Ἦταν πολὺ βιαστική. Μά, πάρα πολὺ βιαστικὴ ἡ κυβέρνησις τῶν μνημονίων κι ἔκανε λάθῃ, πολὺ σοβαρὰ κι ἀνεπανόρθωτα λάθη ποὺ θὰ τὰ πληρώσῃ μὲ ὑψηλὸ τόκο ἀπὸ τοῦδε μέχρι τίς ἐκλογές, καὶ ἀκόμη πολὺ παρὰ πέρα. Μαζὺ μὲ τὴν κυβέρνησι θὰ πληρώσει καὶ ἡ ἀριστερὰ ποὺ ἐχόρευσε μαζύ της, καὶ ποὺ διηύθυνε καὶ τὴν χορωδία τῶν ΜΜΕ. Διότι καθὼς βγαίνουν οἱ χρυσαυγίτες ἀπὸ τῆς φυλακῆς τὰ σίδερα χρισμένοι ὡς λεβέντες -μαζύ τους ἀπελευθερώνεται καὶ τὸ Τζίνι ἀνατροπῆς τῶν πάντων. Ἡ αὐτοκαταστροφικὴ βιασύνη τῆς κυβερνήσεως πιθανότατα ὀφείλετο στὴν πρόθεσι τοῦ Σαμαρᾶ νὰ γδάρῃ τὴν Χ.Α. καὶ νὰ τὴν προσφέρῃ σὰν χρυσόμαλλο δέρας-δῶρο στοὺς Ἑβραίους μὲ τὴν ἐπίσκεψί του στὴν Ἀμερική.

Ὅμως, «ὅποιος βιάζεται σκοντάφτει» λέει ὁ λαός.

Τέτοια πτώσι παθαίνει ὅποιος νομίζει πὼς μπορεῖ νὰ αὐθαιρετῇ ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς αὐταπατώμενος πὼς δὲν θὰ πληρώνῃ ποτὲ τίς ζημιὲς ποὺ κάνει. Τὸ ἴδιο λάθος κάνουν ὅλοι οἱ ἐξουσιαστές. Παρακολουθεῖστε τὰ λάθη ποὺ θὰ κάνουν ἕνας-ἕνας: ὁ Βενιζέλος, ὁ Δένδιας, ὁ Ἄδωνις, ὁ Τσίπρας καθὼς καὶ μερικοὶ ἄλλοι ἀπὸ ἐδῶ κι ἐμπρός. Λάθη ἀναπόφευκτα, μοιραῖα ποὺ θὰ ἐπισπεύσουν τὸν πολιτικὸ χαμό τους.

Ὅπως στὴν Ἐπικὴ ἀρχαιότητα ἔτσι καὶ τώρα οἱ ἀσκοὶ τοῦ Αἰόλου ἄνοιξαν μὲ τὸ μαχαίρι ἑνὸς ἀνοήτου. Τώρα πιὰ οἱ λεγεῶνες ὅλων τῶν κομμάτων ἐπέρασαν τὸν Ῥουβίκωνα, δὲν γυρίζουν πίσω, καὶ ἡ σύγκρουσίς τους ἐπίκειται. Ἀλλὰ εἶναι γραπτὸ -ἡ χρυσῆ αὐγὴ τῶν Ἑλλήνων νὰ ἀνατέλλῃ πάντα στὴν Ἰθάκη, καὶ πάντα σὲ ἱστορικὲς στιγμὲς κρίσεως κι αὐτοσυνειδησίας. Αὐτὸς ὁ συμβολισμὸς ἔχει δέσει γιὰ χιλιετίες πολλὲς στὴν συλλογικὴ ψυχοσύνθεσι τῶν Ἑλλήνων, καὶ δὲν ἀλλάζει μὲ τίποτα. Καὶ ἡ ὀνομασία τοῦ κόμματος τῶν χρυσαυγιτῶν δὲν εἶναι συμπτωματική. Ἐκδηλώνει ξεκάθαρες προθέσεις. Ἡ κυβέρνησις μὲ τὴν πολιτικὴ γκάφα τῆς παρέδωσε τὴν πρωτοβουλία τῶν στρατηγικῶν πολιτικῶν κινήσεων στὴν Χρυσῆ Αὐγή. Τώρα αὐτὴ θὰ διαλέξῃ πότε θὰ γίνῃ ἡ ἐκλογικὴ μάχη τῶν κομμάτων. Ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα οἱ ἄγαρμπες ἀντιδράσεις του (ἀντι)συνταγματικού τόξου μόνο ποὺ θὰ ἐνισχύουν τὴν Χρυσῆ Αὐγὴ καὶ θὰ τὴν φουρκίζουν, κι ἀλλοίμονο στοὺς ὅπου γῆς μνηστῆρες τῆς Ἑλλάδος.

Ἡ ἀνθρώπινος Ἱστορία δὲν τελειώνει, ὅπως εὔχονται οἱ Ἀμερικανοσιωνιστές, ἀλλὰ ἐξελίσσεται ἀνωδικὰ μὲ τὴν ἀνάδυσι μιᾶς νέας Ἐπικῆς Ἐποχῆς ποὺ φέρει μιὰ δυναμική, ἀδιάσπαστο κι ἔντιμο ἀνθρώπινο συνείδησι. Τὸ ἀρχαῖο Ἔπος ἦταν ἀπὸ Ἕλληνες γιὰ Ἕλληνες μόνο. Ἦταν τὸ Ἔπος ποὺ ἔφερε τὸν ἄνθρωπο στὴν ἁπλῆ αὐτοσυνείδησί του γιὰ πρώτη φορά στὴ γῆ. Ὅμως, τὸ νέο Ἔπος ναὶ μὲν εἶναι ἀπὸ Ἕλληνες γιὰ Ἕλληνες πάλι, ἀλλὰ τώρα θὰ ἔχῃ ἄμεσο ἐπικοινωνιακὸ καὶ ἀπελευθερωτικὸ ἀντίκτυπο σὲ ὅλη τὴν Ὑφήλιο ὅπου ὁ Ἑλληνικὸς Ἐθνικισμὸς θὰ εἶναι ζωντανὸ παράδειγμα πρὸς μίμησιν καὶ θὰ ὑμνεῖται σὲ ὑπερθετικὸ βαθμό.

Μὲ ἐκτίμησο,

Πολύδωρος

«Ἄφοβον ὁ θεός, ἀνύποπτον ὁ θάνατος, τὸ μὲν ἀγαθὸν εὔκτητον, τὸ δὲ δεινὸν εὐκαρτέρητον.»

– Ἐπίκουρος (Τετραφάρμακος)

“We should face god fearlessly, death as a harmless event, accept good fortune as well gained, and bear suffering with grace.” –

Epicurus (Tetrapharmacos), translation by Polydoros

φωτογραφία