Μὴν εἶσαι αὐγή μου ἀερικόν,
μὴν εἶσαι μελωδία,
ποὺ τραγουδοῦν σε οἱ οὐρανοί,
γιὰ νὰ ξυπνᾶἡ κόρη γῆ;
Μὴν εἶσαι αὐγή μου ὁ χορὸς ἀπὸ θαλασσοπούλια,
μὴν πάνω ἀπὸ λεμονανθοὺς μύρια μελισσοπούλια;
Ἐσένα αὐγή μου καρτεροῦν,
σ’ ὅλα τὰ χρώματα τῆς γῆς,
τὸν ἐρχομόν σου μαρτυροῦν.
Μὴν εἶσαι ἔρωτας ποὺ ζῶ,
μὴν αὖρα τοῦ Αἰγαίου,
μὴν τοῦ βορρᾶ εἶσαι γέννημα
ἤ λόγος τοῦὡραίου;
Πές μου λευκόστηθη αὐγή,
ποὺ᾿χεις κορμὶ γαλάζιαν γῆν,
στολίδι ποὺ᾿χεις στὰ μαλλιά,
τοῦ Φοίβου τὴν ἀνατολήν,
πές μου πῶς νὰ᾿βρω τὴν ὁδόν,
τὶς νύκτες σὰν σὲ χάνω,
πῶς νὰ μυρίσω σε αὐγή,
ποὺ᾿μαι μικρὸς ἀνθὸς στὴν γῆ;
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.