Μέχρι τὴν δεκαετία τοῦ -70 οἱ νορβηγοὶ ἦταν προηγμένοι ψαρᾶδες τῆς βόρειας θάλασσας και μιὰ ἀπὸ τίς σχετικὰ φτωχὲς χῶρες τοῦ Βοῤῥᾶ. Στὰ τέλη τοῦ -60 ἀνεκαλύφτησαν κοιτάσματα πετρελαίου στὴ θάλασσα καὶ στὴ συνέχεια ἀρχίζει μιὰ νέα σελίδα γιὰ τὴν χώρα. Τὸ σημαντικότερον ὅλων καὶ τὸ ἀξιοθαύμαστον εἶναι πῶς ἡ καθυστερημένη τεχνολογικὰ χώρα δὲν ἀνέθεσε τὴν ἄντληση τοῦ πετρελαίου της στοὺς κολοσσούς, ἀλλὰ ἀνέπτυξε δική της τεχνολογία καὶ τεχνογνωσία, ὥστε σήμερα νὰ παίζῃ στὴ διεθνῆ σκακιέρα. Τὸ νορβηγικὸ πετρέλαιο ἀνήκει στὸ νορβηγικὸ κράτος, τοὐτέστιν στὸ νορβηγικὸ λαὸ καὶ ὄντως ἀνήκει στὸ λαό. Σήμερα ἡ Νορβηγία ἔχει τὸ ὑψηλότερο κατὰ κεφαλὴν εἰσόδημα, 83.000 δολλάρια, μὲ τίς ΗΠΑ 47.000. Ὅμως ἡ σωφροσύνη τῶν Νορβηγῶν δὲν σταματᾶ ἐκεῖ. Δὲν διαθέτει τὸ  πετρελαϊκὸ χρῆμα στὸ φαγοπότι.  Διὰ νόμου, μόνο 4% τοῦ προϋπολογισμοῦ μπορεῖ νὰ καλυφθῇ ἀπὸ τὸ πετρελαϊκὸ χρῆμα. Παρὰ ταῦτα, ἐπειδὴ καὶ αὐτὸ εἶναι μεγάλο ποσὸ γιὰ τὰ πέντε ἑκατομμύρια  κατοίκους, παρατηρεῖται πληθωρισμός, πρᾶγμα ποὺ ὠθεῖ τὴν κυβέρνηση σὲ λιτότητα, ἐνῶ ὁ πλοῦτος ἀποθηκεύεται γιὰ τὸ μέλλον σὲ εἰδικὸ ταμεῖο.

Τὸ ἐρώτημα τώρα εἶναι γιατί οἱ Νορβηγοὶ τὰ κατάφεραν καὶ γιατί οἱ Ῥωμιοὶ δὲν τὰ καταφέρνουν. Ἤδη σήμερα τὰ πετρέλαια τῆς ἑλληνικῆς θαλάσσης ἑτοιμάζονται νὰ διατεθοῦν βοῤῥᾶ τῶν διεθνῶν κολοσσῶν, δὲν ὑπάρχει καμμιὰ σκέψις γιὰ ἐκμετάλλευσι ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ κράτος.

Ἐλάχιστα μεταξὺ πολλῶν μπορῶ ν’ ἀναφέρω ποὺ ἔχουν συμβάλει στὴ νορβηγικὴ ἐπιτυχία: προηγμένη ἐθνικὴ καὶ κοινωνικὴ συνείδησις συνεδεμένη μὲ τὸν μῦθο τοῦ μεγάλου δένδρου Ἰγκντρασίλ, ποὺ μὲ τὴν στάκτη του ἀναζωογονεῖ τὸ ἔθνος τους. Ἀπὸ τὸ Ἰγκντασὶλ πηγάζει ἡ εἰλικρίνεια, ἡ ἱκανότητα καὶ ἡ ἐντιμότητα ποὺ πρέπει νὰ ἔχῃ ὁ Νορβηγὸς καὶ αὐτὸ τονίζεται καὶ διδάσκεται ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων.
Γιὰ νὰ καταλάβουμε ἀναφέρω ἕνα παράδειγμα: Νορβηγίδα παντρεμένη μὲ Ῥωμιὸ καὶ διαμένουσα στὴν Ἑλλάδα, τεκνοποίησε στὴν Ἀθήνα καὶ ἡ ἀσφάλεια τοῦ συζύγου ἐκάλυψε τὰ ἔξοδα τοκετοῦ. Μετὰ ἡμέρες πῆγε στὴ νορβηγικὴ πρεσβεία, ἐδήλωσε τὸ παιδὶ της νὰ γίνει Νορβηγός. Ἀργότερα ἔλαβε ἐπιστολὴ ἀπὸ τὸ ἀσφαλιστικὸ ταμεῖο τοῦ λαοῦ τῆς Νορβηγίας (ἕνα ταμεῖο ὑπάρχει γιὰ ὅλους), ὅπου τὴν εὐχαριστοῦσαν ποὺ προσέφερε στὴ Νορβηγία ἕναν πολίτη καὶ εἶχε δικαίωμα νὰ εἰσπράξῃ ἕνα σεβαστὸ ποσὸ τοκετοῦ. Ἐκείνη εὐχαρίστησε τὸ ταμεῖο καὶ τὴν χώρα της καὶ δὲν ἐδέχθη τὴν προσφρορά, λέγοντας ὅτι τὰ ἔξοδα ἔχουν ἤδη καλυφθεῖ ἀπὸ τὴν ἀσφάλεια τοῦ συζύγου, ἐνῶ θὰ μποροῦσε νὰ τὰ «τσεπώσῃ».

Συνεπῶς το πρόβλημα τῆς Ἑλλάδος δὲν εἶναι οἰκονομικό, ἀλλὰ ἀξιακὸ καὶ δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ ἀνορθωθῇ, ἂν δὲν στραφῃ στὴν ἐθνικὴ συνείδησι καὶ στὶς ἀξίες ποὺ πρέπει αὐτὴ ἡ συνείδησις νὰ περιέχῃ. Μετὰ ἔρχεται ἡ οἰκονομία καὶ οἱ περιορισμοὶ τῆς ΕΕ, ἡ ὁποία ἕνωσις καταπνίγει τοὺς ἀπρόσεκτους ἀδυνάτους.

Τρύφων Ὀλύμπιος

φωτογραφία