364 λέξεις γιὰ τὶς ἐπιδράσεις τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλώσσης…

Νά καὶ ἕνα ἄρθρο ἐκπαιδευτικοῦ ἀπὸ τὸ δδ:

«364 λέξεις για τις επιδράσεις που έχει η διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας»

Γράφει ο Βασίλης Συμεωνίδης

Στην αρχαία ελληνική έχουμε συχνή χρήση μετοχών και απαρεμφάτων, μονολεκτικών επιρρηματικών προσδιορισμών, σύνθετων λέξεων με προθέσεις και πλουσιότερο κλιτικό σύστημα. Αυτά η νεοελληνική τα έχει αντικαταστήσει με τη χρήση δευτερευουσών προτάσεων και περιφράσεων. Ο σύνθετος, πυκνός λόγος της αρχαίας ελληνικής είναι ξένος στη νεοελληνική γλώσσα που είναι αναλυτική.

Η παράλληλη διδασκαλία δύο μορφών της γλώσσας προκαλεί την άστοχη χρήση τύπων και τρόπων της αρχαίας, τη διείσδυση της στη νεοελληνική και τη διατάραξη της δομής που έχει η νεοελληνική.

Είναι εμφανής η αδυναμία εύστοχης χρήσης δευτερευουσών προτάσεων όπως αυτή φαίνεται με την κατάχρηση αναφορικών αντί για άλλων, με τον ασύντακτο μακροπερίοδο λόγο και την απουσία στίξης. Δημιουργείται σύγχυση και συνακόλουθες δυσκολίες στην πρόσληψη και στην απόδοση νοημάτων. Συγκεκριμένο παράδειγμα αποτελούν οι αρνητικές προτάσεις. Η αρχαία ελληνική δεν επιδέχεται δύο αρνήσεις (ουδείς βούλεται) σε αντίθεση με τη νεοελληνική (κανείς δε θέλει). Η δομή της αρχαίας ελληνικής επιτρέπει εύκολα την αλλαγή της σειράς των λέξεων σε αντίθεση με τη νεοελληνική που θέλει το άρθρο δίπλα στο όνομα, τους προσδιορισμούς δίπλα στα προσδιοριζόμενα κλπ. Η αρνητική επίδραση της διδασκαλίας της αρχαίας ελληνικής είναι φανερή στα άστοχα υπερβατά σχήματα και στις ασυνταξίες του νεοελληνικού λόγου που μιμείται τη δομή του αρχαίου.

Ακόμη η διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας εισάγει γραμματικούς τύπους λέξεων ξένων με την κοινή νεοελληνική. Ο αναδιπλασιασμός, η χρονική αύξηση, οι τύποι της γενικής σε –εως, η δοτική (αντί για εμπρόθετο) είναι συνηθισμένα παραδείγματα. Επίσης η χρήση λόγιων λέξεων αντί για τις ζωντανές λέξεις της ομιλούμενης (ουσιώδης αντί για ουσιαστικός, αλλά ποιος είναι ο επουσιώδης;). Η παραγωγή παθητικών τύπων όπως «θέτονται», «τίθονται» με βάση το ζωντανό γλωσσικό αισθητήριο αλλά με νεκρό υλικό.

Η σημασία των αντιδανείων δε γίνεται αντιληπτή όταν μπαίνει στο προκρούστειο κρεβάτι της ετυμολογίας. Ας πούμε η λέξη «πολιτισμός». Όταν ανάγεται τελικά στο αρχαιοελληνικό «πόλις», ασυναίσθητα μπορεί να δημιουργείται ο συνειρμός ότι όσοι δε ζουν σε πόλεις είναι και απολίτιστοι.

Σαφώς θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί κανείς ότι για όλα αυτά τα προβλήματα ευθύνεται αποκλειστικά η διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας στη μέση εκπαίδευση. Σαφώς δε μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι η διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας είναι συνυπεύθυνη και ότι η καλλιέργεια της νεοελληνικής γλώσσας μπορεί να γίνει μόνο με τη διδασκαλία της ίδιας.

πηγή

Θέλω νὰ μᾶς μιλήσῃ καὶ γιὰ τὶς καταστροφικὲς συνέπειες ποὺ ἔχει ἡ διδασκαλία ξένων γλωσσῶν, ὅπως καὶ κάθε εἴδους γνώσεων, διότι ἀσφαλῶς θὰ ταραχθῇ τὸ φυσικὸν ὄν.
Μοῦ ἀρέσουν κάτι τέτοιοι, διότι πίσω ἀπὸ τὸν καπνὸ σίγουρα κάτι ὑπάρχει, ποὺ δυστυχῶς οὔτε οἱ ἴδιοι διακρίνουν.

Ἐννοῶ τὸ ὅτι γράφει σὰν ἡ ΚΝΕ (κοινὴ νέα Ἑλληνική) νὰ εἶναι ὑπαρκτὴ καὶ στερεότυπος γλῶσσα, τὴν στιγμὴ ποὺ οὔτε κἂν οἱ «νεκρὲς» ἀποκαλούμενες δὲν εἶναι κ.ἄ. πολλά.
Θὰ τὸν εὐχαριστοῦσα διότι ἂν ἐβίωνα κάποιαν κενὴν θερικὴν ἑσπέραν, θὰ μοῦ εἶχε δώσῃ ἀρκετὸ ὑλικὸ γιὰ νὰ φύγῃ τὸ κρασάκι.

Γιάννης Στρατάκης

Ξέρετε ποιό εἶναι τό πρόβλημα τελικῶς;
Ἡ ἄγνοιςα τῆς γλώσσης!!! Ὅσο μεγαλυτέρα ἄγνοια ἔχουμε, τόσο μεγαλύτερα προβλήματα καὶ περισσότερη σύγχυσις παρουσιάζεται…
Τὰ πράγματα εἶναι ἁπλᾶ!!! Πάρα πολὺ ἁπλᾶ! Ὀρθή, ὁληκληρωμένη, πλήρης διδαχὴ τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, ποὺ οὐδέποτε χωρίστηκε σὲ νέα, ἀρχαία, λογία, πραιτωριανή, χωριάτικη ἤ νησιώτικη,μ ὁδηγεῖ σὲ ὀρθή, ὁλοκληρωμένη, πλὴρη ἀντίληψι τῆς πραγματικότητος. Μία γλῶσσα!!! Μόνον!!!
Ἄρα μία σειρὰ κανόνων! Μία μόνον! Κατ’ ἐπέκτασιν μία λογική!!! Μία κοινή, κοινότατη λογική…. (Ἡ ὁποῖα φυσικά… ἀγνοεῖται πλέον!!!)
Ἄρα οὐδὲ μία σύγχυσις!!!
Ἐὰν τὰ παιδιά μας μάθαιναν τοὺς κανόνες τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης ἀπὸ τὴν ἀρχή τους, θὰ μποροῦσαν νὰ τὴν κατανοήσουν, νὰ τὴν διαχειριστοῦν καὶ νὰ τὴν διδάξουν. Κατ’ ἐπέκτασιν θὰ μποροῦσαν νὰ ἐπικοινωνήσουν, νὰ ἐκφραστοῦν, νὰ ἐπεξηγήσουν…
Τώρα οὔτε νὰ μιλήσουν ξέρουν, οὔτε νὰ γράψουν ἀλλὰ κυρίως οὔτε νὰ σκεφθοῦν.
Τί δέν καταλαβαίνουμε;
Τίποτα …καταλαβαίνουμε. Κι ἀκόμη δὲν μποροῦμε νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς τὸ πρόβλημα εἴμαστε ἐμεῖς κι ὄχι ἡ γλῶσσα, σὰν γλῶσσα…
Ἀκόμη δὲν καταλαβαίνουμε πὼς ὅλα ξεκινοῦν ἀπὸ τὸ ὅ,τι …δὲν καταλαβαίνουμε καὶ τελικῶς δὲν μποροῦμε νὰ σκεφθοῦμε, νὰ πράξουμε, νὰ ἐπικοινωνήσουμε…
Ἀκόμη μᾶς φταίει τὸ GAPατο καὶ ὁ κακός μας ὁ καιρός, ἤ ὁ Ἀμερικανός, ἤ ὁ σιωνιστής… Ἤ ἀκόμη καὶ ἡ νέα (μαζὺ μὲ τὴν παλαιά) τάξι πραγμάτων.
Ἔ…. χωριανοί!!!
Ἐμεῖς γίναμε τούβλα… Ἐμεῖς εἴμαστε ἀπελέκητα ξύλα!!! Καὶ πολὺ καλὰ μᾶς κάνουν τελικῶς!

Φιλονόη

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply