Ἄς ἐπεξεργαζόμεθα καλλίτερα τὶς εἰδήσεις ποὺ ἀναπαράγουμε.


Ναί, ἡ καταστροφὴ ἐξαπλώνεται.
Ναί, διαβιοῦμε πλέον σὲ συνθῆκες ΣΟΚ, γιὰ νὰ μὴ μποροῦμε νὰ ἀντιδράσουμε ψύχραιμα, ὡς κοινωνίες. Ὁ τρόμος μᾶς ἔχει κυριεύσει!!!
Ναί, ὑπὸ αὐτὲς τὶς συνθῆκες ἡ θέασις τῆς ἐξαθλιώσεως εἶναι κάτι ποὺ ἐπιβεβαιώνει αὐτὸ ποὺ ἤδη αἰσθανόμεθα καὶ πιστεύουμε πὼς ἰσχύει. Ἀφήσετε δὲ ποὺ μᾶς ἀκινητοποιεῖ ἀκόμη περισσότερο…
Ἀλλὰ δὲν εἶναι ἔτσι. Δὲν εἶναι διόλου ἔτσι! Ἤ ὀρθότερα, δὲν πρέπει νὰ εἶναι ἔτσι…

Μήνυμα ποὺ μοῦ ἦλθε λίγο νωρίτερα.
«Μὴν ἀναπαράγῃς θλιβερὲς κι ἀρνητικὲς εἰδήσεις, αὐτοκτονίες, ἀνεργίες κλπ… Συμβάλλεις ἄθελά σου στὸ ἀρνητικὸ ἀντί-εὐρωπαϊκὸ κλίμα, ποὺ κάποιοι καλλιεργοῦν, καὶ τὸ ξέρεις.»

Γεώργιος Πήττας

Ἐχθὲς πῆγα στὴν λαϊκή.
Ναί, ξαναεῖδα ἐξαθλιωμένους νὰ ἀναζητοῦν λίγη τροφὴ στὰ σκουπίδια.
Ἀλλὰ εἶδα κι ἀνθρώπους νὰ ἀγοράζουν τὴν τροφή τους. Νὰ πηγαίνουν στὴν λαϊκὴ σχεδὸν ἀξημέρωτα γιὰ νὰ εὕρουν τὸ φρεσκότερο φροῦτο ἤ λαχανικό. Πράξις ποὺ δηλώνει πὼς ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ ἀγοράσουν κάτι σὲ κανονικὴ τιμὴ κι ὄχι σὲ τιμὴ προσφορᾶς. Ἤ πὼς ἀγωνίζονται. Δὲν τὸ βάζουν κάτω.

Ὁ γείτονάς μου, ὁ κυρ Γιάννης, συνταξιοῦχος ἐδῶ καὶ  χρόνια, πηγαίνει στὸ χωριὸ καὶ δουλεύει στὰ χωράφια τῶν συγχωριανῶν του. Ἔρχεται μίαν φορὰ τὸν μήνα στὴν Ἀθήνα γιὰ νὰ δῇ τὴν οἰκογένειά του, φορτωμένος μὲ καλούδια. Ἑβδομήντα χρονῶν ἄνθρωπος εἶναι. Δέν θά μποροῦσε νά κάθεται καί νά κλαίῃ τήν Μοίρα του τήν μαύρη; Δὲν τὸ κάνει. Παλεύει!!! Ὄρθιος στέκεται.

Ναί, ἡ οἰκονομικὴ κατάῤῥευσις τῆς χώρας εἶναι γεγονός. Ἀλλὰ ὀφείλουμε καὶ πρέπει νὰ τὸ ἀντιμετωπίσουμε.
Ἔχουμε περάσει ἀπὸ γενοκτονίες καὶ γενοκτονίες καὶ δὲν σταματήσαμε. Θά σταματήσουμε τώρα νά ἀγωνιζόμεθα;
Ναί, ἔχω χάσει ἀρκετοὺς φίλους καὶ γνωστούς, ποὺ δὲν ἄντεξαν στὴν πίεσι.
Τί θά κάνουμε τώρα;
Θά σταθοῦμε ἀκίνητοι καί θά κλαῖμε ἤ θά δοῦμε πῶς θά προσαρμοσθοῦμε καλλίτερα γιά νά ἀντιμετωπίσουμε ἐπιτυχῶς τά νέα δεδομένα, τά ὁποῖα χειροτερεύουν.

Ἀν τὶ νὰ ἑστιάζουμε στὸ μαῦρο καὶ στὴν καταστροφή, εἶναι καλλίτερο νὰ ἑστιάζουμε στὴν προσαρμοστικότητα καὶ στὴν ἀνατροπὴ αὐτῶν ποὺ μᾶς καταπιέζουν.
Λίγη προσπάθεια θέλει. Λίγη.
Ἄλλως τε εἶναι δεδομένον πὼς θὰ νικήσουμε. Τί θέλουμε; Νά εἴμαστε μέσα στίς «παράπλευρες ἀπώλειες» ἤ νά γίνουμε ἐμεῖς οἱ  ἀναδομητές αὐτοῦ πού ἔρχεται;

Φιλονόη.

Υ.Γ. Δεν ἐθελοτυφλῶ. Πονῶ κι ἐγὼ ἀπὸ τὴν ἀπελπισία καὶ τὸν πόνο τῶν ἄλλων. Ὅμως δὲν μπορῶ νὰ κλεισθῶ μέσα στὸν πόνο καὶ νὰ παραλύσω. Πρέπει νὰ παλεύσω, ἀκόμη καὶ μὲ τὸν ἑαυτόν μου, γιὰ νὰ ἐπιβιώσω ἀρχικῶς καὶ νὰ νικήσω τελικῶς.

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply