Ἐὰν μὲ ῥωτήσετε γιὰ τὸ πότε συνέβῃ τὸ τάδε γεγονός, ἤ τὸ δείνα, δύσκολα θὰ σᾶς ἀπαντήσω.
Συνήθως θυμᾶμαι περιόδους ἱστορικές, μὲ χρονολογίες στὸ …περίπου.
Ἐδῶ καὶ χρόνια λοιπόν, ἄν καὶ διαβάζω ἱστορία, στὶς ἡμερομηνίες πάσχω.
Χρειάζεται νὰ ἀνατρέχω συχνὰ στὶς πηγές μου, πρὸ κειμένου νὰ θυμηθῶ πὼς τότε, γιὰ παράδειγμα, συνέβῃ ἡ ναυμαχία τῆς Σαλαμίνος ἤ τότε ἡ ἅλωσις τῆς Τριπολιτσᾶς.
Ὅταν λοιπὸν ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ ἐπετείους ἐγὼ προσωπικῶς σκέτο πάσχω.

Ἔχουν ὅμως σημασία μεγάλη οἱ ἡμερομηνίες ἤ ἔχουν σημασία τά γεγονότα;
Αὐτὸ ποὺ ἀντιλαμβάνομαι εἶναι πὼς οἱ ἡμερομηνίες χρησιμεύουν γιὰ νὰ ἐνθυμούμεθα τὰ γεγονότα. Οἱ ἐπέτειοι οὐσιαστικῶς λειτουργοῦν σὰν μοχλός, πρὸ κειμένου ἐμεῖς νὰ ἀνατρέξουμε στὸ γεγονὸς καὶ νὰ τὸ θυμηθοῦμε ἤ νὰ τὸ μοιρασθοῦμε μὲ τοὺς γύρω μας. Εἶναι πολὺ μεγάλη ὑπόθεσις ἡ γνῶσις τῆς ἱστορίας μας. Λαὸς ποὺ ξεχνᾶ τὴν ἱστορία του καταλήγει μὲ ἀφεντικά.
Κι ἐπεὶ δὴ τὰ ἀφεντικὰ σὲ ἐμᾶς πιὰ ἐπερίσσευσαν, καλὸ θὰ ἦταν σιγὰ σιγὰ νὰ ἀποδομοῦμε τὸ λάθος καὶ νὰ δομοῦμε τὸ ὀρθό.
Τὸ ὀρθὸ λοιπὸν μᾶς ὑπαγορεύει νὰ ἀναθεωρήσουμε τὴν στάσι μας καὶ νὰ ἐπιστρέψουμε στὶς πεπατημένες ὁδούς.
Πεπατημένη ὅμως, ὅσον ἀφορᾷ στὴν δική μας περίπτωσι, σημαίνει ἐπιστροφὴ στὶς μεθόδους ποὺ θὰ μᾶς κάνουν ἐκ νέου αὐτοδυνάμους, αὐτάρκεις καὶ ἐλευθέρους.
Μία παράμετρος λοιπόν, γιὰ νὰ ἰσχύσουν τὰ τρία αὐτά, ποὺ δομοῦν τὴν ἐλευθερία τῶν λαῶν, εἶναι ἡ ἐπίγνωσις τοῦ ποιοὶ ἤμεθα, τοῦ ποιοὶ εἴμαστε τώρα καὶ τελικῶς τοῦ ποιοὶ πρέπει νὰ γίνουμε. Διότι μόνον τὰ ὡραῖα καὶ μεγάλα λειτουργοῦν ὡς παράδειγμα καὶ κίνητρο γιὰ νὰ τὰ ἐπαναλάβουμε. Διαφορετικῶς δὲν ἔχει νόημα καὶ λόγο ὑπάρξεως οὔτε ἡ ἱστορία ἀλλὰ οὔτε καὶ ἡ μνήμη.

Ἐὰν λοιπὸν ἐγὼ ἔχω σὰν παράδειγμα τὸ πάρσιμο τῆς Τριπολιτσᾶς, τότε μπορῶ νὰ τὸ ἀναγάγω στὸ ἐδῶ καὶ τώρα θέτοντας ὅπου Τριπολιτσὰ ἴσως τὴν βο(υ)λή. (Ἤ τὴν ἀπελευθέρωσι γενικότερα…)
Ἤ ἐὰν ἐγὼ ἔχω σὰν πρότυπο τὴν Σαλαμίνα, τότε ἐπίσης ἀνάγοντάς το στὸ σήμερα, μπορῶ νὰ φαντασθῶ τὸν ἑαυτόν μου πολεμιστὴ καὶ ὑπερασπιστὴ τῆς Πατρῖδος μου, στὴν ἀντίστοιχο σημερινὴ ναυμαχία.
Ἐὰν ὅμως δὲν ἔχω πρότυπα, τότε καὶ ἡ νίκη παραμένει κάτι ἄγνωστο, θαμπό, ἀνύπαρκτον, ἀλλὰ κι ἐγὼ παραπατῶ μεταξὺ τῆς ἀρνητικότητος, ποὺ οἱ γύρω μου βιώνουν, καὶ τοῦ πόθου μου γιὰ ἀπελευθέρωσι.  Πῶς θά καταφέρω νά γκρεμίσω τούς φόβους καί τίς ἀναστολές πού μέ κρατοῦν δέσμιο; Πῶς θά καταφέρω νά ξεπεράσω τόν ἴδιον τόν ἑαυτόν μου καί νά μεταμορφωθῶ σέ  Ἄνθρωπο πού δικαιοῦται νά λέγεται  καί νά εἶναι Ἐλεύθερος; Πῶς θά δομήσω εἰκόνες μέσα μου τέτοιες, πρό κειμένου νά τίς κάνω κτῆμα μου καί νά καταφέρω νά ἐπιτύχω τό ἀδύνατον καί τό παράλογον;

Ἕνας δρόμος ὑπάρχει, κατὰ τὴν γνώμη μου. Κι αὐτὸς λέγεται μελέτη τῆς ἱστορίας.
Μέσα ὅμως στὸν ὀρυμαγδό, μέσα στὴν ἀνισοῤῤοπία, μέσα στὴν παράνοια, κάτι τέτοιο φαντάζει ἀδύνατον σχεδόν. Μέ ποιά ἡρεμία θά μπορέσω νά πιάσω ἕνα βιβλίο ἱστορίας καί θά τό ξεκοκκαλίσω;
Δύσκολο!!!
Ἄς περιορισθοῦμε λοιπὸν στὰ ὁλίγα, ποὺ ἀφοροῦν μόνον στὰ μεγάλα.
Μὲ λίγες κουβέντες, λίγες γραμμὲς μποροῦμε νὰ μάθουμε πολλὰ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ δὲν γνωρίζαμε ἤ ποὺ ξεχάσαμε.
Εἰλικρινῶς, κάθε φορὰ ποὺ μελετῶ ἕνα κομμάτι τῆς ἱστορίας μας ψηλώνω. Μεγαλώνω. Γίνομαι λίγο πιὸ ἀποφασισμένη ἀπὸ ὅσο ἤμουν πρὶν ξεκινήσω τὴν μελέτη. Λίγο, τόσο δά. Καὶ τὴν ἐπομένη ἡμέρα λίγο περισσότερο… Τὴν μεθεπομένη ἀκόμη λίγο…
Κι αὐτὸ δὲν τελειώνει… Μεγαλώνει διαρκῶς….
Ἐάν λοιπόν αὐτό συμβαίνῃ σέ ἐμέναν, γιατί νά μή τόν μοιρασθῶ μέ τούς ἄλλους γύρω μου; Ἴσως νὰ ἐπιδράσῃ καὶ στοὺς γύρω μου ἀναλόγως. Ἴσως, δὲν ξέρω… Βλέπετε κρίνω ἐξ ἰδίων τὰ ἀλλότρια….

Πιάνομαι λοιπὸν ἀπὸ τὶς ἡμερομηνίες γιὰ νὰ μεταφερθῶ στὰ γεγονότα, δῆλα δὴ  σὲ ἄλλες ἐποχές, ὅπου συνέβησαν πολλά, τὰ ὁποῖα εἶτε γνωρίζω, εἶτε ὄχι, καὶ φυσικὰ μὲ βοηθοῦν νὰ ἐπαναδομήσω μέσα μου αὐτὰ ποὺ ἔχασα. Ἡ ἡμερομηνία εἶναι ἡ ἀφορμὴ γιὰ νὰ φθάσω στὸ αἴτιον, ποὺ εἶναι ἡ γνῶσις.

Βέβαια, οἱ ἡμερομηνίες τῶν μεγάλων γεγονότων τῆς ἱστορίας μας εἶναι πλέον ὁπουδήποτε στὸ διαδίκτυο κι ἔτσι μπορεῖ ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς νὰ ἀνατρέξῃ καὶ  νὰ ἐνημερωθῇ. Ἀλλὰ τὰ ἴδια τὰ γεγονότα δὲν τὰ εὑρίσκει κάποιος στὸ σύνολόν τους πολὺ συχνά.
Μποροῦμε γιὰ παράδειγμα νὰ ἐνημερωθοῦμε γιὰ τὸ πότε ἔγινε ἡ μάχη στὴν Ἀλαμάνα ἀλλὰ δύσκολα θὰ μπορούσαμε νὰ μάθουμε τὸ τὶ ἀκριβῶς συνέβῃ στὴν Ἀλαμάνα.
Ἐὰν λοιπὸν κάποιος εἶναι φιλίστωρ, διαθέτῃ ἱστορικὲς πηγὲς κι ἔχῃ χρόνο, ἀνατρέχει καὶ θυμᾶται ἤ μαθαίνει γιὰ τὸ γεγονὸς ποὺ ἐνδιαφέρεται.
Ἐάν ὅμως δέν διαθέτῃ κάτι ἀπό τά παραπάνω, τί θά κάνῃ; Θά ἔχῃ τήν οἰκονομική δυνατότητα νά ἀγοράσῃ κάποια βιβλία πρό κειμένου νά ἐνημερωθῇ ἤ ὄχι; Θά ἔχῃ τόν χρόνο καί τήν διάθεσι νά τό κάνῃ, ἤ θά τόν ἔχῃ καταπλακώσει ἡ κοινωνική καί πολιτική δυσθυμία;

Ἐπεὶ δὴ λοιπὸν κι ἐγὼ μέρος τοῦ συνόλου εἶμαι ἀπεφάσισα τὶς δικές μου ἔρευνες νὰ ἀρχίσω νὰ τὶς μοιράζομαι. Δὲν ξέρω ἐὰν αὐτὸ εἶναι καλὸ ἤ κακό, ἀλλὰ εἶναι κάτι ποὺ βγαίνει ὡς ἀνάγκη ἀπὸ μέσα μου καὶ δὲν μπορῶ νὰ τὸ ἀνακόψω.
Ἔως σήμερα τὶς ἔρευνές μου, τὶς ἀναφορές μου, τὶς μελέτες μου τὶς κρατοῦσα γιὰ τὸν ἑαυτόν μου. Ἐδῶ καὶ λίγες ἡμέρες ὅμως ἀπεφάσισα νὰ ἀρχίσω νὰ τὶς μοιράζομαι διαδικτυακῶς μὲ ὅσο τὸ δυνατὸν περισσοτέρους συνμπατριῶτες μου.

Δὲν γνωρίζω κάθε λεπτομέρεια τῆς ἱστορίας μας. Ἀλλὰ αὐτὸ εἰδικῶς τὸ ἐγχείρημα μὲ ὑποχρεώνει νὰ ἀνατρέξω σὲ ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερες πηγὲς καὶ νὰ τὶς μάθω.
Κάποια γεγονότα, γιὰ τὴν ὤρα, θὰ ξεφύγουν. Σιγὰ σιγὰ ὅμως, εὐελπιστῶντας φυσικὰ καὶ στὴν βοήθεια τῶν φίλων μας, ποὺ τόσα χρόνια δὲν μᾶς ἐγκετέλειψαν, θὰ μπορέσουμε νὰ συμπληρώνουμε ὅλα αὐτὰ ποὺ θὰ μοῦ ἔχουν ξεφύγει. Φιλοδοξῶ, ἄν καὶ ἴσως νὰ προτρέχω, πὼς θὰ μπορέσουμε σταδιακῶς νὰ φτιάξουμε μίαν ἱστορικὴ διαδικτυακὴ ἐγκυκλοπαίδεια, ποὺ θὰ ἀφορᾷ μόνον στὴν Ἑλληνικὴ ἱστορία.
Δύσκολο ἐγχείρημα ἀλλὰ θέλω νὰ πιστεύω πὼς θὰ τὰ καταφέρουμε. Ἄλλως τε εἴμαστε τόσοι πολλοὶ αὐτοὶ ποὺ θέλουμε νὰ μάθουμε καὶ κατ’  ἐπέκτασιν νὰ καταγράψουμε τὶς ὅποιες γνώσεις μας, ποὺ νομίζω πὼς θὰ τὰ καταφέρουμε πολὺ καλλίτερα ἀπὸ ὅσο ἀρχικῶς φαντάστηκα.

Ζητῶ λοιπὸν ἀπὸ τοὺς φίλους ἀναγνῶστες, καθῶς ἐπίσης καὶ τοὺς φίλους γενικότερα, ποὺ ἔως σήμερα ἔχουν στηρίξει μὲ ὅλες τους τὶς δυνάμεις τὶς προσπάθειές μας, νὰ μᾶς ἐνισχύσουν καὶ σὲ αὐτὸ τὸ ἐγχείρημα. Ἐὰν ἔχουν κάποιαν γνώσι γιὰ κάποιο γεγονὸς τῆς ἱστορίας μας θὰ τοὺς παρακαλοῦσα νὰ τὸ μοιρασθοῦν μὲ ὅλους τοὺς Ἕλληνες, καταγράφοντάς το. Θέλω νὰ πιστεύω πὼς ἡ συνεργασία ὅλων μας θὰ ἀποδώσῃ καρποὺς πολὺ περισσοτέρους ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ μόνη μου θὰ μποροῦσα νὰ ἀποδόσω.

Γιὰ ὅλους τοὺς παραπάνω λόγους λοιπὸν ἐδημιούργησα μίαν ὑποσελίδα τῆς ἀρχικῆς μας σελίδος, μὲ κυρία θεματολογία τὴν περιγραφὴ τῶν μεγάλων ἱστορικῶν μας γεγονότων. Οἱ ἀναρτήσεις εἶναι ἔτσι δομημένες, ποὺ νὰ μποροῦν νὰ χρησιμεύουν κι ὡς ὁδηγὸς γιὰ γνώσι ἀλλὰ κι ὡς ἡμερολογιακὴ καταχώρησι τῶν γεγονότων. Οἱ ἱστορικὲς καταγραφὲς δὲν ἀφοροῦν πάντα σὲ κατορθώματα ἀλλὰ καὶ σὲ πληγές. Πληγὲς ποὺ ὀφείλουμε νὰ μελετήσουμε γιὰ νὰ μὴν ἐπαναληφθοῦν.

Ἡ σελίδα εἶναι σὲ πολλὰ σημεῖα ἀκόμη ἐλλιπής. Χρειάζεται πολλὲς ὧρες ἐνασχολήσεως καὶ ἀκόμη περισσότερες καλὲς προθέσεις, ἀπὸ ὅλους μας. Σιγὰ σιγὰ θὰ προσθέτω γεγονότα, ἀναλόγως τῶν ἡμερομηνιῶν.
Γιὰ νὰ τὴν ἐπισκεφθεῖτε πρέπει νὰ πατήσετε στὸν παρακάτω σύνδεσμο:

Μεγάλες στιγμὲς τῆς Ἑλληνικῆς ἱστορίας …σὰν σήμερα.

Ζητῶ συγγνώμη ἀπὸ τοὺς φίλους καὶ τοὺς ἀναγνῶστες γιὰ τὸ ὅ,τι ἔχει ἀκόμη τόσα κενά. Θέλω νὰ πιστεύω πὼς θὰ τὰ καλύψουμε σιγὰ σιγά.

Παρακαλῶ λοιπὸν ὅλους αὐτοὺς ποὺ κατέχουν περισσότερες λεπτομέρειες κάποιων πτυχῶν τῆς ἱστορίας μας, νὰ τὶς μοιρασθοῦν μαζύ μας. Μᾶς εἶναι ἀπαραίτητες καὶ ἀναγκαῖες ὅλες οἱ γνώσεις τους.
Καθῶς ἐπίσης ζητῶ, ἄν καὶ δύσκολο, βιβλία ποὺ θὰ στηρίξουν αὐτὴν τὴν προσπάθεια. Εἶναι δύσκολο νὰ διαθέτω ὅλες τὶς πηγές, καὶ πρὸς τοῦτο συχνὰ ἴσως νὰ μοῦ διαφύγουν γεγονότα, διότι δὲν ἔχω τὴν δυνατότητα νὰ προμηθευθῶ τὸ βιβλίο.

Εὐχαριστῶ ἐκ τῶν προτέρων γιὰ τὴν στήριξι καὶ τὴν συμμετοχή.

Φιλονόη.

Σημείωσις

Τὸ μεγαλύτερο τμῆμα τοῦ ἐγχειρήματος ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τὴν ἀτομική μου πεπαίδευσι.
Εἰλικρινῶς, ὅσο περισσότερο ἀσχολοῦμαι μὲ τὴν σελίδα τόσο βαθύτερα αἰσθάνομαι πὼς πεπαιδεύομαι.
Κι ὅλο αὐτὸ εἶναι μεγαλειῶδες… Ἀτελείωτο… Μαγικό.
Ἐλπίζω κι εὔχομαι νὰ αἰσθάνονται κι ἄλλοι ὅπως ἐγώ.
Αὐτὸ τὸ ταξείδι στὴν ἱστορία εἶναι μία μοναδικὴ ἐμπειρία ποὺ κάθε φορὰ μὲ ὁδηγεῖ σὲ ὅλο καὶ πιὸ ξεκάθαρες ἀντιλήψεις.

φωτογραφία