Η υπενθύμιση θετικών ιστορικών γεγονότων μέσα από εορταστικές εκδηλώσεις διαπαιδαγωγεί την κοινωνία η οποία τοιουτοτρόπως ψάχνει να εκφραστεί με θετικό τρόπο. Με τις εθνικές εορτές συντηρείται και δυναμώνει η αγάπη για την πατρίδα χωρίς να δημιουργούνται αρνητικά συναισθήματα για άλλους λαούς, αφού αν δεν αγαπάς την πατρίδα σου πολύ περισσότερο δεν θα σέβεσαι τις πατρίδες των άλλων;  Αλλά αυτό φαίνεται να αδυνατούν να κατανοήσουν πολλοί από τους διάσημους της κατεστημένης πολιτικής μας τάξης με αποτέλεσμα συχνά-πυκνά να έχουμε έντονα από αυτούς εκπεφρασμένες ενστάσεις οι οποίες όσο περισσότερο πλησιάζουμε στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου τόσο περισσότερο ακούγονται από διαφορετικές κατευθύνσεις σαν άναρθρες κραυγές για την ακύρωση της.

Τις προηγούμενες χρονιές είχαν «ενσκήψει» στο «ζήτημα» κάποιες από τις συνιστώσες του Συ.Ριζ.Α. που προσπάθησαν μετ΄ επιτάσεως να εμποδίσουν τις παρελάσεις.  Ακόμα και το γεγονός της περυσινής παρεμπόδισης που λόγω της οικονομικής κρίσης έγινε εναντίον του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια, συμβολικά μπορεί να εξηγηθεί ως εξής: «Δεν με ενδιαφέρει η πατρίδα μου και το έθνος μου και τα λοιπά, αλλά με ενδιαφέρει αποκλειστικά και μόνο η οικονομική μου κατάσταση», ή και αλλιώς «Υπέρ πάντων όλων η πάρτη μου».

Κάθε χρόνο λοιπόν έχουμε πλάγιες προσπάθειες ακύρωσης των πατριωτικών εκδηλώσεων με την “αιχμή του δόρατος” να στρέφεται κατά των παρελάσεων. Αλλά επειδή «από όλα έχει ο ανθελληνικός μπαξές» να θυμηθούμε και την περυσινή στάση Μπουτάρη που «έβγαλε σπυράκια» στους επετειακούς εορτασμούς των 100 χρόνων ελεύθερης Θεσσαλονίκης. Επάνω «στο πάθος» του ο δήμαρχος έφτασε στο σημείο να εφεύρει “ιστορία” με την οποία μετέτρεψε την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης να φαντάζει σαν «δωράκι» του τούρκου στρατιωτικού διοικητή Χασάν Ταξίν πασά προς τους Έλληνες.

Θύελλα αντιδράσεων ξεσήκωσε ο Γ. Μπουτάρης όταν με δηλώσεις του είπε: Ανιστόρητος και προκλητικός ο Γ. Μπουτάρης! […]Σε νέα πρόκληση προς τον λαό και την ιστορία της Θεσσαλονίκης προχώρησε χθες ο δήμαρχος της πόλης Γιάννης Μπουτάρης. Μιλώντας στην Παλαιά Βουλή σε εκδήλωση που διοργάνωσε ομάδα πανεπιστημιακών και άλλων παραγόντων είπε ότι δήθεν η Θεσσαλονίκη δεν έχει κανέναν λόγο να γιορτάσει εφέτος τα 100 χρόνια από την απελευθέρωσή της. «Ποια 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης;» υποστήριξε και -θυμίζοντας τη Μαρία Ρεπούση που χαρακτήρισε «συνωστισμό» τη σφαγή της Σμύρνης το 1922- συνέχισε στον ίδιο προκλητικό τόνο: «Η πόλη παραδόθηκε, δεν ελευθερώθηκε. Δεν έγινε καμμία μάχη»[…]  (Άρθρο Ιανουαρίου 2012 από την εφημερίδα “Δημοκρατία”). Ωστόσο απάντηση στον ανιστόρητο τουρκολάγνο Μπουτάρη, δινουν τα ιστορικά γεγονότα καθώς και αρκετά ντοκουμέντα.

Λίγο πριν την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης τα οθωμανικά στρατεύματα είχαν ήδη συντριβεί και από τη ξηρά αλλά δεν υπήρχε και καμία περίπτωση ενισχύσεων τους από τη θάλασσα όπου οι εξελίξεις ήταν για τους Τούρκους χειρότερες καθώς ο στόλος τους είχε χάσει την δυνατότητα εξόδου από τα Δαρδανέλια προς το Αιγαίο.. Καθοριστικής σημασίας στις εξελίξεις είχε και το ηρωικό κατόρθωμα του πλοιάρχου Ν. Βότση ο οποίος με καταδρομική επιχείρηση εισήλθε με το τορπιλοβόλο του εντός του λιμένα Θεσσαλονίκης ανατινάζοντας με 2 εύστοχες τορπίλες το Τούρκικο θωρηκτό Φετιχ Μπουλέντ το οποίο μέχρι εκείνη τη στιγμή προστάτευε επί πλέον με  τα ισχυρότατα πυροβόλα του τους Τούρκους της Θεσσαλονίκης.  Αυτά τα ολίγα για την προσπάθεια διαστρέβλωσης της ιστορικής πραγματικότητας που ήθελε τον Χασάν Ταξίν σαν δωρητή και ευεργέτη της Θεσσαλονίκης.

18 Οκτωβρίου 1912: Ο τορπιλισμός του «Φετίχ Μπουλέντ», στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης.

Στην πραγματικότητα, ο Χασάν Ταξίν πασάς, σαν οθωμανός στρατηγός που ήταν έμεινε πιστός μέχρι τέλους στον όρκο που ειχε δώσει στην υπεράσπιση της οθωμανικής αυτοκρατορίας και έκανε αυτό που θα έκανε κάθε λογικός στρατιωτικός διοικητής. Παραδόθηκε μαζί με την χωρίς καμμία δυνατότητα αντίστασης τουρκική φρουρά της Θεσσαλονίκης.  Κλείνοντας την παρένθεση των περυσινών γελοίων μυθευμάτων «τύπου» Μπουτάρη, να συμπληρώσουμε τα εξής: Ο Χασάν Ταξίν πασά, χαρακτηριζόταν τότε από έλληνες υψηλόβαθμους αξιωματούχους σαν πονηρός (ανειλικρινής) και ενδεχομένως να «υπαναχωρούσε» από τις δεσμεύσεις που είχε ήδη αναλάβει από τις διαπραγματεύσεις παράδοσης. Γεγονός το οποίο αποδεικνύεται από αλληλογραφία μεταξύ των Ελευθερίου Βενιζέλου και του Ιωάννη Δραγούμη, που ως απεσταλμένος του πρώτου βρισκόταν στις διαπραγματεύσεις μαζί με τον λοχαγό Ιωάννη Μεταξά (μετέπειτα πρωθυπουργό) που και αυτός ήταν διαπραγματευτής εκ μέρους του αρχιστρ. Κωνσταντίνου στη Θεσσαλονίκη. Οι πιο κάτω εικόνες ιστορικών εγγράφων προέρχονται από το Εθνικό ίδρυμα “Ελευθέριος Βενιζέλος”. Κάνετε κλικ σε κάθε έγγραφο για να διαβάσετε σε μεγένθυση. Δώστε ιδιαίτερη σημασία στην 1η παράγραφο της 1η σελίδας. Αλλά πέραν των συνηθισμένων, έτσι και εφέτος ακούσαμε στον ραδιοφωνικό σταθμό «Βήμα FM» τις «καθιερωμένες» δηλώσεις που ανέλαβε να εκφράσει ο πολύς από άποψη σωματικού όγκου, Θεόδωρος Πάγκαλος, που και αυτός τάχθηκε υπέρ της κατάργησης των εορταστικών εκδηλώσεων της 28ης Οκτωβρίου.

«Κατ’ αρχήν, είναι εντελώς γελοίο και απαράδεκτο να γίνεται σχολική παρέλαση. Το θεωρώ απαράδεκτο. Βεβαίως και πρέπει να γίνονται σχολικές εορτές την 25η Μαρτίου και ίσως (εδώ με το «ίσως» μας έκανε κάποια παραχώρηση) στην 28η Οκτωβρίου, γιατί έχουμε δύο εθνικές εορτές. Αλλά πρέπει να περιορίζονται στο χώρο του σχολείου…», δήλωσε ο κύριος Πάγκαλος.  Ως φαίνεται οι παρελάσεις για τον κύριο Πάγκαλο είναι κάπως σαν τα σκουπίδια που πρέπει να τα χώνουμε κάτω από το χαλί… Τόσο μεγάλη ντροπή!!!

Και επειδή μυστήριο φαίνεται να καλύπτει την επιλεκτική αλλεργία που επιδεικνύουν στις εορταστικές επετειακές εκδηλώσεις που έχουν σχέση περισσότερο με τις αντίστοιχες της  βόρειας Ελλάδας, για αυτό και αναρωτιόμαστε όλους αυτούς τι να τους «πονάει» περισσότερο άραγε. Η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και της Μακεδονίας γενικότερα από τους τούρκους (και όσους άλλους) ή να συμβαίνει το εντελώς αναπάντεχο και να τους πονάει η αντίσταση εναντίον της φασιστικής Ιταλίας και της ναζιστικής Γερμανίας;  Αν και φαίνεται για πολύ «θολό» (!!!) το δεύτερο.. όπως και να είναι σε ότι έχει σχέση με τον Πάγκαλο, όποτε μιλάει ο Θόδωρος το μόνο που μας έρχεται εύκολα στο νου είναι η κατόπιν εντολής του αποστολή του Οτσαλάν σαν πακέτο προς παράδοση στη Κένυα, αλλά και η «αξιοπρέπεια των Ιμίων» όταν οι σημαίες άλλαζαν κυρίαρχη χώρα σαν τα σώβρακα… και μάλιστα τόσον μεγάλα ωσάν του θόδωρου!!!

Αντώνης Στ. Περδικάρης 
HellasOnTheWeb.Org

[1] Ο Χασάν Ταχσίν Πασάς (1845-1918) ήταν ανώτερος στρατιωτικός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Γόνος αλβανικής οικογένειας μάλλον από το Λιασκοβίτσι της Μεσαριάς, που σπούδασε στη Ζωσιμαία Σχολή των Ιωαννίνων. Τον καιρό του Πρώτου Βαλκανικού Πολέμου ήταν διοικητής της 8ης Στρατιάς του Αυτοκρατορικού Οθωμανικού Στρατού της Μακεδονίας.  Οι αποφασιστικές ελληνικές νίκες ώθησαν τον Χασάν Ταχσίν Πασά να συνθηκολογήσει άνευ όρων και να παραδώσει την πόλη της Θεσσαλονίκηςστον ελληνικό στρατό. Πέθανε στη Λωζάννη το 1918.  Είχε νυμφευτεί εξισλαμισμένη Ελληνίδα και γιος του ήταν ο ζωγράφος Κενάν Μεσαρέ ο οποίος σημειωτέον είχε φιλοτεχνήσει παρά πολλούς πίνακες ζωγραφικής που απεικόνιζαν στιγμές από τις νίκες του Ελληνικού στρατού στα πολεμικά μέτωπα των πρώτων Βαλκανικών πολέμων.  Από τότε, το 1912, μέχρι σήμερα απόγονοι των Χασάν Ταχσιν και του υιού του Κενάν Μεσαρέ, ζουν και προκόβουν ως έλληνες πολίτες μέσα στη χώρα μας.