η θεμελίωση της δημοκρατίας

Θέτω πολὺ συχνὰ τὸ ἐρώτημα σὲ γνωστούς, σὲ φίλους, σὲ ἀγνώστους, γιὰ τὸ τί εἶναι δημοκρατία. Οὐδεὶς γνωρίζει. Ἀλλὰ ὅλοι τὴν ὑποστηρίζουν, τὴν ὑπερασπίζονται καὶ ἐλπίζουν νὰ τὴν συναντήσουν. Ἀγνοοῦν πὼς ἤδη τὴν ἔχουν στὴν ζωή τους…
Θέτω ἐπίσης τὸ ἐρώτημα «γιατί ἐν ᾦ ἀπαιτεῖται νά ἀνατρέψουμε τά πάντα, πρὸ κειμένου νὰ ἐλευθερωθοῦμε, ἡ δημοκρατία παραμένει στό ἀπυρόβλητο»… Πανικὸς τοὺς πιάνει… «Ξέρεις τί εἶναι δημοκρατία;»… «Ξέρεις πόσο ἱερό πρᾶγμα εἶναι ἡ δημοκρατία;»… «Ξέρεις πόσο πολύ προσβάλλεις τήν ἀνθρωπότητα θέτοντας τέτοια ἐρωτήματα;»…
Ὄχι, δὲν ξέρω… Διότι ἐγὼ τὴν ἔννοια τῆς δημοκρατίας τὴν ἔμαθα πολὺ καλὰ καὶ στὸ ἐδῶ καὶ τώρα, δῆλα δὴ στὴν πράξι, ἀλλὰ καὶ στὸ ἐννοιολογικό της κομμάτι, δῆλα δὴ μέσα ἀπὸ τὰ λεξικά. Γιὰ τὴν ἀκρίβεια πρῶτα τὴν ἔμαθα ἀπὸ τὰ λεξικὰ καὶ μετὰ στὴν πράξι.
Αὐτὸ ὅμως ποὺ οὐδεὶς ἀπαντᾶ, διότι δὲν θεωρῶ  ἀπαντήσεις τὰ παραπάνω, παρὰ παπαγαλίσματα, εἶναι τὸ γιατὶ ἕνα σύστημα ποὺ μᾶς ἔχει κυριολεκτικῶς ποτίσῃ κάθε μας κύτταρο, μὲ τέτοιου εἴδους ἔννοιες, δὲν πρέπει νὰ ἐλέγχεται. Γιατὶ ἀμφισβητοῦμε τὰ πάντα, πλὴν τῆς δημοκρατίας…
Πῶς εἶναι δυνατόν, νά μᾶς ἔχουν ποτίσῃ, ἀπό τήν γέννησί μας σχεδόν, μέ ἔννοιες σάν τήν δημοκρατία, τήν ἱερότητά της καί τήν ἀναγκαιότητά της καί ΟΥΔΕΙΣ ἐξ ὅσων γνωρίζω νά μήν ἔχῃ καταπιαστῇ μέ τήν ἀμφισβήτησίν τους;
Δῆλα δή, παραμένοντας πάντα ἀπολύτως ἐλεγχόμενοι, λοβοτομημένοι καὶ κατ’ ἐπέκτασιν ἠλίθιοι, ὑπερασπιζόμαστε κάτι, τὸ ὁποῖον μᾶς ἔχει καταστρέψῃ, ἀλλὰ συμπεριφερόμαστε σὰν νὰ μὴν τὸ ἔχουμε γνωρίσῃ, ὑποστηρίζοντας πὼς δημοκρατία εἶναι κάτι ἰδεατό…
Καλὰ κρασιά…
Διότι δὲν συζητᾶμε γιὰ ἰδεατὰ σχήματα, ἀλλὰ γιὰ τὴν πραγματικότητά μας… 
Ἐλπίζουμε πὼς ναί, θὰ μᾶς λύσῃ ὅλα μας τὰ προβλήματα, ὅταν κι ἐὰν ἔλθῃ, κάτι ποὺ ὅμως ἤδη ἔχουμε.
Ἀλήθεια, ἀπό ποῦ πηγάζει τό ὅ,τι δέν τό ἔχουμε γνωρίσῃ; Γιατί δέν τό ἔχουμε βιώσῃ; Γιατί δέν τό ἔχουμε ἤδη δοκιμάσῃ;

Μήπως διότι παραμένουμε στά πρόσωπα κολλημένοι κι ὄχι στό πολίτευμα, πού ἀνέδειξε τά πρόσωπα;
Μήπως διότι ἀκόμη πιστεύουμε πώς μᾶς φταίει τό ὅ,τι ὁ Ἄκης ἦταν πονηρός, ὁ Λάκης πισογλέντης καί ἡ Λίτσα πουτανίτσα;
Ὄχι, θὰ μοῦ ἀπαντήσουν ἐπίσης…
Εἶναι ἡ κοινοβουλευτικὴ δημοκρατία ποὺ ἀναδεικνύει Ἄκηδες, Λάκηδες, Λίτσες…
Ναί, καλά…

Ἔχω καταγγείλῃ πολλὲς φορές, μέσα ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἱστολόγιον, τὸ ἀνόητο κατασκεύασμα ἐκεῖνο, ποὺ τώρα σέρνεται κάπου ἀνάμεσα σὲ κόμματα καὶ κινήματα, καὶ ποὺ προσπάθησε ἀρκετὲς φορὲς νὰ μὲ πείσῃ νὰ συμμετάσχω σὲ κινήματα ἀμεσοδημοκρατίας, ἀριστοδημοκρατίας καὶ κωλοτουμποδημοκρατίας.
Ὅταν ἕνα βράδυ ἀπηυδισμένη τοῦ οὔρλιαξα σχεδόν, πὼς δὲν μὲ ἐνδιαφέρει νὰ ἀσχοληθῶ μὲ τὸ ἀντικείμενον, διότι δὲν πιστεύω στὴν δημοκρατία, ξέρετε τί μοῦ ἀπήντησε; «Μὰ οὔτε κι ἐγὼ πιστεύω στὴν δημοκρατία. Ποιός σοῦ εἶπε πώς κάποιος ἀπό αὐτούς πού συμμετέχει σέ ὅλα αὐτά τά κινήματα, πιστεύει στήν δημοκρατία; Αὐτὰ τὰ λέμε γιὰ τὴν πλέμπα… Γιὰ τοὺς πολλούς… Ἔρχονται λοιπὸν οἱ πολλοί, ἀκοῦν, κουνοῦν τὸ κεφάλι τους καὶ τελικῶς κάνουν αὐτὸ ποὺ θέλουμε ἐμεῖς… Ἄρα, ἐμεῖς, οἱ ἄριστοι (ναί, θεωρεῖ ἑαυτὸν ἄριστον τὸ κατακάθι!!!) θὰ τοὺς κάνουμε ὅ,τι θέλουμε… Ὅπως καὶ τοὺς κάνουμε δῆλα δή… Σιγὰ μὴν ἀφήσω ἐγὼ τὸν μπάρμπα Τάδε νὰ μιλήσῃ… Μιλάω περισσότερο καὶ σκάει… Ἄρα τελικῶς τὸ ζήτημα τῆς πολιτικῆς εἶναι δική μας ὑπόθεσις κι ὄχι τῆς πλέμπας…»…

Μοῦ εἶπε κι ἄλλα, πολλά, ποὺ δὲν ἔχουν ἀξία…
Τὰ γενικὰ ἦσαν τὰ παραπάνω…
Ἡ πλέμπα, ὁ ὄχλος, οἱ πολλοί…
Τί νά κάνουμε; Ἀλλάζει αὐτό; Δὲν ἀλλάζει…
Μόνον ποὺ ἐὰν ἐγὼ συμμετάσχω σὲ κάτι τέτοιο, μὲ ὁποιονδήποτε ἐπιθετικὸ προσδιορισμὸ ἐμπρός του, τότε θὰ εἶμαι συνένοχος, ὅπως ἄλλως τὲ εἶναι συνένοχοι κι ἔνοχοι στὸ ἔγκλημα κατὰ τῆς Πατρῖδος  μας, ὅλα τὰ κατακάθια ποὺ ἔως σήμερα κυβέρνησαν ἤ ἀντιπολιτεύθηκαν κυβερνήσεις.
Κι αὐτὸ δὲν τὸ θέλω γιὰ ἐμέναν. Ἄς τὸ κάνουν ἄλλοι, μὲ πιὸ χαλαρὲς συνειδήσεις.
Ὑπερασπιζόμαστε κάτι ποὺ μᾶς ἔχει καταστρέψῃ ἀλλὰ ἀρνούμαστε νὰ τὸ πάρουμε ἀπόφασι.
Ὑπερασπιζόμαστε κάτι ποὺ ἐπιμένει τόσο πολὺ τὸ σύστημα νὰ μᾶς πείσῃ, ἀπὸ τὴν πρώτη μας ἀνάσα γιὰ τὴν ἀναγκαιότητά του, ἀλλὰ ἀρνούμαστε νὰ τὸ ἐπανεξετάσουμε.
Καί γιατί ἀμφισβητοῦμε τίς ἄλλες ἔννοιες τότε;  Γιατί ἀμφισβητοῦμε τά πάντα; Γιατί ἡ δημοκρατία παραμένει στό ἀπυρόβλητο;

Δὲν θὰ γράψω περισσότερα…
Πάντως ἐγὼ ἀρνοῦμαι τὴν δημοκρατία, διότι ἀντιλαμβάνομαι πὼς εἶναι τὸ χείριστον πολίτευμα, βάσει τοῦ ὁποίου οἱ κοινωνίες χειραγωγοῦνται καὶ δυστυχοῦν, περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλο. Κι ἐαν δὲν μὲ πιστεύετε, δὲν πειράζει…
Περιμένετε καὶ θὰ δεῖτε…
Διότι ἡ δημοκρατία εἶναι αὐτὸ ποὺ ἔχουμε… Ἀπολύτως αὐτό… Κι ἄς μὴν μᾶς ἀρέσῃ…

Φιλονόη.

Υ.Γ. Εἶμαι ἐπίσης καὶ κατὰ τῆς δικτατορίας… Ὅπως ἐπίσης καὶ κατὰ τῆς βασιλείας.. Ἀλλὰ δὲν βαριέστε…Ψιλὰ γράμματα… Στὴν ὥρα τους ὅλα…

ΥΠΟΠΤΗ ΜΑΝΙΑ

Ασφαλώς όλοι θα έχετε διαπιστώσει την μανία με την οποία τα αστικά πολιτικά κόμματα υπερασπίζονται την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Η δημόσια άρνηση  αυτού του είδους πολιτεύματος, θεωρείται πλέον θανάσιμο αμάρτημα το οποίο πρέπει να εξομολογηθείτε στον πνευματικό σας.  Εάν υβρίσεις τα Θεία κανείς δεν θα ενδιαφερθεί, μάλιστα αν τα υβρίζεις συχνά μπορεί να βολευτείς και σε κανένα τηλεοπτικό κανάλι ή εφημερίδα. Εάν υβρίσεις την “δημοκρατία μας” μπορεί και να σε πάνε στα κάτεργα. Αυτό το γεγονός δημιουργεί εύλογες υποψίες για τους εξής λόγους

Α) Παρατηρείται το φαινόμενο ότι όσο περισσότερο λαμόγιο είναι ένας πολιτικός, όσο περισσότερο κλέφτης και απατεώνας, με τόσο μεγαλύτερη θέρμη υποστηρίζει την δημοκρατία. Θυμηθείτε τους δημοκρατικούς λόγους και τον “αγώνα για την δημοκρατία” όσων σήμερα είναι έγκλειστοι στον Κορυδαλλό.

Β) Από επιστημονικής σκοπιάς, αν κάποιος ανοίξει ένα εγχειρίδιο πολιτικής επιστήμης, η κοινοβουλευτική δημοκρατία αναφέρεται απλά ως ένα από τα πολλά είδη πολιτευμάτων που υπάρχουν. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Άρα για την πολιτική επιστήμη η κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν αποτελεί αξίωμα ή δόγμα.

Γ) Ακόμη πιο παράδοξο είναι το γεγονός ότι οι πολιτικοί υπερασπίζονται την δημοκρατία με περισσότερη θέρμη από τους ίδιους τους ενδιαφερόμενους, δηλαδή τον λαό! Όσες φορές έκανα ένα μικρό γκάλοπ ρωτώντας τον κόσμο: “Θα σας πείραζε να μην υπήρχε κοινοβουλευτική δημοκρατία αλλά η χώρα να λειτουργούσε καλύτερα;” Η απάντηση που έδωσε το 70-80% των ερωτηθέντων ήταν: “όχι δεν θα μας πείραζε”. Προτείνω λοιπόν στους υπερασπιστές της δημοκρατίας να κάνουν, αν τολμούν, ένα δημοψήφισμα με το ίδιο ερώτημα.

Και τέλος ερχόμαστε στα πολύ ωραία και ψυχωφελή διαγγέλματα περί της “βίας”, της “νομιμότητας” κλπ. Φαίνεται ότι οι υπερασπιστές της δημοκρατίας ξεχνούν ότι η ίδια η ύπαρξη τους οφείλεται στην Βία και την παραβίαση της νομιμότητας:  Η αστική δημοκρατία εγκαθιδρύθηκε χρησιμοποιώντας την βία στον υπέρτατο βαθμό (Γαλλική Επανάσταση, αγχόνες, αποκεφαλισμοί, δήμιοι) και φυσικά στην κατάλυση της νομιμότητας που  ίσχυε τότε. Αλλά εκτός από την αστική δημοκρατία και η αριστερά εδραιώθηκε χρησιμοποιώντας την βία και την κατάλυση της νομιμότητας (Οκτωβριανή Επανάσταση).

Και φυσικά η βία και η παραβίαση της νομιμότητας από την αστική δημοκρατία συνεχίζεται και σήμερα σε καθημερινή βάση: Σας ρώτησε μήπως κανένας αν θέλετε οι γειτονιές σας να είναι γεμάτες από Αλβανούς , Πακιστανούς, Αφγανούς, Αφρικανούς και λοιπούς ευγενείς κυρίους; Σας ρώτησε μήπως κανένας αν θέλετε να ομιλείτε ελεύθερα για αυτούς που μισείτε ή αντιπαθείτε, ή αντίθετα μήπως επιθυμείτε  διακαώς ένα αντιρατσιστικό νομοσχέδιο που θα σας βοηθάει στον… αυτοέλεγχο έκφρασης συναισθημάτων;Σας ρώτησε  κάποιος  “δημοκράτης” αν έχετε να φάτε ή να πληρώσετε το ρεύμα;Σας  ζήτησαν  μήπως  την  άδεια  για αυτά που γράφουν στα σχολικά βιβλία που δίνουν στα παιδιά σας;Ίσως σας ρώτησαν  αν  θέλετε ή όχι να υπάρχει η αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες;

Όταν λοιπόν σας ομιλούν για την “δημοκρατία μας” μπορείτε να τους πείτε να την βάλουν εκεί που συνήθως βάζουν τον ”φλογισμένο πυρσό” που τους χαρίζει  στιγμές…ανακούφισης. Ξέρουν εκείνοι…Πέστε τους επίσης, όταν κάνουν εσωκομματικές εκλογές, να μην πληρώνουν μόνον γύφτους (ρομά) για να ψηφίζουν επί χρήμασι όταν τους λείπουν τα κουκιά, αλλά εκτός από γύφτους να καλούν και κανέναν αφγανό, όχι για τίποτε άλλο αλλά για μην  λέει ο κόσμος μετά ότι μας  κυβερνούν….. οι γύφτοι.

Ἐλευθέριος Ἀναστασιάδης
ἀπὸ τὸν Θεόδοτο