Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ἐν πλήρῃ διασπάσει κι ὅλοι τους ἀνασυντάσσονται κατὰ καιροὺς γιὰ νὰ φτειάξουν τὶς «νέες» ὁμαδούλες ποὺ θὰ φέρουν τὴν «καινούργια» προοπτικὴ στὸν τόπο. Ἀπ’ τὴ δεκαετία τοῦ 1990 καὶ δῶθε ἔχουμε δεῖ κάμποσες τέτοιες «πρωτοβουλίες», δῆθεν σωτήριες καὶ εὐεργετικές, ὑποσχόμενες αὐτὸ τὸ «ἄλλο», τὸ «διαφορετικό» μὲ τὸ κοινωνικὸ «πρόσωπο» καὶ τὴν «πρόνοια» γιὰ ἐκεῖνο καὶ γιὰ τοῦτο.
Προσφάτως ξεφύτρωσε μιὰ τέτοια «πρωτοβουλία» γιὰ τὴν ἀνασύσταση μιᾶς «μεγάλης» κεντροαριστερᾶς μέσα ἀπ’ τὸ γεφύρωμα ἢ τὴν σύμπραξη τῶν «λογικῶν» ἀνθρώπων τοῦ ΠΑΣΟΚ καὶ τῆς ΔΗΜΑΡ. Εἶναι ἡ γνωστὴ κίνηση τῶν «58» ποὺ σκοπὸ ἔχει τὴν ἐθνικὴ «ἀνασυγκρότηση» τῆς χώρας, τὴν «ἐξωστρεφῆ» καὶ «καινοτόμο» ἐπιχειρηματικότητα, τὴν κοινωνικὴ «δικαιοσύνη», τὸν «προοδευτικό» καὶ «λαϊκό» εὐρωπαϊσμὸ καὶ ἄλλα ἠχηρὰ παρόμοια.
Οἱ «58» δὲν αὐτοπροβάλλονται ὡς κόμμα ἢ ὀργάνωση· παρ’ ὅλ’ αὐτὰ ἔχουν δικό τους καταστατικὸ καὶ μανιφέστο, ἑπομένως καὶ μιὰ συγκεκριμένη «γραμμή», μιὰ συντονιστικὴ γραμματεία καὶ μιὰ κάποια ἱεραρχία. Ἑπομένως ξεκινάει μὲ ἀξιώσεις ὀργανωμένου φορέα συγκεκριμένου πολιτικοῦ χώρου ποὺ ἴσως καὶ νὰ ἐξελιχθῇ τελικὰ σὲ κόμμα μὲ «σαφῆ» ἰδεολογικὸ προσανατολισμὸ (μέλη της ἤδη δραστηριοποιοῦνται στὸν χῶρο τῆς «κεντροαριστερᾶς»).
Γιὰ ν’ ἀποτελέσῃ ὅμως φορέα πραγματικό, δηλαδὴ νὰ ἐκφράσῃ θέσεις ἑνὸς συνόλου καὶ νὰ γίνῃ συνισταμένη τάσεων, πρέπει ὁ καθένας ἀπ’ τοὺς «58» νὰ παραμείνῃ στὸ πιὸ π ρ ο σ ω π ι κ ό του στοιχεῖο καὶ στὴν πιὸ π ρ ο σ ω π ι κ ή του ἀντίληψη τῶν πραγμάτων. Μ’ ἄλλα λόγια ν’ ἀποτελέσῃ ΠΡΟΣΩΠΟ ποὺ δὲν συνθλίβεται ἀπὸ καμμία ἱεραρχία καὶ δὲν ἀκολουθεῖ καμμία «γραμμή» παρὰ παραμένει πιστὸ στὴ δική του καὶ στὴν πιὸ ἰδιαίτερη σχέση του μὲ τὸν κόσμο.
Δυστυχῶς ἡ κίνηση τῶν «58» δὲν δημιουργεῖ τὶς προϋποθέσεις γιὰ ὕπαρξη Προσώπων στοὺς κόλπους της καὶ ἄρα δύσκολα θὰ ἀποτελέσῃ πράγματι φορέα. Ὅσο γιὰ ἐκείνα ποὺ διατυμπανίζει στὸ μανιφέστο της εἶναι μόνο κούφα λόγια (τάχουμε ξανακούσει) «συνειδήσεων» ποὺ δὲν μποροῦν νὰ δώσουν τίποτα καὶ νὰ ὑγιάνουν ἄλλους ἀκριβῶς γιατὶ στεροῦνται π ρ ο σ ω π ι κ ο ῦ β ά ρ ο υ ς.
Μ’ αὐτὰ καὶ μὲ τοῦτα, ὅμως, ῥοκανίζεται ἄδικα ὁ ἀπελπιστικὰ λίγος χρόνος ποὺ μᾶς ἔχει ἀπομείνει προτοῦ ἀφανισθῆ ὁ τόπος ἀπὸ προσώπου γῆς . . . .

Ἐρινύες Τίσις

φωτογραφία