Ἰδεολογία ἤ οἰκονομική ἀσφάλεια;

Ἕνα ἐρώτημα ποὺ θέτω συχνὰ σὲ φίλους καὶ συνομιλητὲς εἶναι τὸ παραπάνω. Γιὰ τὴν ἀκρίβεια ἐρωτῶ τὸ τί εἶναι σημαντικότερον γιὰ αὐτούς. Τό νά ὑπηρετήσουν πιστά τήν ὁποίαν ἰδεολογία τους ἤ τό νά κυττάξουν νά εὕρουν τρόπο νά ἐξυπηρετηθοῦν οἱ ἴδιοι καλλίτερα;
Οἱ ἀπαντήσεις, ἀρχικῶς, ἀναφέρονται στὸ πόσο σημαντικὰ εἶναι τὰ πιστεύω τους. Ὅταν ὅμως σιγὰ σιγὰ ἐμβαθύνουμε τότε ἀποκαλύπτεται πὼς καλὰ εἶναι τὰ ὅποια πιστεύω μας, ἀλλὰ καλλίτερο τὸ φαγητό, ἡ στέγασις, ἡ διατήρησις τῶν ἤδη κεκτημένων. Οὐσιαστικῶς καταλήγουμε, ἄν καὶ κάποιες φορὲς δὲν τὸ ὁμολογοῦν ἀνοικτά, νὰ συζητᾶμε γιὰ τὰ πάντα μὲ γνώμονα καὶ κριτήριο τὸ χρῆμα. Πόσα πῆρα, πόσα παίρνω, πόσα θὰ πάρω… Ἡ ἰδεολογία μπαίνει λοιπὸν στὸ συρτάρι, ὅταν ἡ ἀνάγκη τῆς καθημερινότητος ἐπιτάσσει νὰ ἐπιβιώσουμε.

Βέβαια, γιὰ νὰ παραμένουμε ἔντιμοι, ὁπωσδήποτε ὑπάρχουν καὶ οἱ ἁγνοὶ ἰδεολόγοι. Αὐτοὶ ὅμως δὲν ἀποτελοῦν τὸ μεγαλύτερο ποσοστὸ τοῦ πληθυσμοῦ μας, παρὰ μόνον τὴν ἀπόλυτο μειοψηφία.
Ἐπὶ τοῦ παρόντος ὅμως ἔχουμε πολὺ σοβαρότερα θέματα, κατὰ τὴν γενικὴ ἀντίληψι, νὰ ἐπιλύσουμε.
Μερικὰ ἀπὸ αὐτὰ εἶναι ἡ κατάῤῥευσις τοῦ κοινωνικοῦ ἱστοῦ καὶ φυσικὰ ὁ ἀντίκτυπός αὐτῆς τῆς καταῤῥεύσεως στὶς ζωές μας.
Δυστυχῶς, ἤ κι εὐτυχῶς, ἐδῶ ποὺ ἐφθάσαμε οὔτε ἰδεολογίες χωροῦν, οὔτε βολέματα. Ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα ὁ χρυσὸς κανὼν τῆς Ἀνάγκης θὰ ὁδηγῇ τὰ πάντα. Αὐτὸ σημαίνει πὼς ἐμπρὸς στὴν ἀποδόμησι ὁ πρῶτος ποὺ πανικοβάλεται εἶναι ἡ μερὶς τῶν κρατούντων. Θὰ δοῦμε λοιπόν, πρὸ κειμένου νὰ μὴ χάσουν, αὐτὰ ποὺ ἔως σήμερα θεωροῦσαν ὡς δεδομένα, πολλὲς συνεργασίες, πολλὲς κωλοτοῦμπες καὶ πολλὰ προσκυνήματα.
Ὁπωσδήποτε κάποιοι ἐξ αὐτῶν θὰ «συρθοῦν» στὴν συναίνεσι…
Ἀλλὰ δὲν βαριέσθε… Εἶναι σὰν τὸ «τραβᾶτε με κι ἄς κλαίω»…

Γιὰ τὴν ὥρα σᾶς παρουσιάζω κάποιες ἀνάλογες σκέψεις, στὸ πιὸ ἐξειδικευμένο ὅμως, πρὸ κειμένου νὰ ἀρχίσουμε νὰ προετοιμαζόμεθα καλλίτερα γιὰ τὸ χάος ποὺ πρόκειται νὰ ἀκολουθήσῃ. Ἕνα χάος ποὺ καλούμεθα νὰ ξεκαθαρίσουμε, διότι οἱ μόνοι ποὺ τὸ προεκάλεσαν ἤμασταν ἐμεῖς.

Φιλονόη

Σενάρια αμηχανίας

Του Κώστα Ιορδανίδη

 Η παρούσα κυβέρνηση έχει διάρκεια βίου περίπου δεκαπέντε μηνών. Διαθέτει ισχνή πλειοψηφία στη Βουλή. Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει είναι δραματικές, η δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης ογκούται και παρά τις διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου, το ενδεχόμενο εκλογών έχει αρχίσει να αιωρείται.

Η χώρα ευρίσκεται ενώπιον μιας πολιτικής αστάθειας, και επειδή δεν υπάρχει ενδεχόμενο αναδείξεως μιας αυτοδύναμης κυβερνήσεως, ανέκυψε και το «θέμα» σχηματισμού μιας κυβερνήσεως της Νέας Δημοκρατίας με τη Χρυσή Αυγή – πολύ πριν προκληθεί, πριν από λίγες ημέρες η «δημοσιογραφική αναταραχή».

Όπως συμβαίνει σε πλείστες όσες περιπτώσεις, έτσι και η πρόσφατη ασυναρτησία οφείλεται σε πλήρη άγνοια της συμπεριφοράς της συντηρητικής παρατάξεως, αλλά και της φύσεως του φαινομένου της Χρυσής Αυγής.

Η έλξη των Ελλήνων ψηφοφόρων προς το ιδιόμορφο αυτό πολιτικό φαινόμενο άρχισε με την ανεξέλεγκτη είσοδο μεταναστών στη χώρα μας, με την αδυναμία του κράτους να εγγυηθεί την ασφάλεια των πολιτών. Δεν εξαντλήθηκε όμως εκεί. Δεν οφείλεται ούτε στη δραματική αύξηση της ανεργίας, στην απομείωση των μισθών και σε όσα συνεπάγεται ο εκσυγχρονισμός της οικονομίας, διότι από τα αρνητικά αυτά φαινόμενα αντλεί την ισχύ του και ο ΣΥΡΙΖΑ και εν μέρει το ΚΚΕ.

Η Χρυσή Αυγή είναι η έκφραση μιας «επαναστατικής» διαθέσεως των παραδοσιακών Δεξιών προς την αιφνίδια μετάλλαξη της Νέας Δημοκρατίας. Η Αριστερά δημιούργησε τον μύθο ότι η συντηρητική παράταξη ήταν το κόμμα της επιχειρηματικότητος. Το αντίθετο συνέβαινε. Από της πρώτης εμφανίσεώς της η Δεξιά στην Ελλάδα υπήρξε πάντα κοινωνική. Η Δεξιά υπήρξε επίσης κατά τεκμήριο κρατικιστική. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ίδρυσε τη ΔΕΗ επί ΕΡΕ και επί Ν.Δ. κρατικοποίησε τον Ομιλο Ανδρεάδη και την Ολυμπιακή. Η Δεξιά ήταν ο υπέρμαχος του εθνικού κράτους σε όλες τις εκφάνσεις του, αλλά το κράτος απισχνούται διότι αυτό επιβάλλει η πραγματικότητα.

Ο δεξιός ψηφοφόρος δεν υπέστη μόνον απομείωση του εισοδήματός του, αλλά βιώνει και την πλήρη κατάρρευση του ιδεολογήματος, που τον διαφοροποιούσε από άλλες κατηγορίες πολιτών αυτής της χώρας.

Οι χαρακτηρισμοί που αποδίδουν στη Χρυσή Αυγή –ρατσιστικό ή ναζιστικό κόμμα– δεν τον αφορούν. Αισθάνεται ότι κινείται στο κενό.

Όσο για τα σενάρια περί συνεργασίας, είναι αδιαμφισβήτητο ότι η Ν.Δ. δεν πρόκειται ποτέ να συναινέσει. Η συντηρητική παράταξη ανεξαρτήτως της επωνυμίας της –Λαϊκό Κόμμα, Ελληνικός Συναγερμός, ΕΡΕ και Νέα Δημοκρατία– ουδέποτε ανήλθε στην εξουσία με στρατιωτικό κίνημα· λειτούργησε πάντα αυστηρώς εντός κοινοβουλευτικού πλαισίου. Το κόμμα που συνδεόταν με διάφορα κινήματα ήταν οι Φιλελεύθεροι του Ελευθερίου Βενιζέλου και όχι το Λαϊκό Κόμμα.

Αλλά ούτε η Χρυσή Αυγή επρόκειτο ποτέ να συναινέσει. Στόχος της είναι η συντριβή του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος.

Δυστυχώς, η κατάσταση είναι πολύ σοβαρότερη από όσο φαντάζονται όσοι διαμορφώνουν άποψη, συνομιλώντας με πολιτικούς δίχως να λαμβάνουν υπόψη τι συγκροτεί πράγματι τον πυρήνα μιας όποιας παρατάξεως.

καθημερινή

Υ.Γ. Συντόμως πάντως θὰ καταῤῥεύσῃ ἀπολύτως τὸ παράλογον τῆς ἰδεολογίας. Ὄχι διότι εἶναι στραβὰ ἤ σωστὰ τὰ ὅσα ἐκφράζουν οἱ διάφορες ἰδεολογίες ἀλλὰ διότι εἶναι περιττά.

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply