Ἡ παράνοια ποὺ δέρνει κατὰ καιροὺς διαφόρους ἡγέτες, ἡγετίσκους ἤ ἀκόμη καὶ «κοσμοκράτορες» δὲν ἔχει ὅρια.
Ἐὰν παραμείνουμε στὰ ὅσα ἡ ἐπίσημος ἱστορία ἀποκαλύπτει, τότε μόνον γιὰ τοὺς τρεῖς μεγάλους παρανοϊκοὺς τοὺ 20ου αἰῶνος μποροῦν νὰ γραφοῦν σελίδες ἐπὶ σελίδων. Τρομάζουμε ἀπὸ τὸ μέγεθος καὶ τὴν ἐφευρετικότητά τους ἔναντι τῶν πληθυσμῶν τῆς γῆς καὶ τῶν γενοκονιῶν ποὺ διέπραξαν.
Διότι αὐτοὶ ποὺ ἀποφασίζουν νὰ δημιουργήσουν ἄριες φυλὲς καὶ λοιπὸ κουραφέξαλα, εἶναι οἱ ἴδιοι ποὺ γενοκτόνησαν-ἤ ποὺ γενοκτονοῦν-ὅλους αὐτοὺς τοὺς λαοὺς ποὺ θεωροῦν ὑποδεεστέρους ἤ κατωτέρους.

Ὅταν λοιπὸν ὁ Χίτλερ ἀπεφάσιζε νὰ δημιουργήσῃ τὴν δική του ἀρία φυλή, ἦταν δεδομένον πὼς θεωροῦσε τὶς ὑπάρχουσες φυλές, ἀκόμη καὶ μέσα στὴν Γερμανία, κατώτερες αὐτοῦ ποὺ ὀνειρευόταν.
Ἀλλά σέ τί διαφέρει ἡ δική του παράνοια ἀπό τήν παράνοια τῶν σημερινῶν «κρατούντων» πού μεθοδεύουν ἀκριβῶς τό ἴδιο ἀποτέλεσμα ἀπό τήν ἀνάποδη; Σέ τί διαφέρει ἡ προσπάθεια δημιουργίας νέας φυλῆς ἀπολύτου ἐλεγχομένης λόγῳ ἀνικανότητος στήν διαυγή σκέψι; Αὐτό δέν πασχίζουν ἀκόμη καί σήμερα μέ τό νά ὠθοῦν τούς λαούς τῆς Εὐρώπης σέ φυλετικές ἐπιμιξίες; Σέ τί τούς ἐνοχλεῖ ἡ ὑπάρχουσα κατάστασις; Καί γιατί ἦταν ῥατσισμός αὐτός πού ἐξέφρασε τό Γ΄ Ῥάιχ καί δέν εἶναι ῥατσισμός αὐτό πού πασχίζουν νά μᾶς ἐπιβάλλουν σήμερα; Τί ἄλλαξε ἀπό τότε;

Στο «φως» τα ανατριχιαστικά μυστικά της Nueva Germania για την παρασκευή της Αρίας Φυλής!Λίγοι έχουν ακούσει την Nueva Germania (Νέα Γερμανία), μια μικρή αγροτική κοινότητα που ιδρύθηκε από «καθαρόαιμους» Γερμανούς μετανάστες στα τέλη του 19ου αιώνα, με τον ευγονικό και ρατσιστικό σκοπό να γίνει «αποικία της Αρίας φυλής» στην Παραγουάη. Απέτυχε στην ρατσιστική αποστολή της, αλλά απομεινάρια της γκρεμισμένης γερμανικής κουλτούρας της είναι ακόμη ζωντανά, όπως αποκαλύπτει σε ρεπορτάζ της η αμερικανική εφημερίδα New York Times. Το 1887 δύο από τους πιο γνωστούς Γερμανούς αντι-σημίτες  της εποχής ίδρυσαν την αποικία σε μια απομακρυσμένη ζούγκλα της Παραγουάης, με 14 γερμανικές οικογένειες που υποτίθεται ότι «είχαν εξεταστεί και τηρούσαν τους κανόνες της φυλετικής καθαρότητας». Ο Μπέρνχαρντ Φέρστερ και η σύζυγός του Ελίζαμπετ, αδελφή του φιλοσόφου Φριδερίκου Νίτσε, είχαν ένα παράλογα φιλόδοξο σχέδιο: τίποτε λιγότερο από την δημιουργία μιας αποικίας από την οποία «μια προηγμένη δύναμη Αρείων θα εξαπλωνόταν και θα κατακτούσε όλη την Νότια Αμερική». Το μισαλλόδοξο «όραμα» έγινε συντρίμια. Η μοίρα επεφύλαξε άλλο μέλλον για αυτή την νέα Πατρίδα. «Κάποιοι μπόρεσαν να επιβιώσουν μέσα σε μεγάλες αντιξοότητες. Κάποιοι επέστρεψαν στην Γερμανία, και κάποιοι αυτοκτόνησαν», λέει στους New York Times η Λίντια Φίσερ, μια 38χρονη ξανθιά γυναίκα, απόγονος μιας από τις πρώτες οικογένειες που εγκαταστάθηκαν στη Νέα Γερμανία. Αυτοί οι φτωχοί πιονέροι υπέφεραν από αρρώστιες, από κακιές σοδειές και από την μεγαλομανία των Φέρστερ, οι οποίοι διοικούσαν με αυταρχισμό την αποικία από την κομψή τους έπαυλη, ονόματι Φέρστερχοφ. Μέσα σε μόλις δύο χρόνια όλα έγιναν στάχτη και σήμερα το Φέρστερχοφ είναι ερειπωμένο. Λίγο καιρό αφότου ίδρυσε την αποικία με όραμα τον «εξαγνισμό και την αναγέννηση της ανθρώπινης φυλής», ο Φέρστερ απογοητεύθηκε οικτρά από την έλλειψη προόδου της Νέας Γερμανίας. Αυτοκτόνησε το 1889 καταπίνοντας ένα μίγμα μορφίνης και στρυχνίνης. Αλλά το πρώτο κύμα των εποίκων στη Νέα Γερμανία ενισχύθηκε τις επόμενες δεκαετίες από κάποιες άλλες γερμανόφωνες οικογένειες. Η Παραγουάη ήταν πάντα ανοιχτή για Γερμανούς μετανάστες, ιδίως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στη διάρκεια της 35χρονης δικτατορίας του στρατηγού Αλφρέντο Στρέσνερ, ο οποίος ήταν γιός ζυθοποιού που είχε μεταναστεύσει από την Γερμανία. Ο Γιόζεφ Μένγκελε, ο ναζιστής γιατρός που έκανε φριχτά πειράματα σε ανθρώπους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, διέφυγε στην Παραγουάη μετά τον πόλεμο και έζησε με το πραγματικό του όνομα στο Χόχεναου, μια γερμανική αγροτική κοινότητα κοντά στα σύνορα με την Αργεντινή και την Βραζιλία. Λέγεται ότι είχε περάσει και από την Νέα Γερμανία. Η Ελίζαμπετ Φέρστερ-Νίτσε δεν πρόλαβε να δει την Παραγουάη να δίνει καταφύγιο σε Γερμανούς εγκληματίες πολέμου, αλλά συμβούλευε και στήριζε τους ναζιστές μέχρι να πεθάνει, το 1935, σε ηλικία 89 ετών. Ο Αδολφος Χίτλερ την κήδεψε δημοσία δαπάνη.