Ἀνήρτησα τὴν πρόσφατη συνέντευξη τοῦ Alain de Benoist, στὸ περιοδικὸ American Renaissance,

Ὁ,τιδήποτε εἶναι νέο ἔχει ἀξία μόνον καί μόνον ἐπειδὴ εἶναι νέο;

διότι πέραν ἀπὸ τὰ ἐξαιρετικὰ ἐνδιαφέροντα ποὺ ἀναφέρει, κυρίως θὰ ἤθελα νὰ σταθῶ καὶ νὰ σχολιάσω ἕνα θεμελιῶδες θρησκευτικὸ ζήτημα:

Ἡ ἄνοδος τοῦ παλαιοτέρου καπιταλισμοῦ (δηλαδὴ 17ος καὶ 18ος αἰ.) πέραν τοῦ ὅτι «καθόταν» ἐπάνω στὶς παλαιότερες ἀξίες τῆς ἐμπορικῆς κάστας, εἶχε ἕνα ἐντελῶς διαφορετικὸ χαρακτηριστικό: τὴν θρησκευτικὴ ὁπτικὴ τοῦ προτεσταντικοῦ Καλβινισμοῦ καὶ ἰδίως ὡς πρὸς τὸ τὶ χαρακτηρίζει τὸν «ἐκλεκτό» τῆς δικῆς τους περὶ Θεοῦ εἰκόνος. Μὲ ἀπλὰ λόγια οἱ Καλβινιστὲς πιστεύουν ὅτι σημάδι καὶ ἀνταμοιβὴ τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ Θεοῦ τους εἶναι ὁ πλουτισμός. Αὐτὸ μόνον. Ἐὰν ἔχῃς βγάλει χρήματα, πολλὰ χρήματα, αὐτὸ εἶναι σημάδι ὅτι ἔχεις τὴν εὔνοια τοῦ Θεοῦ καὶ ὅτι αὐτὸς σὲ ἀποδέχεται. Μὲ ἀπλὰ λόγια τὸ ἀνώτατο ἰδανικὸ τῆς« ἀρετῆς» δὲν ἀξιολογεῖται παρὰ μὲ αὐτὸ καὶ μόνον τὸ κριτήριο.

Στὸν ἀντίποδα ἡ ὁπτικὴ τοῦ Ῥ/καθολικισμοῦ καὶ τοῦ Θωμὰ Ἀκινάτου, ποὺ ἐνσωμάτωσε τὶς κυριότερες διδασκαλίες τοῦ Ἀριστοτέλους καὶ τῆς Πλατωνικῆς σχολῆς: ὑπάρχουν ἀξίες ἀνώτερες, τὶς ὁποῖες ἡ ἠθικὴ ἢ ἡ θρησκεία ἢ ἡ φιλοσοφία μὰς διδάσκει, γι’ αὐτὸ καὶ ναὶ μὲν ὑπάρχει ἡ τάση τοῦ ἀνθρώπου νὰ ἐπιθυμῇ συνεχῶς περισσότερα ἀλλὰ δὲν θὰ πρέπει νὰ ὑποτάσσεται στὴν ἀπληστία καὶ τὴν ὄρεξη γιὰ περισσότερο πλουτισμό. Ἀλλὰ ἀντιθέτως νὰ τιθασσεύῃ τὸν ἐαυτὸ του καὶ ἐφοσον ἐπιτύχει κάποιο καλὸ βιοτικὸ ἐπίπεδο νὰ ἀσχολεῖται μὲ τὶς πιὸ σημαντικὲς κατακτήσεις καὶ ἰδανικά, ὅπως τὴν φιλοσοφία, τὶς καλὲς τέχνες καὶ τὶς ἀρχὲς τοῦ Ἀναγεννησιακοῦ Οὐμανισμοῦ. Ἡ παρουσία ἀνωτέρου πνεύματος, χαρισμάτων, ταλέντου, δημουργίας, ἀρετῶν χαρακτῆρος καὶ ἀγαθῶν πράξεων κ.ο.κ. ἀποτελοῦν τὰ σημάδια τῆς εὐνοίας τοῦ Θεοῦ κατὰ τὴν ἀντίληψη τῶν Ῥ/καθολικῶν.

Σήμερα ἡ σύγκρουση αὐτὴ εἶναι ἐμφανέστερη ἀπὸ ποτέ. Καὶ πρόκειται γιὰ θρησκευτικὴ καθαρὰ σύγκρουση καὶ μόνον. Οἱ δύο αὐτοὶ κόσμοι εἶναι ἀμοιβαίως ἀποκλειόμενοι. Οἰκονομία, ἀτομικὴ ἰδιοκτησία καὶ ἐμπόριο ὑπάρχουν καὶ στοὺς δύο ὅμως μὲ ἐντελῶς ἄλλους τρόπους. Διότι διαφέρουν θεμελιωδῶς στὴν ΘΕΟΛΟΓΙΑ καὶ στὴν ΠΕΡΙ ΕΚΛΕΚΤΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΝΤΙΛΗΨΗ, ἄρα καὶ στὴν ἠθικὴ καὶ τὶς ἀξίες, ἄρα καὶ στὸν Νόμο.
Ἔχουμε λοιπὸν σήμερα συρθεῖ σὲ ἕναν νέο θρησκευτικὸ πόλεμο (γιὰ τὸν ὁποῖον κυρίως εἶναι ἔνοχη ἡ μία πλευρά).

Καλῶς ἢ κακῶς, ὁ πόλεμος αὐτὸς ἔχει ἤδη ἀρχίσει. Καὶ θὰ ἐνταθεῖ πολὺ στὰ ἐπόμενα χρόνια, εἶναι δὲ πόλεμος ὁλοκληρωτικὸς καὶ σὲ ὅλα τὰ πεδία τῆς ἀνθρωπίνου πολιτείας. Δύο ἐπιλογές: διαλέγεις πλευρὰ ποὺ θὰ πολεμήσεις μέχρι τέλους ἢ ἐξαφανίζεται ἀπὸ τὴν κοινωνία καὶ γίνεσαι ἑρημίτης μέχρι νὰ τελειώσῃ. Ἡ ἐπιλογὴ νὰ παραμείνῃς βολτάροντας ἀμέριμνος στὸ πεδίο βολῆς ἀνάμεσα σὲ δύο στρατοὺς ποὺ ἐτοιμάζονται νὰ συγκρουστοῦν σφοδρὰ δὲν ὑφίσταται….

Φρούριον

φωτογραφία