Βροχὴ

Κ’ ἦταν χρόνος, κατὰ πρὶν τὸ ἐξημέρωμα τῆς νυκτός…
Τ’ οὐρανοῦ ἐχαθῆκαν τὰ φῶτα
καὶ δύναμις ὀργισμένη ἠκούσθη μεγάλη.
Ἐσχιζόταν σὲ πέρα τόπους μακρινούς,
μὰ κι ἐδῶ δά, μιὰ σπιθαμὴ ἀπὸ τὰ μάτια μου
καὶ κραυγὲς φοβερὲς ποὺ τρόμον ἔφεραν,
μέσα ἀπὸ τὰ σκοταδιασμένα του πληγωμένα γαλάζια.
Κρυμμένος ἤμουν ἀπὸ τὸ μικρόν μου παραθύρι ὀπίσω…
Ὦ, κόσμε μου!
Ἰδοῦ ἐν νυκτὶ τῶν ὑδάτων ἡ ἐπέλασις!
Κ’ ἦταν ἡ γῆς μου ἀδύναμος.
Ἀλλοίμονο…
οἱ στρατιὲς τὴν ἐπατοῦσαν τῶν οὐρανῶν.

 

Τὸ χῶμα μου ἐμούλιαζεν
καὶ παντοῦ γύρω μου πληγὲς πλημμυρισμένες
καὶ μονάχα ἤλπιζα νὰ νικήσῃ ἡ γῆς,
τὸ φῶς νὰ ἔλθῃ
κ’ ὅλον νὰ χαθῇ εἰς τὰ πέρα του τὸ αἷμα,
ὁ Φοῖβος νὰ χαμογελάσῃ,
Εἰρήνη νὰ ἔλθῃ…
Εἶθε.

6-11-2013

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply