Εἶναι τὸ δυσκολότερο καὶ τὸ ἐντιμότερο ἀπὸ ὅσα ἔχουμε νὰ μάθουμε.
Εἶναι μία διαρκὴς πορεία, ποὺ ὀφείλουμε, πάσῃ θυσία, νὰ διανύσουμε.
Εἶναι μία ἀνάγκη, ποὺ θέλουμε δὲν θέλουμε, θὰ τὴν βιώσουμε…
Μὲ μίαν διαφορά…
Γιὰ νὰ γίνουμε Ἕλληνες πρέπει πρῶτα ἀπὸ ὅλα νὰ ξεχάσουμε ὅλες αὐτὲς τὶς συμπεριφορὲς τοῦ παρελθόντος, ποὺ μᾶς κρατοῦν δεσμίους σὲ καταστάσεις τελειωμένες. Οὐσιαστικῶς, ἐὰν δὲν ἀλλάξουμε τὴν ὀπτική μας, τὴν ἀντιληπτικότητά μας καὶ τὸν τρόπο ποὺ προσλαμβάνουμε πληροφορίες, δυστυχῶς, πάλι μέσα στοὺς χαμένους θὰ ἤμεθα.

Καί τί σημαίνει τό «νά γίνουμε Ἕλληνες»; Ἔ;
Ἔχουν κυλήσει τόσοι πολλοὶ αἰῶνες, ἀπὸ τότε ποὺ ὁ τελευταῖος Ἕλλην, μὲ τὴν ὁλοκληρωμένο ἔννοια, ἄφησε τὸ στίγμα του στὸν πλανήτη, ποὺ τελικῶς μᾶλλον φαντάζει παράλογον τὸ νὰ ἀναζητοῦμε τὸν τρόπο…
Κι ὅμως… Κι ὅμως, δὲν εἶναι τόσο δύσκολο ὅσο ἀρχικῶς φαίνεται…
Οὐσιαστικῶς εἶναι μία ἄνευ τέλους πορεία, ὄχι μόνον πρὸς ἀναζήτησιν ἀξιῶν καὶ ἀρχῶν, μὰ κυρίως εἶναι ἡ ἀνάγκη τῆς ἐφαρμογῆς τους στὴν καθημερινότητά μας. Τί ἀξία ἄλλως τέ ἔχει ἡ θεωρία δίχως τήν πράξιν νά τήν ἀκολουθῇ;

Πῶς; Πῶς θά τό καταφέρουμε;
Ἄς ξεκινήσουμε ἀπὸ τὰ ὀφθαλμοφανῆ… Κι ὅλα τὰ ἄλλα θὰ εὑρεθοῦν…
Λίγες σκέψεις γιὰ ἀρχή…

• Νὰ γίνουμε Ἐραστὲς καὶ φορεῖς τῆς Ἀληθείας… Αύτομάτως ὅμως μετεμορφωνόμεθα σὲ πολεμίους τοῦ ψεύδους καὶ τοῦ σκότους…Ἡ Ἀλήθεια ὅμως περνᾶ μέσα ἀπὸ τὴν (ἀληθὴ καὶ σὲ βάθος καὶ ἀνεξάρτητο) Ἐπιστήμη, τὴν ἄνευ παραποιήσεων Ἱστορία καὶ τὴν Ἐπίγνωσι τοῦ δρόμου ποὺ ὀφείλουμε νὰ ἐπιλέξουμε. Ἡ γνῶσις, ἡ μάθησις, ἡ διαρκὴς ἀναζήτησις εἶναι ὑποχρέωσίς μας.
• Νὰ γίνουμε Ἐραστὲς τῆς ἐλευθερίας τῆς σκέψεως καὶ τοῦ Ἀνθρώπου… Αὐτομάτως ὅμως μεταμορφωνόμεθα σὲ πολεμίους κάθε προσπαθείας γιὰ δουλοποίησιν τῆς ἀνθρωπότητος σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη τῆς Γαίας μας. Ἀρνούμεθα τὸν φανατισμό, τὸν ὁπαδισμό, τὴν ἐξάρτησιν. Ὁ Ἕλλην ἀπὸ μόνος του εἶναι ἐλεύθερος. Οὐδέποτε ἐχρειάσθη προστᾶτες, σωτῆρες καὶ ὁδηγούς. Γίνεται ὁδηγὸς καὶ παράδειγμα, καταργῶντας κι ἀκυρώνοντας οὐσιαστικῶς ἀνύπαρκτα δεσμά…
• Νὰ γίνουμε Ἐραστὲς τῆς Ἀρετῆς. Πάντα μέσα μας θὰ ἐμφωλεύουν δύο τάσεις. Ἐὰν θέλουμε νὰ ΞΑΝΑ-γίνουμε Ἕλληνες ξέρουμε τὸ ποιὰ ἀπὸ αὐτὲς ὀφείλουμε  νὰ ἐπιλέγουμε.
• Νὰ γίνουμε πραγματικοὶ Ἐραστὲς τῆς Ζωῆς. Κάθε μορφῆς. Ἀπὸ τὴν πιὸ «ἀσήμαντο», τῆς ἀμοιβάδος,  ἔως τὴν πλέον «σημαντική». Ὁ Ἕλλην σέβεται τὴν δημιουργία καὶ τὴν ὑπηρετεῖ μὲ σεβασμό. Οὐδέποτε τὴν καταστρέφει!!! Παραλλήλως ὅμως πρέπει νὰ γίνουμε Ἐραστὲς τοῦ Κάλλους. Τὸ Κάλλος, ἡ Εὐμορφία ἀπουσιάζει ἀπὸ τὴν ζωή μας. Ὀφείλουμε λοιπὸν καὶ στοὺς γύρω μας ἀλλὰ καὶ στοὺς ἑαυτούς μας τὴν ἀναζήτησι, τὴν ἀνάδειξιν καὶ τὴν διάδοσίν του. Ὄχι μέσα ἀπὸ στερεότυπα ποὺ μᾶς ἐφόρτωσαν διὰ τῆς βίας, ἀλλὰ ἀναζητῶντας νέες εἰκόνες κι ἀνοίγοντας δρόμους. Ἡ ὀμορφιὰ χρειάζεται ἐκ νέου δόμησιν πρῶτα μέσα μας.
• Νὰ γίνουμε Ἐραστὲς, χρῆστες καὶ μιμητὲς τῶν Φυσικῶν Νόμων. Οἱ Φυσικοὶ Νόμοι δὲν «ἐδημιουργήθησαν» μόνον γιὰ νὰ «κρατοῦν ἐν τάξει» τοὺς πλανῆτες, τὸ ζωϊκὸ καὶ τὸ φυτικὸ βασίλειο. Πρῶτος καὶ κύριος ὑπερασπιστής τους,  μιμητής τους καὶ θαυμαστής τους ὀφείλει νὰ εἶναι ὁ Ἄνθρωπος. Ὅ,τι δήποτε «παρὰ φύσειν» ἁπλῶς εἶναι Ὕβρις.
• Νὰ γίνουμε Ἐραστὲς καὶ ὑπερασπιστὲς τοῦ Δικαίου. Δὲν νοεῖται Ἐλεύθερος Ἄνθρωπος δίχως τὴν αἴσθησι τοῦ Δικαίου.

Αὐτὰ γιὰ ἀρχή…
Σιγὰ σιγά, βῆμα τῷ βῆμᾳ, ἡμέρα τῇ ἡμέρᾳ, κάτι νέο θὰ μαθαίνουμε. Κάποιο νέο λιθαράκι θὰ προσθέτουμε στὸν γενικότερο «χῶρο πληροφοριῶν». Ἔτσι κι ἀλλοιῶς, οἱ ἀπαντήσεις γιὰ τὸν δρόμο ποὺ ὀφείλουμε νὰ ἀκολουθήσουμε εἶναι μὲν παντοῦ γύρω μας, ἀλλὰ πρέπει νὰ τὶς ἀνακαλύψουμε μόνοι μας. Οἰ ἕτοιμες λύσεις δὲν εἶναι λύσεις.  Εἶναι μαϊμουδισμός…

Καί τί θά κερδίσουμε ἀπό ὅλο αὐτό;
Μὰ πρῶτα ἀπὸ ὅλα τὴν πραγματική μας Ἐλευθερία…
Ἐὰν κάποιος καταφέρῃ πρῶτα μέσα του νὰ αἰσθανθῇ ἐλεύθερος, ὅλα τὰ ὑπόλοιπα εἶναι θέμα στιγμῆς, διότι στὴν πραγματικότητα ἔχουν συμβῇ… Κι ἄς μὴν τὸ γνωρίζῃ…

Φιλονόη

φωτογραφία