Νὰ σᾶς πῶ…
Οὐδέποτε θὰ μποροῦσα νὰ τὸ παίξω κάπως …ὑπὲρ ἄνω, διότι γνωρίζω κατὰ βάθος καὶ ποιὰ εἶμαι καὶ ποῦ ὀφείλω νὰ φθάσω, ὡς Ἄνθρωπος.
Ὅμως ἔχω αἰσθανθῇ κι ὄχλος, κατὰ καιρούς… Ἀναλόγως τῆς περιόδου. (Κι ἀναλόγως τοῦ ποιὸς εἶναι ὁ συνομιλητής μου.)
Τώρα τελευταῖα ὅμως κάτι μέσα μου μὲ ὑποχρεώνει νὰ σηκωθῶ ὑψηλότερα καὶ νὰ διακρίνω τὰ κεφάλια ποὺ «ξεχωρίζουν» μέσα στὸ πλῆθος. Διότι αὐτὰ τὰ κεφάλια δὲν ξεχωρίζουν ἐπεὶ δὴ εἶναι καλλίτερα ἀπαραιτήτως. Συνήθως ξεχωρίζουν διότι εἶναι ἁπλῶς περισσότερο …φιλόδοξα!!!

Φίλη, πρὸ μερικῶν ἑβδομάδων, ἰδιαιτέρως μαχητική, ἰδιαιτέρως δημοκράτισσα, ἰδιαιτέρως ἀμεσοδημοκράτισσα, σὲ ὅλες της σημειώσεις της, τὶς σκέψεις της, τὶς κουβέντες της δὲν λησμονοῦσε νὰ ἀναφέρῃ τὴν λέξι «ὄχλος».
Δὲν θὰ τὸ ἐπρόσεχα ἐὰν τὸ ἄκουγα ἀπὸ ὁπουδήποτε ἀλλοῦ. Τὸ ἄκουσα ὅμως ἀπὸ πρόσωπο ποὺ οὔτως ἤ ἄλλως ὑποτίθεται παλεύει γιὰ νὰ ἐπαναφέρῃ τὴν δημοκρατία, σὲ ὅλες της τὶς ὀρθές, κατ’ αὐτήν, διαστάσεις της.
Ἐὰν ὅμως θεωρῇ πώς ἕνα τμῆμα τῶν συμπολιτῶν της εἶναι ὄχλος, τότε σέ ποιάν δημοκρατία ἀναφέρεται; Σέ αὐτήν τῶν δύο ταχυτήτων, πού θά εἶναι ἴδια κι ἀπαράλακτος μέ αὐτό πού ἔχουμε σήμερα; Ἤ μήπως στήν ἄλλην, τῆς μίας ταχύτητος γιά ὅλους, πού ὅμως θά συγκυβερνᾶ ἐκείνη μαζύ μέ ὅλον τόν ὄχλο;

Ἡ φίλη μου ἐθύμωσε ὅταν τὸ ἔθιξα. Σχεδὸν δὲν μοῦ μιλᾶ πλέον. (Μοῦ μιλᾶ, ἀλλὰ μᾶλλον σὲ …μούγκρισμα ὁμοιάζει ὁ λόγος της…!!!)
Δὲν βαριέσθε ὅμως…
Καί τί ἔγινε;
Ἴσως νὰ μὲ ἀντιλαμβάνεται κι ἐμέναν ὡς ὄχλο…
Ἴσως πάλι νὰ φοβᾶται πὼς θὰ τὴν ἀποκαλύψω…
Ἴσως βέβαια νὰ ἄλλαξε γνώμη καὶ νὰ ἀκυρώθη ὁ ὄχλος ἀπὸ γύρω της…

Καὶ μία ἀπορία.
Μέ ποιό κριτήριο ὅλοι αὐτοί, οἱ ἐπίδοξοι σωτῆρες,  πού ἔτσι, στά καλά καθούμενα ἦλθαν γιά νά μέ σώσουν, μέ ἀντιμετωπίζουν ὡς ὄχλο; Γιατί θέλουν νά σώσουν τόν ὄχλο; Τόν χρειάζονται γιά ὑπηκόους ἤ μήπως εὐελπιστοῦν νά τόν μετατρέψουν σέ κάτι σάν κι αὐτούς; Καί εἶναι βέβαιοι πώς θά τά καταφέρουν ἤ μήπως πασκίζουν νά πάρουν κομμάτια ἀπό «πίττες» κομμάτων πού διαλύονται;

Ἄς τὰ ἀφήσω καλλίτερα ὅμως… Δὲν θὰ βγάλω ἄκρη…
Εἶναι τόσοι πολλοὶ οἱ σωτῆρες, μαζὺ μὲ τοὺς ἀνοικτομάτηδες, ποὺ μὲ πιάνει πονοκέφαλος κάθε φορὰ ποὺ χρειάζεται νὰ ἀσχοληθῶ μαζύ τους…
Πρέπει ὅμως  νὰ κάτσω καὶ νὰ καταμετρήσω τὰ νέα κόμματα, κινήματα κι ἀποκόμματα ποὺ μαζεύονται σιγὰ σιγὰ γύρω μας… Πρέπει νὰ φτιάξω μίαν λίστα… Θὰ πρέπῃ σίγουρα νὰ ξεπερνοῦν τὰ τριακόσια ἤ τὰ τετρακόσια. Ἐνεργὰ καὶ μὴ ἐνεργά.
Αὐτὰ λοιπὸν τὰ κόμματα θὰ ἔπρεπε νὰ τὰ δοῦμε μέσα στὴν βο(υ)λή, ἐὰν φυσικὰ καταφέρουν νὰ εἰσέλθουν κάποτε, ὅλα μαζύ.
Καὶ πράγματι τότε θὰ ἔχῃ κλείσει διὰ παντὸς ὁ κύκλος τῶν κομμάτων. Κάθε κόμμα θὰ διαθέτῃ τόσο λίγους ἐκπροσώπους, ποὺ θὰ ἔχουν τελικῶς μετατραπῇ ὅλοι σὲ ὄχλο… Δῆλα δὴ τότε θὰ ἤμαστε ὅλοι ἴδιοι….
Ὄχλος… Ὅπως ἤθελε καὶ ἡ φίλη μου…
Ἵσως βέβαια, μόνον ἐμεῖς, οἱ  ἀπ’ ἔξω, οἱ ἐκτὸς μαντριῶν, νὰ ἔχουμε γίνει ἐπὶ τέλους οἱ πραγματικοὶ ἀνοικτομάτηδες…
(Ὅμως καὶ πάλι θὰ ἔχουμε δύο ἐπίπεδα… Δύο ταχύτητες… Θὰ ἔχουμε τοὺς ἐντὸς καὶ τοὺς ἐκτός… Δῆλα δή οὔτε τότε θά ἔχουμε δημοκρατία; Φτοῦ… Καί τί θά κάνῃ ἡ φίλη μου καλέ;)

Φιλονόη

φωτογραφία