Σέ ποιάν κατηγορία -ισμοῦ ἀνήκουμε;

Ἔχω πολλὲς φορὲς ἀναφερθῇ στοὺς νεκροὺς τῶν διαφόρων ἀ-κοινωνικῶν συστημάτων μὲ τὴν κατάληξι -ισμός. Κατ’ ἐμέ, βάσει πάντα ἱστορικῶν καταγραφῶν, τὰ θύματα τῶν -ισμῶν δὲν εἶναι ἀπαραιτήτως ἐχθροί τους. Εἶναι ἁπλῶς ἄνθρωποι. Σκέτο.
Δὲν κουβαλοῦν βόμβες, δὲν κάνουν ἀντάρτικο, δὲν πολεμοῦν τὸ σύστημα τοῦ -ισμοῦ ἀπαραιτήτως. Πασχίζουν νὰ διασωθοῦν ἀπὸ τὴν παρανοϊκότητά του.
Τὰ συστήματα τῶν -ισμῶν εἶναι ἀπάνθρωπα. Εἶτε ἔχουν σὰν ἐπίκεντρο τὸ κόμμα, εἶτε τὴν φυλή, εἶτε τὸ χρῆμα, εἶτε ἀκόμη καὶ τὸν ἄνθρωπο, κατὰ τὶς λᾶθος ὅμως ὀπτικές, παραμένουν ἐγκληματικὰ καὶ πολεμοῦν τὸν ἄνθρωπο καὶ τὴν ἐλευθερία του.

Ἡ κατάληξις -ισμὸς μὲ παραπέμπει στὸν ἐθισμό, στὸν φανατισμό, στὸν ὀπαδισμό. Ὄχι στὴν σκέψι ἐλευθέρων ἀνθρώπων. Στὶς κοινωνίες ἡ ταὐτοσημότης εἶναι κάτι ἀνύπαρκτον. Ὑβριστικόν. Δὲν ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τὴν ἐλευθέρα φύσι τῶν σκεπτομένων. Ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τὸν ὑπηκοοϊσμό. Ὅλοι ὅμως οἱ -ισμοὶ ἐκεῖ παραπέμπουν. Στὴν ὀμαδοποίησι. Στὴν ὁμογενοποίησι. Στὴν ἰσοπέδωσι.
Ὅταν λοιπὸν  ἐπικρατοῦν οἱ -ισμοὶ τότε εἶναι ἀνάγκη νὰ ὐπάρξῃ ὁπαδισμός, ταὐτοσημότης. Ὅποιο κεφάλι περισσεύει, εἶτε πρὸς τὰ ἐπάνω, εἶτε πρὸς τὰ κάτω, ἁπλῶς, δημοκρατικῶς, κόβεται!

Ἐὰν μάλιστα ἀναζητήσουμε τὴν καθαρὴ ῥίζα ἀκόμη καὶ τῆς λέξεως ἑλληνισμός, πάλι σὲ ὑβριδικῶς περιπεπλεγμένες πηγὲς θὰ καταλήξουμε. Στὴν Πατρίδα τοῦ Ὡραίου, τῆς Ἐλευθερίας καὶ τῆς Ἐπιστήμης οὐδέποτε χωροῦσαν οἱ -ισμοί. Οὔδέποτε οἱ παπποῦδες μας ἔκαναν χρήσι τέτοιων λέξεων, παρὰ μόνον γιὰ νὰ εἰρωνευθοῦν ἤ νὰ περιγελάσουν κάνοντας ἕναν ἀκόμη ἀστε-ϊσμό.

Τὸ γιατὶ λοιπὸν μᾶς φόρτωσαν τόσους -ισμούς, καὶ μᾶς ἔπεισαν πὼς ἔτσι πρέπει νὰ εἶναι, καὶ ὁπωσδήποτε πρέπει σὲ κάποιον νὰ ἐνταχθοῦμε, εἶναι θέμα σοβαρῶν μελετητῶν.  Ὄχι κάθε τυχαρπάστου ποὺ λαμβάνει μίαν ἔννοια καὶ τὴν κάνει θρησκεία του ἤ τρόπο ζωῆς του, προσκυνῶντας την, καὶ παραλλήλως φιμώνοντας ἤ  δολοφονῶντας τοὺς ἔχοντες ἀντίθετον τοποθέτησι.

Ἄλλως τε, στὴν ἀρχαία Ἀθήνα δὲν ὑπῆρχαν ἀριστοκρατ-ισμοὶ ἤ λαϊκ-ισμοὶ ἤ κομματ-ισμοὶ ἤ νεολογ-ισμοὶ ἤ κομματ-ισμοὶ ἤ συνδικαλ-ισμοὶ ἤ ἀριστερ-ισμοὶ ἤ φασ-ισμοὶ ἤ ἐθνικ-ισμοὶ ἤ θρησκευτ-ισμοὶ ἤ προοδευτ-ισμοὶ ἤ ῥατσ-ισμοί. Τὸ αὐτὸ καὶ στὴν Σπάρτη καὶ στὴν Θήβα καὶ στὴν Κόρινθο καὶ στὶς Αἰγὲς καὶ στὸ Ἄργος καὶ στὴν Κνωσσὸ καὶ στὴν Μίλητο καὶ στὸ Βυζάντιο καὶ στὴν Τραπεζούντα καὶ στὶς Συρακοῦσες… Καὶ τέλος πάντων σὲ ὅλο τὸν Ἑλληνικὸ κόσμο.  Οἱ -ισμοὶ εἶναι ἀπόδειξις πνευματικῆς ἐνδοίας καὶ ξεπεσμοῦ.

Μία πόλις δὲν χρειάζεται ὁμοιογένεια ἀλλὰ δὲν χρειάζεται καὶ κομμάτιασμα. Ὑπάρχουν οἱ διάφορες ἀπόψεις, ὀπτικές, γνῶμες, ἀντιλήψεις, θέσεις ἀλλὰ ὑπάρχουν ἐπάνω ἀπὸ ὅλα αὐτὰ οἱ νόμοι καὶ τὸ καλὸ τῆς Πατρῖδος. Αὐτὸ δὲν σημαίνει πὼς καὶ τότε δὲν ὑπῆρχαν προδότες. Σαφῶς καὶ ὑπῆρχαν. Ὅμως τότε ἦταν ἕνας μέσα στοὺς χιλίους καὶ τώρα εἶναι οἱ 900 μέσα στοὺς χιλίους.
Καὶ δὲν εἶναι προδότες ἐπεὶ δὴ τὸ ἀντιλαμβάνονται. Εἶναι προδότες ἐπεὶ δὴ ἔχουν ἐμπλακῇ σὲ κάποιον -ισμό. Σὲ κάποιον λογαριασμό….
Ἐκεῖ λοιπόν, στὶς πόλεις τῶν παππούδων μας, ἤ ἤσουν Ἀθηναῖος, Σπαρτιάτης, Κορίνθιος, Κερκυραῖος, Ῥοδίτης, Μιλήσιος ἤ δὲν ἤσουν. Ἐὰν δὲν ἤσουν, κανένα πρόβλημα. Στὴν πόλι διέμεναν μόνον αὐτοὶ ποὺ ἤθελαν καὶ μποροῦσαν νὰ τὴν προστατεύσουν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς. Οἱ ἄλλοι ἤ ἐφονεύοντο ἤ ἐξορίζοντο. Τόσο ἁπλᾷ. Θά κάτσῃ τώρα νά συνδιαλαγῇ ὁ Θεμιστοκλῆς μέ τόν προδότη; Γιατί; Γιά νά διαπιστώσῃ ἐάν εἶναι πολύ μεγάλος ἤ πολύ μικρός προδότης; Ἔχει νόημα; Μία κλωτσιὰ κι ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα.
Εἴδαμε τὶ ἀπέγινε ὁ Ἱππίας. Τό τέλος του θέλουμε; Ἤ μήπως θά θέλαμε τό τέλος τοῦ Ἐφιάλτου;

Στὴν χώρα μας σήμερα λοιπὸν γίνεται ὁ πόλεμος τοῦ -ισμοῦ. Ἀναρχ-ισμός, φασ-ισμός, ἐθνικ-ισμός, πατριωτ-ισμός, ἀριστερ-ισμός, συνδικαλ-ισμός, χριστιαν-ισμός, ἰσλαμ-ισμός, δωδεκαθε-ϊσμός, ῥατσ-ισμός, ἀντιῤῥατσ-ισμός, ἑλλην-ισμός, ἀνθελλην-ισμός, εὐρωπα-ϊσμός, σκοταδ-ισμός, παγκοσμιοποι-ισμός, χρηματ-ισμός… Τοῦ -ισμοῦ τὸ κάγκελο!!!
Κυνήγι μαγισσῶν. Κυνήγι παρανοϊκῶν. Κυνήγι ὑβριστῶν, οὐδέποτε μεταξύ τους, ἀλλὰ ὁπωσδήποτε στοὺς ἀριθμούς, καθῶς καὶ στὶς ἐντυπώσεις ποὺ ἀφήνουν, γιὰ νὰ μᾶς ἀπασχολοῦν τὴν σκέψι καὶ νὰ μᾶς μολύνουν τὴν κρίσι. Νὰ μᾶς βρωμίζουν.

Ξέρετε κάτι;
Πατρίς μου εἶναι ἡ Ἑλλάς!
Μοναδικό μου κόμμα, θρησκεία, ἐλπίδα, ὄνειρο, ἀγώνας, δρόμος, στόχος, ἀνάγκη, ἐπιθυμία, ἀνάσα, ἰδεολογία ἡ ἐλευθερία. Κάτι τόσο μεγάλο δὲν χωρᾶ σὲ ὅλα αὐτὰ τὰ τόσα μικρά. Αὐτὰ μᾶς τελείωσαν.
Σὰν τὰ λέπια πρέπει νὰ τὰ πετάξουμε ἀπὸ ἐπάνω μας… Νὰ καθαρίσουμε…
Ναί, εἶναι πολλά. Εἶναι αἰώνων βρωμιὰ καὶ ἔχει φθάσῃ σχεδὸν ἔως τὸ κόκκαλο.
Ἔ καί; Εὐκαιρία νὰ ξεβρωμίσουμε μία καὶ καλή… Κι ἀργήσαμε!

Μόνον γιὰ τὴν ἐλευθερία μας ἀγωνιζόμαστε Ἕλληνες!!! Μόνον γιὰ αὐτή!
Καὶ τὸ ξέρουμε καλά… Θὰ τὴν κερδίσουμε….!!!

Μόνον ἐλευθερία Ἕλληνες! Δίχως -ισμούς. Δίχως ὑποκατηγορίες τοῦ Ὅλου!
Μόνον ἐλευθερία κι Ἑλλάδα! Κι ὁ κύκλος κλείνει!

Φιλονόη

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply