Τοῦ Δ. Ψαθά!
(ἀντικαθίσταται τὸ χάϊλ Χίτλερ μὲ τὸ
οὔρα Στάλιν καὶ ἀφορὰ τοὺς κομουνιστὰς.!)
Χάϊλ Χίτλερ (οὔρα Στάλιν)
Τοὺς εἶπε ὁ Χίτλερ:…Ἐγὼ εἶμαι ὁ θεὸς σας!
Καὶ τὸν προσκύνησαν ἐκεῖνοι:….χάϊλ Χίτλερ!
Τοὺς εἶπε ὁ Χίτλερ: Μαζί μου θά κατακτήσετε τὸν κόσμο!
καὶ βράχνιασαν ἐκεῖνοι:….χάϊλ Χίτλερ!
Οἱ Γερμανοὶ εἶναι θηρία κουτὰ, ἀλλὰ πειθαρχικὰ.
Καὶ ἀπὸ τότε ὅλοι τους ἔκαναν θεὸ τους τὸν Μανιακὸ
καὶ τὸ ὄνομὰ του δὲν λείπει ἀπ᾿τὸ στὸμα τους
οὔτε μέρα οὔτε νύχτα. Σηκώνουν τὸ χέρι τους ψηλὰ
καὶ λέει ὁ ἕνας στὸν ἄλλο «χάϊλ Χίτλερ».
Καλημερίζονται στοὺς δρόμους κι᾿ἀντὶ γιὰ καλημέρα ψωνάζουν «χάϊλ Χίτλερ»
Μπαίνουν στὸ ἐστιατόριο νὰ φᾶνε καὶ λένε στὸ γκαρσόνι «χάϊλ Χίτλερ»
Πηγαίνουν σ᾿ἕναν γᾶμο καὶ λένε στὴν νύφη«χάϊλ Χίτλερ»
Καὶ στὴν κηδεία ποὺ θά πᾶνε νὰ συλλυπηθοῦν σφίγγουν τὸ χέρι
τοῦ ἀπαρηγόρητου καὶ τὸν παρηγοροῦν μὲ «χάϊλ Χίτλερ»
Εἶναι τρελλοὶ; Εἶναι λυσσασμένοι; Ἴσως.
Γιατὶ κι᾿ἐπάνω στὰ ἐρωτικὰ του ἀγκαλιάσματα
ξελιγωμένος μουρμουρίζει ὁ Γερμανὸς:….χάϊλ Χίτλερ.!
Κι᾿ἡ Γερμανίδα λυώνει: χάϊλ Χίτλερ.!
Θεὸς εἶναι ὁ Χίτλερ.! Θεὸς εἶναι ὁ Στάλιν.!