Σὲ μίαν ἀναζήτησιν εἰκόνων στὸ διαδίκτυο, πρὸ καιροῦ, ἔπεσα σὲ αὐτὴν τὴν φωτογραφία καὶ τὴν ἐκράτησα.
Στὴν ἀρχὴν τὴν ἐκύτταξα κάπως εἰρωνικὰ ἀλλὰ μετὰ συνειδητοποίησα πὼς αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ εἰκόνα καθρεπτίζει τὴν πραγματικότητά μας, μὲ τόσην ἀκρίβεια ποὺ τρομάζει.
Ναί, δυστυχῶς, αὐτὸ βλέπουμε στοὺς ἑαυτούς μας κι ὄχι αὐτὸ ποὺ πράγματι εἴμεθα.
Βλέπουμε κάτι ὡραιοποιημένο, παράλογον, μιμητικόν, ἐκτὸς πραγματικότητος, ἐκτὸς λογικῆς καὶ ὁπωσδήποτε στὸ μεγαλύτερο τμῆμα τῶν πληθυσμῶν, παγκοσμίως, πραγματικότητα…

Τί μποροῦμε νά κάνουμε γιά νά τό ἀνατρέψουμε; Μποροῦμε; Πρέπει; 
Ἤ τελικῶς αὐτός ὁ ξεπεσμός εἶναι ἀπαραίτητος γιά νά ὁδηγῇ τούς λιγοστούς, πού ἀκόμη ἔχουν  μίαν ἐλπίδα  καὶ κάποιαν στοιχειώδη ἀντίληψι,  στήν ἀντίπερα ὄχθη; Μήπως τελικῶς δέν χρειάζεται νά κάνουμε  κάτι γιά νά  ἀλλάξουμε αὐτήν τήν εἰκόνα; Μήπως τελικῶς αὐτή ἀκριβῶς ἡ εἰκόνα εἶναι τό κίνητρο γιά νά ἀλλάξουμε μόνον τούς ἑαυτούς μας;

Φιλονόη

φωτογραφία