Ποιά κραυγή θά μᾶς ταράξῃ γιά νά σταματήσουμε νά στειρώνουμε τήν ἱστορία;

Τὰ πρωινὰ πίνω τὸν καφέ μου βλέποντας τὰ νέα σὲ διάφορα τηλεοπτικὰ κανάλια.

 Ἄκουσα σήμερα τὶς δηλώσεις τῆς Μέρκελ, τοῦ πρωθυπουργοῦ, εἶδα καὶ τὸν Μεϊμαράκη.

Ὅλοι τους γυρνοῦν τὴν πλάτη στὰ ἐγκλήματα καὶ ἂν ὑπάρχει κάτι ποὺ διαφοροποιεῖ αὐτὸν τὸν πόλεμο ἀπὸ ὅλους τοὺς προηγουμένους, εἶναι ὅτι αὐτὸς ὁ πόλεμος εἶναι ἀναίμακτος ἐπιφανειακά, τὸ αἷμα δεν εἶναι πλέον ὀρατὸ γιὰ νὰ πιτσιλᾷ τὰ πρόσωπά τους, ἔτσι ὥστε νὰ ὑπῆρχε ἡ ἐλπίδα νὰ νοιώσουν τοὐλάχιστον λίγη φρίκη…

Νομίζω ὅτι τὰ περισσότερα δεινὰ τοῦ λαοῦ μας προέρχονται ἀπὸ τὴν ἐξοικείωσί του μὲ τὴν ἀθλιότητά ποὺ κάνουν τὶς πηγὲς τῆς ζωῆς, τῆς δημιουργικότητος καὶ τῆς ἐλπίδος νὰ στερεύουν καὶ τὶς πόλεις νὰ κατοικοῦνται ἀπὸ φαντάσματα καὶ μηχανές… Ποιά κραυγή θά μᾶς ταράξῃ γιά νά σταματήσουμε νά στειρώνουμε τήν ἱστορία;

Γιῶτα Σούσουλα

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply