Τὰ ζῶα καὶ ὁ πόλεμος.

Τὰ ζῶα καὶ ὁ πόλεμος…

Ὁ Λόμπο, ὁ λύκος τῆς φωτογραφίας, πῆγε στὸ Βιετνᾶμ…
Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ πολέμου ὁ ἀμερικανικὸς στρατὸς ἔστειλε περισσότερα ἀπὸ 4.000 σκυλιὰ στὸ Βιετνᾶμ.
Ὁ ἀριθμὸς τῶν σκύλων ποὺ σκοτώθηκε στὴ δράση ἦταν 232.
Ἀλλὰ μόνο 200 σκυλιὰ ἐπέστρεψαν στὶς Ἠνωμένες Πολιτείες· στὰ ὑπόλοιπα ἔκαναν εὐθανασία ἤ δόθηκαν σὲ νοτιοβιετναμέζους, οἱ ὁποῖοι δὲν γνώριζαν πῶς νὰ τὰ χειριστοῦν…

περισσότερες φωτογραφίες στὸ history by zim 

Χλόη

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

4 thoughts on “Τὰ ζῶα καὶ ὁ πόλεμος.

  1. Ακόμα και ως προς τα ζώα πρέπει να είμαστε καλοί και ελεήμονες. Λέει το Άγιο Κοράνι:

    “Και δεν υπάρχει ούτε ένα ζώο στη γη, ούτε ένα πουλί που πετά με τα φτερά του, που να μην αποτελεί μέλος κοινότητας όπως και σεις. Τίποτα δεν παραλείψαμε στο Βιβλίο (Κοράνι) και τα πάντα θα συναθροιστούν μπροστά στον Κύριο τους” (Κοράνι, 6:38).

    Ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) είπε: “Ένας άντρας που περπατούσε κατά μήκος ενός δρόμου, ένιωσε πολύ διψασμένος. Φτάνοντας σ’ ένα πηγάδι, κατέβηκε μέσα του, ήπιε μέχρι που χόρτασε και ανέβηκε. Τότε είδε έναν σκύλο με τη γλώσσα του να κρέμεται, που προσπαθούσε να γλείψει λάσπη για να σβήσει τη δίψα του. Ο άντρας σκέφτηκε: {Αυτός ο σκύλος νιώθει την ίδια δίψα που ένιωθα εγώ} και ξανακατέβηκε στο πηγάδι, γέμισε το παπούτσι του με νερό και έδωσε στον σκύλο να πιει. Ευχαρίστησε τον ΑΛΛΑΧ και του συγχώρησε τις αμαρτίες του”. Ρώτησαν τότε τον Προφήτη: “Απεσταλμένε του Θεού, αμοιβόμαστε για την καλοσύνη μας προς τα ζώα;” και ο Προφήτης απάντησε: “Υπάρχει αμοιβή για την καλοσύνη προς κάθε ζωντανό πλάσμα, ζώο ή άνθρωπο” (Sahih Bukhari, 2466; & Sahih Muslim, 2244;),

    “Μια γυναίκα τιμωρήθηκε γιατί φυλάκισε μια γάτα ώσπου πέθανε (η γάτα). Εξαιτίας αυτού καταδικάστηκε στην Κόλαση. Ενώ την είχε φυλακίσει, δεν έδινε στη γάτα φαγητό και νερό, ούτε την ελευθέρωσε να φάει απ’ τα κινούμενα της γης” (Sahih Bukhari, 2365; & Sahih Muslim, 2422;).

    Ακόμα και όταν σφάζουμε ένα ζώο για τροφή, αυτό πρέπει να γίνεται με τρόπο που δεν θα προκαλεί περισσότερο πόνο στο ζώο. Ο προφήτης είχε πει: “Όταν σφάζετε ζώο, κάντε το με τον καλύτερο τρόπο. Πρέπει κάποιος να ακονίσει το μαχαίρι του για να μειώσει το δεινοπάθημα του ζώου” (Sahih Muslim, 1955; & Sunan Tirmidhi, 1409;).

    Ο Σαχλ ιμπν Αλ-Χανδαλίιγια (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε ότι κάποτε ο προφήτης πέρασε μπροστά από μία καμήλα που ήταν τόσο κάτισχνη, που η μέση της είχε φτάσει στο στομάχι της. Βλέποντας την ο προφήτης είπε: “Φοβηθείτε τον ΑΛΛΑΧ σ’ αυτά τα ζώα που δεν μπορούν να μιλήσουν” (Abu Dawud).

    Ο Αμπντουρραχμάν ιμπν Αμπντουλλάχ (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε ότι σε μία εκδρομή που είχε πάει ο προφήτης μαζί με κάποιους σαχάμπα (συντρόφους) του, κάποια στιγμή τους άφησε για λίγο μόνους. Αυτοί, είδαν μια φωλιά με ένα πουλί και τα δύο μικρά του πουλάκια και πήραν το ένα. Τότε η μητέρα-πουλί άρχισε να πετάει από πάνω τους κάνοντας κύκλους και χτυπούσε τα φτερά της νευρικά. Όταν επέστρεψε ο προφήτης και το είδε, είπε: “Ποιός προσέβαλε τα αισθήματα αυτού του πουλιού και του πήρατε το μικρό της; Επιστρέψτε το αμέσως” (Sahih Muslim).

    Ο Τζάμπιρ (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε ότι κάποτε ο προφήτης πέρασε μπροστά από ένα γαϊδούρι που είχε ένα χάραγμα στο πρόσωπο και είπε: “Ο ΑΛΛΑΧ να καταραστεί αυτόν που το χάραξε” (Sahih Muslim).

    Ο Αμπντουλλάχ ιμπν Όμαρ (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε ότι ο Προφήτης καταράστηκε αυτούς που χρησιμοποιούν τα ζώα ως στόχο (Sahih Muslim, vol. 3, no. 1958).

    Ο Ιμπν Αμπμπάς (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε ότι ο προφήτης απαγόρευσε να βάζουν τα ζώα να παλεύει το ένα με το άλλο (Abu Dawud & Sunan Tirmidhi).

    Κάποτε, ο Ιμπν Όμαρ (ραντιγιαλλάχου άνχου) είδε μια παρέα που είχαν πιάσει μια χήνα και την είχαν βάλει ως στόχο και της πετούσαν βέλη. Όταν είδαν από μακριά τον Ιμπν Όμαρ, αντιλήφθηκαν τον θυμό στο πρόσωπο του. Αυτός τους είπε: “Ποιός το έκανε αυτό; Ο απεσταλμένος του Θεού καταράστηκε αυτούς που το κάνουν αυτό” (Sahih Muslim).

    Ο Αμπντουλλάχ ιμπν Τζάφαρ (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε ότι μια φορά ο ίδιος ο προφήτης είδε κάτι παιδιά που πετούσαν βέλη σε ένα κριάρι και τους είπε: “Μη τυρρανάτε το καημένο το ζωντανό” (An-Nasai).

    Η Άισα (ραντιγιαλλάχου άνχα) ίππευε κάποτε μια καμήλα, η οποία δυσκολευόταν να τη μεταφέρει. Η Άισα τότε άρχισε να την πιέζει για να κάνει γρηγορότερα αλλά ο Προφήτης της είπε: “Θα έπρεπε να είσαι ευγενική με αυτό” (Sahih Muslim).

    Ο Αμπντουλλάχ ιμπν Όμαρ (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε ότι ο προφήτης είπε ότι αυτός που ακροτηριάζει ένα ζώο και δεν μετανοιώνει, ο ΑΛΛΑΧ θα τον ακροτηριάσει την Ημέρα της Κρίσης (Ahmad, Musnad;).

    Ο Προφήτης είπε ότι μία καλοσύνη που θα γίνει σε ένα ζώo, είναι σαν να έγινε καλό στην ανθρωπότητα και μία κακία που θα γίνει σε ένα ζώο, είναι σαν να έγινε στην αθρωπότητα (Mishkat Al-Masabih).

    Κάποτε όπως είπε ο προφήτης, μία πόρνη είδε μπροστά σε ένα πηγάδι έναν διψασμένο σκύλο και του έδωσε λίγο νερό χρησιμοποιόντας το παπούτσι της. Έτσι ο Θεός συγχώρεσε τις αμαρτίες της μόνο και μόνο γι’ αυτήν την καλή της πράξη (Sahih Bukhari, book 56, no. 673;).

    Ο πρώτος Χαλίφης του Ισλάμ, ο Άμπου Μπακρ (ραντιγιαλλάχου άνχου), οδήγησε τον στρατό σε ένα μέρος έξω από τη Μεδίνα, πριν φύγουν για τη μάχη της Μούτα και τους είπε: “Μη σφάξετε κανένα ζώο, εκτός για να το φάτε” (Tabari III, p. 123).

    Ο Χαλίφης Όμαρ ιμπν αλ-Χαττάμπ (ραντιγιαλλάχου άνχου) είχε πει ότι θα είναι υπόλογος την Ημέρα της Κρίσης, ακόμα και αν έστω και ένας σκύλος είναι διψασμένος σε όλη την Ισλαμική επικράτεια.

    “Σκορπίστε το σιτάρι[τον Χειμώνα] στις κορυφές των βουνών, ώστε να μην ειπωθεί πως έχει πεινάσει ένα πουλί στις χώρες του Ισλάμ”. Αυτή η ρήση είναι του γνωστού χαλίφη Όμαρ μπιν Αμπντουλ-Αζίζ (681-720 μ.Χ.) που θεωρείται ως ο πέμπτος ‘ορθόδοξος’ χαλίφης του Ισλάμ. Η φροντίδα του δεν περιορίστηκε στους συνανθρώπους του, αλλά περιλάμβανε τα πουλιά, τα ζώα και τα φυτά. Από τότε, είναι έθιμο σε αρκετές μουσουλμανικές χώρες να σκορπίζεται το σιτάρι στα βουνά όταν χιονίζει ώστε να μην πεθάνουν τα άγρια πουλιά, λόγω έλλειψης τροφής.

    Ο Ιμπν Κουντάμα (ραχίμαχουλλάχ) είπε: “Κανένα μέλος ενός ζώου που θα σφαγιαστεί, δεν πρέπει να κόβεται μέχρι το ζώο να έχει πεθάνει τελείως…Είναι επίσης άσχημο να γδέρνεται ένα ζώο πριν το πτώμα να έχει κρυώσει τελείως, όπως είναι άσχημο να κόβεται οποιοδήποτε μέλος αυτού” (Ibn Qudama, Al-Mughni, vol. 13, p. 310).

    Ο Ιμπν Χαζμ (ραχίμαχουλλάχ) είπε: “Δεν επιτρέπεται να σπάζετε τον λαιμό ενός σφαγιασμένου ζώου, μέχρι αυτό να πεθάνει εντελώς” (Ibn Hazm, al-Muhalla, vol. 7, p. 457).

Leave a Reply