ᾨδὴ Ἕκτη. Εἰς Χίον

στροφὴ α´.

Ὡς ὅτε ἀπὸ τὸ στόμα
κρέμεται τῶν θνητῶν
αὐλὸς λελυπημένος
καὶ ἡ φωνή του μὲ᾿ κόπον
τρέμουσα ἐκβαίνει· 5

β´.

Ὡς μέσα εἰς τὰ πολύδενδρα
δάση τὸ βράδυ εἰσπνέει
τὸ τεθλιμμένον φύσημα
Μεσημβρινὸν καὶ φαίνεται
θρῆνος ἀνθρώπων· 10

γ´.

Εἰς τὸν ἠρημωμένον
αἰγιαλὸν τῆς νήσου
οὕτω φέρνουν τὰ κύματα
καὶ τὸ παράπονόν τους
ἡ Ὠκεανῖδαι. 15

δ´.

Τὰ γαλακτώδη μέλη
τῶν παρθένων τῆς Χίου
πλέον ἐσὺ δὲν ραντίζεις
ὦ λαμπρὸν τοῦ Αἰγαίου
ἱερὸν ρεῦμα. 20

ε´.

Ὅταν τὰ στήθη ἀφίλητα,
θρίαμβος τῶν Χαρίτων,
βράδυ καὶ αὐγὴν ἐδρόσιζες
ἐκαταφρόνεις τότε
τὰ ρόδα ἠώα. 25

ς´.

Τώρα χηρεύεις, τώρα
τοὺς βαρβάρους θαλάμους
ὑπηρετοῦν, μιαίνονται
τὰ κάλλη τῶν παρθένων
θεοειδέων. 30

ζ´.

Ἐκεῖ ὅπου ἡ πανήγυρις
τῶν Μουσῶν τῆς Ἑλλάδος
ἄναπτε τὰ πυρά,
καὶ τῶν ποδῶν ἐσήμαινε
τ᾿ ἄλυπον μέτρον· 35

η´.

Ὑβριστικά, ὑπερήφανα
τύμπανα ἀκούω· καὶ βλέπω
τὴν Ναβαθαίαν· εἰς αἷμα
βαμμένη ἐπὶ τοὺς πύργους
ἀεροκινεῖται. 40

θ´.

Θλίβει ὁ καπνὸς τὸ διάστημα
γαλάζιον τῶν ἀέρων·
οὕτως εἰς τὴν ὁμίχλην
τοῦ θανάτου, μειδίασμα
πνίγεται νέον. 45

ι´.

Πόσους ναοὺς ῾ποὺ ἐδέχοντο
τὰς πτερωτὰς τῆς πίστεως
προσευχὰς καὶ τὰ δῶρα·
πόσους βλαστοὺς σοφίας,
πόσας ἐλπίδας· 50

ια´.

Αἴ, πόσους πνέοντας ἔρωτα
θαλάμους, τώρα ἡ φλόγα
βαρβάρως κατατρώγει·
μισητὸν ὁλοκαύτωμα
ἑνὸς τυράννου. 55

ιβ´.

Στεναζούσης νυκτὸς
καὶ τοῦ βαθέος ᾅδου
τρομεραὶ θυγατέρες,
ἐσᾶς φωνάζω, ἐσᾶς
τὰς Ἐριννύας. 60

ιγ´.

Τί ἀκαίρως τὰ βασίλεια
σκοτεινὰ κατοικεῖτε
τοῦ ὕπνου; ν᾿ ἀποσπάσετε
τὰ δεσμὰ τῶν ὀνείρων
τί ἀργοπορεῖτε; 65

ιδ´.

Τρέξατε· ἐδῶ τὸν θόρυβον
τῶν μεγάλων πτερύγων
φέρετ᾿ ἐδῶ· κυττάξατε,
σκληρὰν σῶς δείχνω κ᾿ ἄνανδρον
καρδίαν τυράννου. 70

ιε´.

Τὰς λαμπάδας αὐτοῦ
τινάξατε, αὐτοῦ ρίψατε
βροχὴν πεπυρωμένην,
αὐτοῦ Ἐριννύες πετάξατε
χιλίας ἐχίδνας. 75

ις´.

Ὁ μιαρός, τὴν μάχαιραν…
ἀνατριχιάζω… τρέμουσι
τὰ δάκτυλά μου… μίαν
πρὸς μίαν ἐσύντριψα
τὰς χορδὰς ὅλας. 80

ιζ´.

Ὦ λαιμοὶ τῶν ἀθῴων
παιδιῶν μας, ὦ πλευρὰ
σεβάσμια τῶν μητέρων,
γερόντων κόμαι εἰς τ᾿ αἷμα
ἀθλίως βρεγμέναι! 85

ιη´.

Ἐκδίκησιν ζητεῖτε;
ἡ φωνή σας ἠκούσθη.
Ποτὲ εἰς τὴν γῆν οἱ ἀθάνατοι
τοὺς ληστᾶς δὲν ἀφίνουν
ἀτιμωρήτους. 90

ιθ´.

Ἂν φύγωσι τὸ δρέπανον
θανατηφόρον, φάρμακα
ἐπὶ τὰ χείλη εὑρίσκουσι
τοῦ ὑμεναίου, καὶ δράκοντας
εἰς τὰ ποτήρια. 95

κ´.

Οἱ φοίνικες ξηραίνονται
τῆς Εἰλειθύιας· βαρύνεται
ἐπάνω εἰς τὴν καρδιὰν τῶν
τὸ σκότος τῆς νυκτὸς
ὡς πλάκα τάφου. 100

κα´.

Ὄχι φῶς καὶ χαράν,
ἀμὴ φλογώδεις ἄκανθας
βρέχει δι᾿ αὐτοὺς ὁ ἥλιος,
καὶ ἡ γῆ σχισμένη δίδει
αἵματος βρύσεις. 105

κβ´.

Ποῦ μ᾿ ἔφερεν ὁ πόνος μου;…
τί λέγω; τιμωρίαν
ἀληθινὴν καὶ μόνην,
φρικτήν, οἱ μιαροὶ
ἔχουσιν ἄλλην. 110

κγ´.

Τὴν ἔνδειαν τῆς γλυκείας
γαλήνης τῶν δικαίων. –
Ἂς ἐρημώσῃ ὁ πόλεμος
τὴν Ἑλλάδα πρὶν εὕρῃ
τῆς Χίου τὴν μοῖραν. 115

κδ´.

Ὅμως ἂν μιμηθῇ
τὸ σκληρόν, τὴν ὀργὴν
παμμίαρον τῶν ἐχθρῶν της,
ἂς γένῃ, ἂς γένῃ μίσημα
παντὸς τοῦ κόσμου. 120

κε´.

Τί εἶπον!.. διασκορπίσατε
ἄνεμοι τοὺς δυσφήμους
λόγους· ὦ τῶν ἀγγέλων
πάτερ καὶ ἀνδρῶν, βοήθησον
σὺ τὴν Ἑλλάδα! 125

 Ἀνδρέας Κάλβος

Συνέχεια ἀπὸ τά:

Ἡ Λύρα.

Λύρα. ᾨδὴ Πρώτη. Ὁ Φιλόπατρις.

ᾨδὴ Δευτέρα. Εἰς Δόξαν

ᾨδὴ Τρίτη. Εἰς Θάνατον

ᾨδὴ Τετάρτη. Εἰς τὸν Ἱερὸν Λόχον

ᾨδὴ Πέμπτη. Εἰς Μούσας

φωτογραφία

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply