Κοττοῦλες ἤ Πολεμιστές;

Μέσα σὲ ἕναν μήνα ἔχασα τρεῖς φίλους μου. Καὶ τοὺς τρεῖς στὴν Κρήτη. Καὶ οἱ τρεῖς ἐλεύθεροι ἐπαγγελματίες ποὺ ἔκλεισαν τὶς ἐπιχειρήσεις τους καὶ θὰ ἔμεναν στὸν δρόμο.
Δὲν ἄντεξαν. Ἔδωσαν τέλος στὰ ἀδιέξοδα ἀφήνοντας πίσω τους ὀρφανά…

Ἐκύλησαν δύο χρόνια ἀπὸ τότε.
Δὲν ἐλησμονήθη τὸ περιστατικό, ἀλλὰ κάπως μαλάκωσε.
Κάθε φορὰ ὅμως ποὺ ἐδιάβαζα γιὰ αὐτοκτονίες ἔτρεμα. Θυμόμουν.
Καὶ μαζύ μου ξαναζοῦσαν οἱ  συγγενεῖς αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων ἐκεῖνες τὶς στιγμὲς τῆς φρίκης καὶ τῆς ὀρφάνιας.

Ἐδιάβαζα λοιπὸν προχθὲς γιὰ τοὺς ἀριθμοὺς τῶν αὐτοχείρων.
Ἄλλος τοὺς ἀνέβαζε σὲ 3500, ἄλλος σὲ 4000 κι ἄλλος σὲ 4500.
Μεγάλος ἀριθμὸς καὶ ἀκούγετο λογικός.
Ἔως ἐχθές.

Ἐχθὲς ὅμως ἐδιάβασα τὴν ἔκθεσι τῆς Ἑλληνικῆς ἀστυνομίας.
Ἐκάθησα ὑπομονετικὰ κι ἔκανα τὶς προσθέσεις. 6.821 αὐτόχειρες.
Καί ἡ ΕΛΣΤΑΤ; Ἀφῆστε… Οὔτε 2500 δὲν κατέγραφε.

Δὲν θὰ σταθῶ λοιπὸν στὸ νέο ἔγκλημα αὐτῆς τῆς ὑπηρεσίας τῶν νεοταξιτῶν. Δὲν ἔχει σημασία.  Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ἀκόμη κι ἀλήθειες νὰ γράψουν, τώρα πιά ποιός τούς πιστεύει;
Αὐτὸ ποὺ μὲ ἀπασχολεῖ εἶναι ἐμεῖς.
Εἶναι αὐτός ὁ ἀριθμός κάτι πού μᾶς ταιριάζει;
Ἀπό πότε ἐμεῖς φοβόμασταν τά προβλήματα καί λιποτακτούσαμε;
Ἀπό πότε μᾶς τρόμαζε ὁ ἀγώνας;
Γιατί ἔχουμε ἀρχίσει νά ἀντιμετωπίζουμε τήν αὐτοκτονία ὥς κοινωνικό φαινόμενον ἀπολύτως φυσικό;
Γιατί δέν δίδουμε μερικά χαστούκια στούς ἑαυτούς μας νά συνέλθουν;

Μέ ποιό δικαίωμα λιποτακτοῦμε;
Μέ ποιό δικαίωμα παρατᾶμε τήν Πατρίδα μας καί τήν οἰκογένειά μας τώρα, εἰδικῶς τώρα, πού μᾶς χρειάζονται;
Εἰδικῶς τώρα πού χρειάζονται ὅλοι οἱ Ἕλληνες;

Ξεβολευθήκαμε; Πονέσαμε; Φοβηθήκαμε;
Ἔ καί; Οἱ πρῶτοι εἴμαστε ἤ οἱ τελευταῖοι αὐτοῦ τοῦ γένους πού ὑπέστησαν γενοκτονίες;
Γιατί ἐμεῖς καταντοῦμε ῥιψάσπιδες;

Πρὸ μερικῶν ἑβδομάδων θεωρῶ πὼς ἀπέτρεψα κάποιον φίλο ἀπὸ τὴν αὐτοκτονία.
Ξέρετε γιατί τά κατάφερα;
Διότι τοῦ εἶπα τὰ παραπάνω. Τὸν ἐχαρακτήρισα κόττα. Ναί, κόττα λειράτη!
Διότι μόνον οἱ δειλοὶ κι ἄβουλοι ἀντάμα προσμένουν ἴσως κάποιο θᾶμα…
Οἱ Ἕλληνες πολεμοῦν. Καὶ πολεμοῦν ἔως τὸ τέλος. Δὲν τὸ βάζουν στὰ πόδια. Δὲν σκοτώνουν μόνοι τους τοὺς ἐαυτούς τους. Δὲν γίνονται ὄργανα τοῦ ἐχθροῦ.
Τὰ φουστάνια καὶ οἱ πλερέζες δὲν μᾶς ταιριάζουν.
Ἤ θὰ σταθοῦμε παλληκαρίσια ἐμπρὸς στὴν νέα γενοκτονία, ἤ ναί, δὲν μᾶς ἀξίζει νὰ θεωροῦμε ἑαυτοὺς Ἕλληνες!

Ἐμεῖς ἀποφασίζουμε.

Φιλονόη.

Υ.Γ. Φαντάζεσθε τούς παπποῦδες μας νά αὐτοκτονοῦσαν πρίν φθάσουν οἱ μογγόλοι τοῦ Ἰμπραήμ; Φαντάζεσθε τούς ἄλλους, στό Μεσολόγγι νά ἔπεφταν καί νά ἐψόφαγαν μόνον καί μόνον γιά νά μή γευθοῦν τό μαχαίρι; Ἀκόμη κι ὁ Καψάλης πρῶτα ἐπολέμησε… Πρῶτα. Ἐμεῖς πολεμᾶμε; Ἔ;

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply