομαι στὸν Πρόεδρο τῶν ΤΕΙ Πατρῶν.
Αὐτὸν ἐκεῖ τὸν κυριούλη, ποὺ ἐκόντεψαν νὰ τὸν λυντσάρουν τὰ κοριτσόπουλα πρὸ ἡμερῶν.
Αὐτὸν καλέ, ποὺ θεωρεῖ πὼς ἐπιτελεῖ ἔργο, καὶ γιὰ αὐτὸν τὸν λόγο ἐβίδωσε τὸν πισινό του στὴν καρέκλα καὶ δὲν τὸν κουνᾶ!
Διότι ὑπάρχουν πάρα πάρα πολλοὶ λόγοι, γιὰ τοὺς ὁποίους ἔχει ὑποχρέωσι νὰ ἀποχωρήση.

Ἄς ξεκινήσω ἀπὸ τὰ πασιφανῇ.
Τί πρόεδρος εἶναι αὐτός πού τόν σέβεται …οὐδείς;
Σέ τί εἶναι πρόεδρος; Σέ σχολεῖο ἤ σέ κ@λοχανεῖο;
Διότι ἀκόμη καὶ σὲ κ@λοχανεῖο ὑπάρχει μία ἱεραρχεία. Αὐτός; Τήν ἔχασε ἤ οὐδέποτε τήν εὑρῆκε;
Καί γιατί νά θέλῃ κάποιος νά παραμείνῃ πρόεδρος σέ κάποιο σχολεῖο, (λέμε κάπου κάπου καὶ κάποιο ἀστεῖο!!!) πού οὔτε οἱ μαθητές του θά τόν ἀναγνωρίζουν; Ἀπό ποῦ θά ἀσκῇ τώρα πιά τήν προεδρεία; Ἀπό τό σπίτι του; Διότι στὰ ΤΕΙ θὰ εἶναι κομματάκι δύσκολο νὰ πλησιάζῃ. Ἤ μήπως θά τό πιῇ ἔως τέλους τό πικρόν ποτήριον τοῦτον, «θυσιαζόμενος στόν βωμό τῆς ἀναδομήσεως»;

Τί ἀκριβῶς ῥόλο ἔχει ἕνας πρόεδρος σέ ἕνα ἀνώτατο ἐκπαιδευτικό ἵδρυμα ὅμως; Νά ἄρχῃ ἤ νά …ὑπάρχῃ ὑπό ὅλων τῶν ἄλλων; Ἀκόμη καί τῶν φοιτητῶν;
Πολλὴ δημοκρατία μᾶς ἐπλάκωσε… Μὰ πάρα πολλή… Καὶ τελικῶς ἐχάσαμε τοὺς λόγους ὑπάρξεως τοῦ …ἱδρύματος!!! Ὅπως ἐπίσης ἐχάσαμε καὶ τοὺς λόγους ὑπάρξεως τῶν σπουδαστῶν, τῆς ὑποτιθεμένης παιδείας καὶ γενικότερα τοῦ συνόλου τῶν διαβαθμίσεων στὴν χώρα μας…. Οὐσιαστικῶς ἐξεχάσαμε τὴν ἀξιοκρατία καὶ συζητᾶμε γιὰ τὴν ἀπόλυτον καφροποίησιν;!

Ἀπὸ τὴν ἄλλην…
Ποιοί τόν ἐξέλεξαν; Οἱ σπουδαστές;
Μὰ ἐὰν ἐκλέγεται κάποιος ἀπὸ τοὺς «κατωτέρους» του, τότε ἀπὸ αὐτοὺς πρέπει νὰ παύεται. Διότι ἕναν πρόεδρο, μίας ὁποιασδήποτε ἑταιρείας, δὲν τὸν ἐκλέγει τὸ προσωπικό. Τὸν ἐκλέγει ἡ ἀνάγκη καὶ ἡ ἐξειδίκευσις. Δῆλα δὴ ἔχει ἀποδεδειγμένα τὶς ἱκανότητες νὰ σταθῇ ἐπάξια σὲ μίαν τέτοιαν θέσι.
Οὑσιαστικῶς τὸν ἐκλέγουν οἱ μέτοχοι. Ὄχι οἱ ἐργάτες καὶ τὸ προσωπικό. Ἐὰν ἦταν ἔτσι, τότε ὅλες οἱ ἐπιχειρήσεις, σὲ παγκόσμιον ἐπίπεδον, θὰ εἶχαν βάλει λουκέτο, πρὶν κἄν ξεκινήσουν τὴν λειτουργία τους.
Ὑπὸ τὸ συγκεκριμένον πρίσμα λοιπόν, ποιός εἶναι ἱκανός κι ἄξιος καί εἰδικός γιά νά ἐκλέξῃ ἕναν πρόεδρο ἀνωτάτου ἐκπαιδευτικοῦ ἱδρύματος; Ὁ σπουδαστής; Ὁ φοιτητής; Ἤ ὁ συνάδελφος καθηγητής;
Χμμμ… Καλὸ τὸ ἐρώτημα…
Ἀπαντήσεις δὲν χρειάζονται, τὶς ἐλάβαμε ὅλοι μας ἀπὸ τὶς εἰκόνες ποὺ ἐδημοσιεύθησαν. Διότι οὔτε κἄν σὲ μπ@@ρδέλο δὲν ἔφερναν οἱ εἰκόνες. Γνωρίζουμε ἄλλως τε πὼς σὲ τέτοιους χώρους ἡ ἱεράρχησις εἶναι δεδομένη καὶ ἡ τσατσὰ διευθύνει, ἄνευ ἐλέγχων καὶ ἀμφισβητήσεων. Αὐτὸ ποὺ ἐμεῖς πλέον ἀντικρύζουμε εἶναι κάτι χειρότερο κι ἀπὸ μπ@@ρδέλο!
Εἶναι κάτι πάρα πολὺ χειρότερο! Μὰ πάρα πάρα πάρα πολύ!!!
Σέ αὐτό τό χειρότερον κάτι, τοῦ μπ@@ρδέλου, ποιός θέλει νά εἶναι πρόεδρος; Ἔ;

Ἄς ὑποθέσουμε ὅμως πὼς πράγματι, ἐδῶ ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ ἀξιοκρατικὰ δεδομένα, μὲ διαφανεῖς διαδικασίες καὶ μὲ ἱκανοτάτους ἐκλεγμένους κι ἐκλέκτορες. Πάει καλά.
Δέν τούς ἀρέσει ὅμως τώρα; Δέν τούς κάνει τήν δουλειά γιά τήν ὁποίαν τόν ἐξέλεξαν;
Καί ποῦ εἶναι ἡ ἀξιοπρέπειά του; Πῶς ἀνέχεται νά τοῦ συμπεριφέρονται μέ αὐτόν τόν τρόπο; Μέ ποιό δικαίωμα διακωμωδεῖ κάθε ἐπίπεδον πεπαιδεύσεως; (Λέμε τώρα… Διότι αὐτὸ στὸ Ἑλλαδοκαφριστὰν ἔχει πρὸ πολλοῦ παρέλθει!!!)
Ἤ, ὡς πρόεδρος, κλείνεις τὸ ἵδρυμα, ἀπαιτῶντας νὰ λειτουργήσῃ μὲ πρότυπα πεπαιδευτικὰ κι ὄχι ἀλάνας, ἤ πᾶς σπίτι σου. Διότι ἐσὺ πρόεδρε συμπεριφέρεσαι σὰν νὰ τοὺς παρακαλᾷς νὰ σὲ κρατήσουν. Ἴσως γιὰ νὰ σὲ λυπηθοῦν. Ἴσως γιὰ νὰ τοὺς σπάσῃς τὰ νεῦρα καὶ νὰ σὲ παρατήσουν. Ἀλλά αὔριο, ὄταν θά κοπάσῃ ἡ μπόρα, ἐσύ τί ἀκριβῶς θά εἶσαι; Γιά φτύσιμο; Καί τό ἀντέχεις βρέ; Τό «οὔοὔοὔοὔοὔοὔ…» πού θά ἀκοῦς διαρκῶς ἐμπρός σου καί πίσω σου, πῶς θά τό ἀντιμετωπίσῃς;

Χαρὰ στὸ κουράγιο σου λοιπόν.
Παραμένεις σὲ κάτι ἀνύπαρκτον πρόεδρος, ποὺ εἶναι κατώτερον μπ@@ρδέλου, ἐντὸς τοῦ ὁποίου δὲν ὑφίσταται ἀξιοκρατία, θεωρῶντας ὡς δεδομένον πὼς θὰ σὲ προσβάλουν μὲ κάθε τρόπο, ἀνᾲ πάσᾳ στιγμῇ καὶ ἀποδεικνύοντας πὼς πρόεδρος δὲν εἶσαι, παρὰ μόνον κάτι ποὺ σύρεται καὶ ἄγεται, κατὰ τὸ γενικὸ συναίσθημα.
Ἀνέχεσαι λοιπὸν  τὶς ὕβρεις, τὶς προσβολὲς καὶ τὴν γελοιοποίησιν, μόνον καὶ μόνον διότι… Ἀλήθεια; Γιατί κάποιος θά μποροῦσε νά ἀνεχθῇ τέτοιο ἀπεχθές φορτίο; Μήπως διότι ἐλπίζει σέ κάτι καλλίτερο ἤ μήπως διότι εἶναι ἀπελπισμένος; Ἤ, μήπως, ἀκόμη χειρότερα, διότι γνωρίζει κατά βάθος πώς ἀκριβῶς σέ τέτοιους φοιτητές ἀξίζει κι ὁ ἴδιος, ἀναγνωρίζοντας πώς ὅλο αὐτό τό γιαλαντζί προεδριλίκι θά μποροῦσε νά ἔχῃ καί τίποτα περισσότερο;

Ἀπορίες ὅμως ποὺ τὶς ἔχω… Ἀπορίες… Ἄνευ ἀπαντήσεων!

Φιλονόη.

Υ.Γ. Ὅμως εὐτυχῶς, ἐγὼ δὲν εἶμαι ἐσύ, κι ἐσὺ δὲν εἶσαι ἐγώ. Πρέπει νὰ μείνῃς στὴν θέσι σου. Ἔως τὸ τέλος. Οὐδεὶς θὰ ἐνδιαφερθῇ γιὰ τὸ σαρκίο σου! Νὰ εἶσαι βέβαιος! Θὰ σαπίσῃ, ὅπως καὶ ὅλα τὰ παρόμοια, κάτω ἀπὸ τὰ ἐρείπια αὐτοῦ ποὺ ὑπηρετεῖτε ὅλοι σας.