Ἔτσι, διαφορετικά…

Ἤμουν στὴν παραλία πρὸ ἡμερῶν καὶ κρατοῦσα ἕνα βιβλίο. Δὲν τὸ κυττοῦσα. Τὸ διάβαζα…
Γύρω μου ὁ κακὸς χαμός. Κόσμος, κοσμάκης, …Μῆτσοι, …Μῆτσες, παιδιά, σκυλιά…
Ποιός λογικός ἄνθρωπος θά μποροῦσε νά συγκεντρωθῇ καί νά διαβάσῃ ἀκόμη καί …μυθιστόρημα;

Τὰ κατάφερνα θαυμάσια… Εἶχα κυριολεκτικῶς «κλειδώσῃ» ἔξω ἀπὸ τὸν κόσμο μου κάθε θόρυβο, κίνησι, σκιά… Εἶναι κάτι ποὺ κάνω πολὺ συχνά… Ἐγὼ μὲ τὸ βιβλίο μου κι ὁ κόσμος γύρω μου καίγεται…

Μία γνωστή μου, ξαφνιασμένη, μὲ παρατηροῦσε γιὰ ὥρα. Δὲν τὴν ἀντελήφθην.
Κάποιαν στιγμὴ μὲ πλησίασε γιὰ νὰ μὲ ῥωτήσῃ… «Πῶς καταφέρνεις μέσα σέ τόση φασαρία νά συγκεντρώνεσαι;»
Χρειάστηκα μερικὰ δευτερόλεπτα γιὰ νὰ βγῶ ἀπὸ τὴν «ἀπομόνωσί» μου. Ὅταν συνειδητοποίησα τὴν ἐρώτησι τῆς ἀπήντησα: «Ἐσύ, καταφέρνεις ἔςτὧ καί ὅταν εἶσαι μόνη σου νά συγκεντρώνεσαι;»
Χαμογέλασε…  «Ὄχι φυσικά. Δὲν ἐπιτρέπει τέτοιες πολυτέλειες ἡ τηλεόρασις…» ἀπήντησε.

Δὲν ξέρω τὶ κάνετε ἐσεῖς. Ἐγὼ ἀκόμη τὰ καταφέρνω. Δὲν εἶναι διέξοδος… Εἶναι ἀνάγκη.
Πρέπει νὰ διαφυλάξω τὸν δικό μου κόσμο μὲ κάθε δυνατὴ θυσία, ἀκόμη κι ἐὰν αὐτὸ σημαίνῃ πὼς θὰ ἀπομονωθῶ ἀπόλυτα.
Τὸ τίμημα εἶναι ὑψηλό… Ὅμως καὶ οἱ ἀπολαβὲς ἀκόμη ὑψηλότερες….
Εἶμαι ἐγώ, μὲ τὴν θωράκισί μου, μὲ τὰ πιστεύω μου, μὲ τοὺς φίλους μου, μὲ τὸν μικρό μου κόσμο… Δὲν θὰ ἐπιτρέψω σὲ κανέναν νὰ μοῦ ἀλλάξῃ κάτι. Εἶναι ὅλα πολύτιμα, σημαντικά, ἀδιαπραγμάτευτα…

Φιλονόη

Υ.Γ. Πρὸ ἀρκετῶν ἐτῶν, σὲ στάδιον, ποὺ παρευρέθην γιὰ μίαν ἐκδήλωσι, καθ’ ὅσον περίμενα νὰ κυλήσῃ ἡ ὥρα, μελετοῦσα Χημεία. Τί καλλίτερο; Δὲν εἶναι ὅμως τόσο ἡ ἱκανότης μου νὰ ἀπομονώνομαι. Εἶναι περισσότερο τὸ ὅ,τι ὅλοι χαζεύουν… Ἐγὼ ὄχι…

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply