σσΟ: Το φιλότιμο μας, θηλιά στο λαιμό τους. Όχι στον δικό μας.

..
Ὀλυμπῖτσα μου καλημέρα,

Στήν διαδικτυακή μου τσᾶρκα, ἔπεσα ἐπάνω σ’ αὐτήν τήν ἀνάρτηση …
Γράφει πολλά … κρύβει ἀκόμη περισσότερα …
Εἶμαι βέβαιη ὅτι ἡ πλειοψηφία τοῦ κόσμου ἑστιάζει (καί ὡς ἕνα βαθμό καλά κάνει) στήν ἀνεργία τῶν νέων ….
Ἀλλά ὑπάρχει καί ἡ ἀνεργία πού μαστίζει ἀκόμη περισσότερο τήν ἡλικιακή ὁμᾶδα 40 – 60 !
Στήν πλειοψηφία τους ὅσες ἀγγελίες δημοσιεύονται ζητοῦν ἡλικίες ἀπό 20 -35 ἐτῶν ….
Καί μετά τά 35 ; τί ;
πρέπει νά πεθάνῃς ;
νά μή ζήσῃς ;
Δέν πιστεύω ὅτι ὅλοι αὐτοί πού ζητοῦν ἡλικίες 20-35 μπαίνουν στήν διαδικασία νά ἀπορρίψουν τήν ἀγορά τῶν προϊόντων τους ἤ τῶν ὑπηρεσιῶν τους σέ πελάτες ἄνω τῶν 35 ! Σωστά ;
Ἄρα μέ ποιό σκεπτικό ἀπορρίπτουν ὑποψήφιους ἐργαζόμενους ἄνω τῶν 35 ;
Εἶναι δυνατόν νά εἶναι κανείς ἐσσαεί μεταξύ 20 -35 ἐτῶν ;
Ἔχουν καταγράψει πολλά τά μάτια μου καί τά αὐτιά μου, τά τελευταῖα χρόνια … ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ !!
Πού δείχνουν τήν ἔλλειψη ἀγωγῆς, τήν ἔλλειψη παιδείας , τήν ἔλλειψη πολλῶν βασικῶν συστατικῶν πού ἀποτελοῦσαν τήν συνεκτική οὐσία πού βοήθησε τήν κοινωνία μας νά προοδεύσῃ καί νά σταθῇ ὄρθια σέ καιρούς χαλεπούς, σέ καιρούς πού τό σκοτᾶδι βασίλευε παντοῦ …

Ὅμως τοῦτη ἡ ἀσυνήθιστη ἀγγελία, ΛΕΕΙ ΠΟΛΛΑ …. κρύβει πολλά ΚΑΤΗΓΟΡΩ … κρύβει πολλές ροχᾶλες ….

Διάγραψε σέ παρακαλῶ , ἀπό τήν ἀγγελία τό ὄνομα καί τά τηλέφωνα , γιατί οἱ κακοήθεις καί εἰδικά οἱ ἀνάγωγοι ὑπάρχουν πάντοτε … αὐτοί πού θά πάρουν γιά τήν πλᾶκα τους … αὐτοί πού θά δοῦν τήν ἀνάρτηση στό smart phone τους, πού κοστίζει ὅσο 2 δικοί του μισθοί … καί θά λοιδωρήσουν … θά γελάσουν … θά χλευάσουν !

Καλή ἡμέρα – Ἑλένη

Υ.Γ.
Εὔχομαι νά εὑρεθῇ σύντομα ἐργασία γιά τό συγκεκριμένο ἄτομο …. γιατί φοβᾶμαι ἀκόμη καί στήν σκέψη τοῦ ἐπόμενου ποίηματός του πού θά διαβάσω …

«Λέω σε στίχους να το πω, όλοι να καταλάβουν,
προτάσεις για το μάρκετινγκ, να μην επαναλάβουν.
Έχω ανάγκη κι’ όρεξη γρήγορα να δουλέψω,
μα δεν μπορώ δεν δύναμαι, άλλους να «κοροϊδέψω».

Το έχω θέσει ξάστερα, πως είμαι χειρωνάκτης,
του λόγου του προφορικού δεν είμαι εγώ σταλάκτης.
Δεν έχω δυνατότητα, σε «φίλους» για να τρέχω,
να διαλαλώ πραμάτεια, ποιοτική πως έχω.

Να τρέχω να παρακαλώ, να ‘θρουν να δοκιμάσουν,
Με καταλόγους διάφορους, μήπως και αγοράσουν.
Τον έμπορο έκανα κάποτε, μα βρήκα καταιγίδα,
πως τώρα που ‘μαι μόνος μου, θα φτιάξω πυραμίδα;

Αλήθεια αν γινόντουσαν, τούτα να κάνουμε όλοι,
άνεργους δεν θα είχαμε σε χώρα και σε πόλη.
Καλούδια για να παραχτούν χρειάζονται εργάτες.
Κι’ όχι μονάχα γιάπηδες με ακριβές γραβάτες.

Με άλλα λόγια να το πω, τα χέρια μου πως πιάνουν,
και πως μπορούνε κάμποσα, τούτα εδώ να κάνουν.
Μπορούνε; Κήπους κτήματα, αυτά να καθαρίζουν,
έχουν και πείρα ασθενείς, μ’ αγάπη να φροντίζουν.

Δεν έχω πιστοποιητικά, τις γνώσεις ν’ αποδείξω.
Γιατί ‘μαι αυτοδίδακτος, στην πράξη θα τις δείξω.
Ξέρω να κάνω αρκετά, δεν μέτρησα το πόσα.
Από παιδί εργάζομαι, κι’ έμαθα καμπόσα.

Δεν έχω ειδίκευση καμιά, ξέρω απ’ όλα λίγο.
Μα θέλω απ’ την αδράνεια, γρήγορα να ξεφύγω.
Διάφορα μαστορέματα, κάμποσο τα κατέχω,
μια εργασία ανάλογη, αυτήν ζητώ να έχω.

Το βιογραφικό μου ας το δουν, που έχω αναρτήσει,
και που σε κόσμο κάμποσο έχω κοινοποιήσει.
Την τελευταία μου δουλειά, ας δούνε κι’ ας κοιτάξουν,
στον οίκο τον εκδοτικό, κι’ ανάλογα ας πράξουν.

Με τούτα χέρια μου τα δυο, πολλά μπορώ να κάνω,
μπορώ και βοθρολήμματα ακόμα να τα πιάνω.
Μια εργασία των χεριών, τα ρούχα να λερώνει.
Και όχι αξιοπρέπεια, εμέ να τσαλακώνει.»

Τίτος Ζώης.21Ο 3468437 6930996662

ὀλυμπία

Ἐδῶ καί τό ἰστολόγιο τοῦ ἀνέργου