Δέν μέ πιστεύετε;
Ἀλήθεια σᾶς λέω…
Παρακολουθοῦσα τὰ διάφορα εἰδησεογραφικὰ ἱστολόγια καὶ μετροῦσα τὴν χαρά, τὴν ἱκανοποίησιν, ἤ ἀκόμη καὶ τὴν θλίψιν κάποιων, γιὰ τὴν δίκη-καταδίκη καὶ τελικῶς, σὲ λίγο, ἀπελευθέρωσιν τοῦ Ἄκη. Διάβαζα, ἄκουγα, σκεπτόμουν…
Καὶ ξαφνικά, μετὰ ἀπὸ κάποιον σχόλιο τῆς Ἀθηνᾶς, μοῦ ἦλθε ἡ …ἐπιφοίτησις!!!
Καλὲ μὲ τὸν Ἄκη πρέπει νὰ εἴμεθα!!! Καλὲ πρέπει νὰ ἀλλάξουμε στρατόπεδο!!!
Καλὲ ὁ Ἄκης εἶναι …σωτήρας μας!

Μποροῦμε μήπως νά διανοηθοῦμε τό τί θά συνέβαινε ἐάν ὁ Ἄκης ἐκλέγετο ἀρχηγός τοῦ μΠατΣοΚ, τότε, τό 1996;
Γιὰ προσπαθήσετε…
Δὲν θὰ εἴχαμε εἰσέλθει, μὲ τὸν τρόπο ποὺ μπήκαμε, στὸ εὐρῶ.  Ἴσως καὶ νὰ μὴν ἤμασταν στὸ εὐρώ…
Δὲν θὰ εἴχαμε περάση ἀπὸ πρωθυπουργίες τοῦ Σημίτου. Δὲν θὰ εἴχαμε διαπιστώσει ΜΟΝΟΙ μας τὸ πόσο μεγάλες λέρες καὶ βρῶμες εἶναι αὐτοὶ ὅλοι ποὺ τὸ παίζουν κεβερνῆτες…
Οὔτε φυσικὰ θὰ μᾶς ἐπέτρεπαν νὰ κυκλοφοροῦμε μὲ δανεικὰ κι ἀγύριστα.
Συνεπῶς;

Τί θά ἄλλαζε;
Ἐὰν εἶχε ἀναλάβη τὴν ἀρχηγεία τοῦ μΠατΣοΚ τότε ὁ Ἄκης, λόγῳ τοῦ «ἐκρηκτικοῦ» χαρακτῆρος του τὸ μΠατΣοΚ θὰ κατέῤῥεε ταχύτερα καὶ δὲν θὰ προλαβαίναμε νὰ μάθουμε τὸ εἶδος αὐτῶν ποὺ μᾶς ἐκυβέρνησαν τόσες δεκαετίες. Θὰ ἐξακολουθοῦσαν λοιπὸν σήμερα νὰ περιφέρονται ἐδῶ γύρω ὡς πιθανοὶ σωτῆρες.
Ἐὰν πάλι εἶχε κι αὐτὸς συνεναίσει στὸ νὰ εἰσέλθουμε στὸ εὐρῶ, ἡ τωρινὴ καταστροφὴ τῆς χώρας θὰ ἦταν περίπατος, ἐμπρὸς σὲ μίαν καταστροφὴ ποὺ θὰ ἐπέφερε, σαφῶς πολὺ ταχύτερα, ἡ ἀρχηγία τοῦ Ἄκη.
Γιατί; Μὰ διότι ὡς ἀπολύτως ἐπιπόλαιος ποὺ ἦταν, καθὼς φυσικὰ καὶ φιλοχρήματος, δὲν προσπαθοῦσε νὰ τὸ κρύψῃ. Οὔτε νὰ διατηρήσῃ τὰ προσχήματα ἐνδιαφέρετο. Μόνον ἐμπρὸς στὸν Ἀνδρέα ἐφρόντιζε νὰ γίνεται πιὸ προσεκτικὸς καὶ πιὸ …«ἀξιοπρεπής». Κατὰ τὰ ἄλλα πάντα ἐπάσκιζε νὰ ἀνέλθῃ, νὰ βολευθῆ, νὰ φάῃ, νὰ πιῇ, νὰ χοροπηδήξῃ καὶ νὰ χορεύσῃ.
Τί ἀποτέλεσμα θά εἶχε αὐτό;
Μάλλον ἡ κατάῤῥευσις τῆς χώρας θὰ ἐρχόταν πολὺ ταχύτερα. Μάλλον δὲν θὰ προλαβαίναμε νὰ βιώσουμε κάποιαν μορφὴ ἀναπτύξεως, αὐτήν τὴν ἐπίπλαστο, ποὺ βιώσαμε, διότι στὸ μεταξὺ ὅλα τὰ χρήματα τῶν ταμείων θὰ εἶχαν ἐξορισθεῖ σὲ ἄλλες γαῖες. Δῆλα δὴ θὰ ἤμασταν καὶ φτωχοί, ὅπως τώρα, ἀλλὰ καί δίχως κάποιες ὑποδομές, ποὺ ὅμως, ἐκ τῶν πραγμάτων, εἶναι ἐδῶ, καὶ σὲ κάποιαν μελλοντικὴ φάσιν μποροῦμε νὰ τὶς χρησιμοποιήσουμε.

Τί διαφορετικό συνέβῃ ὅμως σήμερα;

Ὁ Ἀαρὼν Ἀβούρης, ἤ ἄλλως, Κωνσταντῖνος Σημίτης, ἦταν πολὺ προσεκτικός. Ἀπέφευγε νὰ προκαλῇ, νὰ δίδῃ δικαιώματα καὶ νὰ σηκώνῃ τὴν μύτη του μὲ κάθε εὐκαιρία. Ἦταν πολὺ μεθοδικότερος καὶ ὁπωσδήποτε πιὸ …σιωπηλός.
Μᾶς ἀπέκρυψε τὰ πάντα καὶ διαρκῶς μεριμνοῦσε νὰ μᾶς δέσῃ ὅσο τὸ δυνατὸν καλλίτερα στὸ ἇρμα τῶν συμπατριωτῶν του. Ἀποτέλεσμα;
Σιγὰ σιγὰ περιεπλέχθησαν στὰ δίκτυα του ὅλοι… Ἀκόμη κι αὐτοὶ ποὺ δὲν θὰ συνεργοῦσαν μὲ τὸν Ἄκη.
Τό ἀποτέλεσμα εἶναι φυσικὰ ἡ εἰκόνα ποὺ ἔχουμε τώρα, καὶ ἡ ὁποία δὲν μᾶς ἀρέσει.

Ὅμως ταὐτοχρόνως συμβαίνει ἀκόμη κάτι.
Ὁ Ἀαρὼν Ἀβούρης μᾶς ἀπεκάλυψε τὸ πόσο σάπιο εἶναι ΟΛΟ τὸ πολιτικὸ σκηνικό, μὲ τοὺς «ἀτσαλάκωτους κυρίους» καὶ τὶς «λαμπερὲς κυρίες», μὲσῳ τῶν ἐπιπτώσεων ποὺ βιώνουμε σήμερα ἀπὸ τὶς ἀποφάσεις του. Ἐπίσης μᾶς ἀπεκάλυψε τὸ πόσο μικρόνοες εἴμαστε ἐμεῖς, ποὺ δίδαμε πίστιν σὲ ὅλα αὐτὰ τὰ κουδουνισμένα. Ἐπίσης μᾶς ἀπεκάλυψε πὼς τελικῶς τὸ χρῆμα εἶναι σημαντικότερος μοχλὸς κινήσεως πληθυσμῶν, ἀπὸ τὶς ἀξίες, τὶς ἀρχές, τὴν ἠθική.
Εἶναι λοιπόν δυνατόν νά τά ἔκανε αὐτά ὁ Ἄκης; Πῶς θά μποροῦσε;

Ἐγὼ λοιπὸν εἶμαι μὲ τὸν Ἄκη.
Κατὰ βάσιν τὸν εὐχαριστῶ ποὺ ἦταν πάντα περιφερειακός, ζωηρός, ἀνόητος.
Ἐὰν δὲν ἦταν αὐτός, στὴν κατάλληλον θέσιν, τὴν κατάλληλον στιγμή, σήμερα ἴσως νὰ ἦταν ὅλα πολὺ χειρότερα.
Ἐὰν δὲν ἦταν ὁ Ἄκης νὰ φάῃ μὲ τόση ὄρεξιν, μὲ τὶς ἀνοχὲς, τὶς εὐλογίες καὶ τὶς συνεργίες τῶν σημιτοπαγκαλοανδρέιδων, ἐμεῖς θὰ τὸν εἴχαμε πρὸ πολλοῦ ξεχάση, διότι θὰ πασκίζαμε νὰ βγοῦμε ἀπὸ χειρότερες φυλακές.
Τώρα ὅμως;
Τώρα, θέλουμε δὲν θέλουμε, θὰ τὸ πιοῦμε τὸ ποτήρι, ἀλλὰ γνωρίζουμε πὼς στὸ τέλος, πέρα ἀπὸ τὸ σκοτάδι, ὑπάρχει φῶς.
Καὶ τὸ φῶς εἴμαστε ἐμεῖς…
Ὄχι ἐμεῖς ὅπως αἰσθανόμεθα τώρα, μαραμένοι, τσακισμένοι, ἡττημένοι…
Ἐμεῖς ποὺ σιγὰ σιγά, θέλουμε δὲν θέλουμε, μποροῦμε δὲν μποροῦμε, ἀντέχουμε δὲν ἀντέχουμε, ξαναπιάνουμε τὰ κομμάτια μας κι ἕνα ἕνα, τὰ μαζεύουμε, τὰ βάζουμε στὴν σωστή τους σειρὰ καὶ ξαναδομοῦμε τὸν ἑαυτόν μας, σὲ ὑγιεῖς ὅμως πλέον βάσεις.

Φιλονόη

Υ.Γ.1. Μὴ βαρᾶτε τὸν Ἄκη λέμε….

Υ.Γ.2. Ναί, ἔξω ἀπὸ τὴν φυλακὴ ὁ Ἄκης. Ἀρκετὰ τὸν ταλαιπωρήσαμε. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ἐν τελῶς χαμένος ἦταν ἀπὸ τὴν ἀρχή. Τώρα πᾶμε γιὰ ἄλλα ψάρια, μεγαλύτερα καὶ χειρότερα.

φωτογραφία