Πόσες πολλὲς φορὲς τὸ ἔχουμε ἀκούσει…
Πόσο σπάνια τὸ ἐφαρμόζουμε…
Πόσο δύσκολο εἶναι νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς τελικῶς μόνον ὅταν ἐμεῖς αἰσθανόμεθα πλήρεις, ὡς ἄτομα, θὰ μποροῦμε νὰ μοιρασθοῦμε μὲ τοὺς γύρω μας χαρά, ἀγάπη, συντροφικότητα…
Ἄνθρωποι ποὺ πασκίζουν νὰ ἐφαρμόσουν τὸ σύνηθες, δῆλα δὴ τὸ νὰ ἕλκουν θαυμασμὸ ἀπὸ τοὺς γύρω τους, δίχως αὐτὸς ὁ θαυμασμὸς ὅμως νὰ καθρεπτίζῃ καὶ τὴν δική τους ἱκανοποίησι, εἶναι ἄνθρωποι κενοί… Ἄδειοι… Περιττοί…
Καὶ εἶναι, δυστυχῶς, οἱ περισσότεροι ἔτσι…
Θά ἐξακολουθήσουμε νά τούς μιμούμεθα ἤ θά κάνουμε τήν διαφορά;

Φιλονόη.

Σημείωσις 1.

Σημαντικὴ λεπτομέρεια: Δὲν συζητᾶμε γιὰ ὡραιοπάθεια ἤ ναρκισσισμό. Ἀστειότητες…
Συζητᾶμε γιὰ ἐναρμόνησιν τῆς πραγματικῆς μας φύσεως μὲ αὐτὸ ποὺ θέλουμε νὰ ἤμαστε.
Καὶ ἡ πραγματική μας Φύσις, ὁ ἐσώτερος ἑαυτός μας, ἡ θεία Φύσις μας ἐὰν θέλετε, γνωρίζει καλλίτερα ἀπὸ κάθε κοινωνικὸ μοντέλο, τὸ ποιοὶ πρέπει νὰ ἤμεθα.

Σημείωσις 2

Θὰ «παραφράσω» τὴν διαπίστωσιν μητέρας φίλης μου, πρὸ ἀρκετῶν ἐτῶν, ποὺ ἔλεγε:
«Ἐμεῖς δουλεύαμε γιὰ νὰ περνᾶμε καλά. Ἐσεῖς δουλεύετε γιὰ νὰ αὐξήσετε τὶς ἠλεκτρικές σας συσκευές».
Πόσο δίκαιον εἶχε τότε αὐτὴ ἡ γυναίκα καὶ πόσο κοντὰ στὴν παραπάνω κατάστασιν εἶναι ἡ διαπίστωσίς της…
Τὰ κτήματα, τὰ ἀποκτήματα μᾶς δίδουν εἰκονικὸ κύρος. Ὄχι ἀξία, ὄχι πραγματικὸ κύρος.
Μᾶς κάνουν νὰ φαινόμεθα, στὰ μάτια τῶν ἄλλων, σημαντικοί…
Πρὸς τοῦτον καὶ οἱ τόσες αὐτοκτονίες…
Μόλις ἐφάνη πὼς χάνουμε τὰ παιχνιδάκια μας, ἐχάσαμε καὶ τὸν λόγο ὑπάρξεώς μας…
Εἶναι τυχαῖες λοιπόν οἱ τόσες αὐτοκτονίες; Ἔ;