Ὁ κάθε Ἄνθρωπος εἶναι ἕνας κόσμος…

Ὁ κάθε ἄνθρωπος εἶναι ἕνας κόσμος, εἶναι κάτι μοναδικὸ ἐξαιρετικό, ἀξιοπρόσεκτο, ἀνεπανάληπτο εἶναι ἕνα σημεῖο ποὺ διασταυρώνοται τὰ μονοπάτια τῆς γῆς καὶ τοῦ οὐρανοῦ. Ἐτσι καὶ ἡ ἱστορία του εἶναι σημαντικὴ αἰωνία καὶ θεϊκή. Μέσα ἀπὸ κάθε ἄνθρωπο παίρνει μορφὴ καὶ σχῆμα τὸ πνεῦμα κι αὐτὸ τὸν κάνει θαυμαστό. Ὁ κάθε ἕνας μέσα ἀπὸ τὴν ἀτένισί του στὸν κόσμο ἀναζητᾶ νὰ προσδιορίσῃ τὸν ἑαυτό του, τοὺς ἀνθρώπους γύρω του, καὶ νὰ κατανοήσῃ τὸ σκοπό του. Ὁ κάθε ἕνας κουβαλᾶ κατάλοιπα ἀπὸ τὴν γέννησί του καὶ ἀπὸ τὰ παιδικά του βιώματα, φῶς καὶ σκιὲς ἑνὸς ἀρχεγόνου κόσμου. Ὅλοι μας ἔχουμε μιὰ κοινὴ καταγωγὴ καὶ ἀναδυθήκαμε μέσα ἀπὸ μιὰ ἀστραπὴ στὸν ἴδιο περίλαμπρο κῆπο. Ὡστόσο ὁ κάθε ἕνας ἔχει τὴν δική του διαδρομή, τὴ δική του ἀποστολή, τὰ δικά του χαρίσματα, τὸ δικὸ προσωπικὸ ἔργο.

Σὰν παιδιὰ εἴχαμε ὅλοι μας μεγάλο χῶρο γιὰ νὰ φιλοξενήσουμε τὴν ψυχή, τὸ πνεῦμα καὶ τὴν φαντασία μας ποὺ ἦταν ἀπέραντα καὶ μαγικά. Σὰν παιδιὰ μπορούσαμε νὰ βάζουμε πράγματα τὸ ἕνα δίπλα στὸ ἄλλο ποὺ τὰ μυαλὰ τῶν ἐνηλίκων θὰ ἐπάθαιναν σύγχυσι καὶ θὰ εὑρίσκοντο σὲ ἐμπόλεμο κατάστασι ἐὰν τὸ ἐτολμοῦσαν.
Καθὼς μεγαλώναμε ἀρχίζαμε νὰ ἐπιθεωροῦμε τὰ πράγματα μὲ σκοπὸ νά τα τὰ τακτοποιήσουμε ἔτσι ὥστε νὰ μὴν ἀφήσουμε καθόλου χῶρο γιὰ ἐρωτήματα. Ὀμως γιὰ νὰ προχωρήσουμε ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ αὐτὸ τὸ ζωηρό, ἄγρυπνο, κεραυνοβόλο, φιλέρευνο, παιδικό, ἀθῶο πνεῦμα ποὺ μπορεῖ νὰ κάνῃ τὰ ὄνειρα ἔργα, τοὺς σπόρους δένδρα καὶ τὴν ζωὴ νὰ ἐπεκταθῇ πέρα κι ἀπὸ τὴν πιὸ κοφτερὴ ἄκρη τοῦ ἀπείρου.

Γιώτα Σούσουλα

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply