Τοὐλάχιστον τρέχα μὲ τὸ μυαλό.

Τελικῶς τρέχουμε, τρέχουμε, τρέχουμε…
Μὰ οὐσιαστικῶς οὔτε ξέρουμε ποὺ πηγαίνουμε καὶ φυσικὰ οὐδέποτε φθάνουμε κάπου.
Τρέχουμε γιὰ νὰ τρέχουμε…
Διαβιοῦμε γιὰ νὰ διαβιοῦμε…
Ὑπάρχουμε γιὰ νὰ ὑπάρχουμε…

Πρὸ μερικῶν ἐτῶν ἔλεγα σὲ κάποιαν γνωστή μου, ποὺ δὲν μποροῦσε νὰ κατανοήσῃ ἕνα ἱστορικὸ μυθιστόρημα, πὼς αὐτὸ ποὺ ἔχει μέσα στὸ κεφάλι της δὲν τὸ ἔχει γιὰ νὰ πιάνῃ χῶρο ἀλλὰ γιὰ νὰ δουλεύῃ.
Δὲν ἀπήντησε…
Σήμερα λοιπόν, μετὰ ἀπὸ ἀρκετὰ χρόνια, ἀντιλαμβάνομαι πὼς ἁπλῶς περιφερόμεθα γύρω ἀπὸ τὰ ἴδια καὶ τὰ ἴδια, φοβούμενοι νὰ ἀντικρύσουμε τὴν νέα πραγματικότητα καὶ ἀρνούμενοι νὰ τὴν κυττάξουμε στὶς πραγματικές της διαστάσεις.
Κι ἐκεῖνο τὸ ῥημάδι, αὐτὸ ποὺ ἔχουμε μέσα στὸ κεφάλι μας, ἀν τί νὰ τὸ κάνουμε νὰ δουλεύῃ ὀδυσσειακά, ἐμεῖς τὸ κλειδώνουμε ἀπαγορεύοντάς του νὰ παίζῃ τὸν ῥόλο γιὰ τὸν ὁποῖον ἐδημιουργήθη.

Τρέχα μὲ τὸ μυαλὸ ἔγραφε τὸ σύνθημα.
Θὰ συνεπλήρωνα, τὸ «ἄς γίνουμε Ὀδυσσεῖς».
Τὸ ἔχουμε μέσα μας… Ἄς τὸ ξυπνήσουμε…

Φιλονόη.

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply