Ἡ 87 χρονη θεία μου μοῦ εἶπε πὼς ἄκομη καὶ σὲ αὐτὴ τὴν ἐν ὅπλοις, Γερμανικὴ κατοχή, τοῦ 41-44 ὁ κόσμος ἤλπιζε σὲ μία καλλιτέρα ἡμέρα, γιατὶ νομοτελειακὰ ἐπίστευαν πὼς τὸ «καλό» θὰ νικοῦσε τὸ «κακό»…

Σήμερα πιστεύει κάποιος ὅτι μπορεῖ νά νικήσῃ τὴν Goldman sachs καί τά ἐργαλεῖα τοῦ παγκοσμίου ἐπενδυτικοῦ κεφαλαίου;

Ὄθων Δρακάτος

Ναί, ἐγώ!
Κι ὄχι μόνον τὸ πιστεύω, ἀλλὰ μέσα μου εἶναι ἤδη πραγματικότης.
Βέβαια τὰ γεγονότα κυλοῦν μὲ πιὸ …γηΐνους ῥυθμούς, ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ θὰ θέλαμε.
Ὅμως ὅταν ὑπάρχῃ Δράσις, πάντα ὑπάρχει κι Ἀντίδρασις.
Αὐτὸ εἶναι φυσικὸς νόμος καὶ δὲν ἀλλάζει…
Ἀκόμη κι ἐὰν ἡ δράσις συμβαίνει ἀργά, ἀλλὰ σταθερά, προκαλῶντας σταθερὲς πιέσεις, αὐτὸ δὲν σημαίνει πὼς θὰ ἀποφευχθοῦν οἱ κραδασμοὶ ἀπὸ τὴν Ἀντίδρασιν.
Εἶτε μὲ τὴν ἀλλοίωσιν τοῦ σώματος ποὺ πιέζεται εἶτε μὲ τὴν ἐκτίναξιν, εἶναι ἀναμενόμενον νὰ ἔλθῃ ἡ ἀνατροπή.

Τὸν χρόνο ἀδυνατῶ νὰ τὸν προσδιορίσω. Ὅπως ἐπίσης ἀδυνατῶ νὰ προσδιορίσω τὸν τρόπο.
Οὔτε καὶ τὸν τόπο…
Ὅμως μὲ βεβαιότητα δηλώνω πὼς ναί, θὰ συμβῇ ξαφνικά, ἀπότομα κι ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ δὲν τὸ περιμένουν κάποιοι.

Φιλονόη

φωτογραφία