Αὐτὸ μὲ τὴν προγονολατρεία, ποὺ ἔχουμε πάθει, ἔχει πολλὲς παγίδες. 
Κάποιοι ἀπὸ ἐμᾶς κυττοῦν μόνον τὰ καλὰ τῶν παππούδων μας, δίχως νὰ ἐρευνοῦν τὰ στραβά τους καὶ τὰ ἀνάποδά τους. Κάποιοι μέσα στὸ μυαλό μας ἔχουμε διαγράψει τὰ πάθη, τὰ λάθη, τὰ στραβὰ καὶ παραμένουμε μόνον στὰ ὡραῖα τους. 
Ὅμως, δυστυχῶς, κι αὐτοὶ ἄνθρωποι ἦσαν καὶ μάλιστα ἀκριβῶς ἴδιοι μὲ ἐμᾶς. Πανομοιότυποι. 

Συζητᾶμε γιὰ τὴν «τελεία» Ἀρχαία Ἀθήνα καὶ συνειδητῶς ἀγνοοῦμε πὼς αὐτὴ ἡ «τελεία» πολιτεία ἐδολοφόνησε τὸν Σωκράτη. Ποιός ἔδωσε τό κώνειο στόν Σωκράτη; Ἐγώ ἤ οἱ παπποῦδες μας;

Συζητᾶμε γιὰ τὸν θαυμάσιο Παρθενώνα καὶ ἀγνοοῦμε πὼς ὁ Φειδίας ἐκατηγορήθη γιὰ κλοπὴ χρυσοῦ. 
Συζητᾶμε γιὰ τὴν δημοκρατία σκέτο κι ἀγνοοῦμε τὴν τυραννία τοῦ Περικλέους, ὁ ὁποῖος  παρεβίασε τὴν δημοκρατία, ἐπιτρέποντας στὸν ἑαυτόν του νὰ βασιλεύσῃ (ναί, νὰ βασιλεύσῃ) γιὰ σχεδὸν τρεῖς δεκαετίες.
Γιά ποιάν δημοκρατία συζητᾶμε, ὅταν οἱ ἄρχοντες πού τήν στηρίζουν τήν παραβιάζουν;

Διότι θέλουμε νὰ ἀγνοοῦμε συνειδητῶς τὸ ὅ,τι ἡ δημοκρατία περιλαμβάνει τὴν κλήρωσι. Πότε ἀκριβῶς ἡ πόλις τῶν Ἀθηνῶν ἔκανε κλήρωσι, κατά τήν διάρκεια τῆς βασιλείας τοῦ Περικλέους, γιά νά ἀναδείξῃ ἄρχοντα; Ἤ μήπως ὁ πολύς Περικλῆς ἁπλῶς συμπεριεφέρετο ὡς ἄλλος Ἀνδρέας Παπανδρέου, «πείθοντας» τά πλήθη νά τόν ἀκολουθοῦν καί νά τόν κρατοῦν στήν ἐξουσία μέ τήν ψῆφο τους, ἐπιτρέποντάς του οὐσιαστικῶς νά τυραννεύῃ τούς Ἀθηναίους;

Εἶναι κι ἄλλα, πολλά… Ἁπλῶς σήμερα σᾶς ἔφερα μερικὰ παραδείγματα. 
Αὐτὸ ποὺ ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ κάνουμε εἶναι νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς πρέπει νὰ μάθουμε ἀπὸ τὰ στραβὰ καὶ νὰ παραδειγματισθοῦμε ἀπὸ τὰ ὡραῖα. Τὰ πρότυπα, γιὰ νὰ ὑπάρχουν, πρέπει νὰ ὑπάρχῃ πάντα ἀπέναντί τους ὁ ἀντίποδας, τὸ παράδειγμα ποὺ θὰ ἀποδεικνύῃ τὸ γιατὶ πρέπει νὰ εἴμεθα ἔτσι κι ὄχι ἀλλοιῶς. 
Δὲν ἀποφεύγουμε νὰ δοῦμε τὴν πραγματικότητα σὲ ὅλες τὶς διαστάσεις της, διότι κινδυνεύουμε νὰ ἐπαναλάβουμε τὰ λάθη τοῦ παρελθόντος καὶ τελικῶς νὰ καταλήξουμε σὲ αὐτὸ ποὺ σήμερα ἀντιμετωπίζουμε.

Λατρεύω τὰ ἔργα τῶν προγόνων μου. Τὰ θαυμάζω. Θέλω νὰ τὰ ἐπαναλάβω. Ὄχι ὅμως ἀκρίτως. Ὄχι ἔτσι, δίχως ἐπιλογὴ καὶ διαχωρισμὸ τῶν καλῶν ἀπὸ τὰ κακά. 
Ἐὰν μιμηθῶ σκέτο, κινδυνεύω νὰ ἐπαναλάβω τὰ λάθη τοῦ παρελθόντος, ποὺ ἀποδεδειγμένα ὅμως φανερώνουν πὼς εἶναι σκέτο λάθη καὶ ὁδηγοῦν ἀποδεδειγμένα σὲ αὐτὸ ποὺ σήμερα καταριέμαι, διότι εἶναι ἁπλῶς τὸ ἀποτέλεσμα αὐτοῦ ποὺ δὲν ἐπεξεργάσθηκα μὲ καθαρὴ σκέψι καὶ διαύγεια.

Φιλονόη

φωτογραφία