Μέσα ἀπὸ καπνοὺς καὶ στάκτες…

Θα τους δεις να κλαίνε κρυφά, είναι άνθρωποι μόνοι.
Θα σου πουν πως είναι καλά μα είναι άνθρωποι μόνοι.
Προτιμούν να μένουν μισοί να μη δοκιμάζουν
πως θα ήταν απ’ την αρχή το εγώ να μοιράζουν..
Κι εγώ που μπορεί να είχα σχεδιάσει αλλιώς τη ζωή..
με μόνους ανθρώπους τον φτιάχνω και ζω..

Πέρασαν βαριές οι μέρες, πέρασαν θολές οι νύχτες,
ξαναβγήκε το φεγγάρι, στέκει απέναντι και τραγουδάει.
Χάνω το χρόνο μέσα στο δικό μας δρόμο
πάνω απ’τον κόσμο νιώθω να πετώ..
Αφού το ξέρεις η παράσταση είναι όλη πληρωμένη..
Ράγισε ο χρόνος, πήρε κατήφορο εν τέλει η ζωή μας..
Οι δρόμοι πήρανε φωτιά.
Γέμισαν όλα τα στενά,
Φωνάζουν όλοι Λευτερια.
Ορκίστηκα ζωή μου όχι για πρώτη φορά,.
Ορκίστηκα στα πόδια μου να μείνω ως το τέλος..
με ένα ξύδι κερασμένο από φίλο κι αδερφό
βοήθεια που δε θέλω να την αρνηθώ,
έσβησα τη μνήμη κι άρχισα να γράφω
μια νύκτα απ’ αυτές που τις παίρνεις στον τάφο.
Και το μυαλό να προσπαθεί
να βάλει μια τάξη στις σκέψεις.
Κάθε ημέρα μόνο απ’τις πληγές μου.
Μόνο Τρόμο φέρνει η σκέψη
ότι κάποιος αφελής θα σε πιστέψει..
Mαζεμένα σας τα ‘χω σας έχω βάλει στο τάκο.
Με τα δικά σας χέρια σκάψατε δικό σας λάκκο…
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ
Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply