Ἐνίοτε τὰ φαινόμενα ἐξαπατοῦν.
Ἡ οἰκονομικὴ «κρίσις», ὄντως ἔχει παρωθήσει πολλοὺς ἀξιοπρεπεῖς ἐν τοῖς λοιποῖς πράγμασιν ἀνθρώπους εἰς ἀναδιφήσεις ἐντὸς καὶ πέριξ τῶν ἀπορριμματοφόρων κάδων.
Ὅμως, μιὰ ἄλλη κρίσις, παγιωτέρας καὶ οἰκτρωτέρας μορφῆς, σοβοῦσα ἀπὸ δεκαετιῶν, καλεῖ μιὰν συγκεκριμμένην κατηγορίαν ἀνθρώπων εἰς παρομοίας ἀναδιφήσεις.
Ὄχι πρὸς ἀνεύρεσιν τροφῆς, ὅπως μετ᾿ ἰδιαζούσης ἰκανοποιήσεως συγκεκαλυμμένης διὰ πομάδος ἐπικοινωνιακῆς «θλίψεως» προβάλλουν οἱ δημοσιογραφοῦντες.
Εἶναι ἐμφανεῖς πλέον, ὡς πρὸς τὰ ἀποτελέσματα, αἱ κατὰ τὰς τελευταίας δεκαετίας ἀλλεπάλληλοι χειρουργικαὶ ἐπεμβάσεις ἐπὶ τῆς γλώσσης καὶ τῆς γραφῆς τοῦ τόπου μας.
Ἐμφανεῖς, ὄχι μόνον λόγῳ τῶν ὀψίμων θρηνῳδιῶν διαφόρων ὑποκριτῶν (καθηγητῶν, πολιτικῶν, «πνευματικῶν ἀνθρώπων»), οἱ ὁποῖοι (τότε) ἐπρωτοστάτησαν εἰς τὰς «μεταρρυθμίσεις».
Ἐμφανεῖς καὶ διότι, ὅσον περνοῦν τὰ χρόνια καὶ πεθαίνουν διάφοροι κάτοχοι «παλιῶν» βιβλίων, αὐτὰ περιπίπτουν εἰς χείρας κληρονόμων τοῦ «Νέου Πολιτιστικοῦ Καθεστῶτος» τοῦ ἐγκαθιδρυθέντος ὑπὸ τῶν ἀνωτέρω θρηνῳδῶν, ὑπὸ τύπον «τράνζιτ» μὲ ἀπώτερον προορισμὸν, τὰ …σκουπίδια.
Παραλλήλως ὅμως κάποιοι «σκληροπυρηνικοὶ» τοῦ πολιτιστικοῦ-μορφωτικοῦ «ἀνσιὲν ῥεζίμ», καραδοκοῦν.
Νύκτωρ ἀναδιφοῦν εἰς τοὺς κάδους, πρὸς ἀνεύρεσιν βιβλίων τοῦ εἴδους αὐτοῦ.
Πρὸ 10ετίας περίπου, ὁ γράφων, ἐκ μιᾶς τέτοιας σκουπιδεκστρατείας, ἀπεκόμισε ἐν μιᾷ νυκτί:
-Τὰ «Ἅπαντα» τοῦ Παπαδιαμάντη εἰς τὴν κριτικὴν ἔκδοσιν Βαλέτα.
-Μιὰν 15τομον ἐκδοχὴν τοῦ «Λεξικοῦ Δημητράκου».
-Τὰ Ἅπαντα τοῦ Νιρβάνα, τὴν Ἱστορίαν τοῦ Σπυρ. Τρικούπη καὶ τοῦ Κοκκίνου.
-Δεκάδας παλαιοτάτων περιοδικῶν ἐκδόσεων, πάσης εἰδικότητος καὶ ἐνδιαφέροντος.

Ἕνας ὁλόκληρος κόσμος, ἑνὸς πολιτιστικοῦ ΕΚΑΒ, τὰς νύκτας διαγκωνιζόμεθα μὲ τοὺς λογῆς κερδοσκόπους τῶν σκουπιδιῶν, ἡμεδαποὺς καὶ ἀλλοδαπούς, «κλέπτοντες» τὸ ψωμὶ των καὶ τὸ ψωμὶ τῶν χαρτοπολτοποιῶν.
Ἔχομε γνωρισθεῖ εἰς συνοικιακὸν ἐπίπεδον καὶ ἔχομε -συναδελφικῶς- συστήσει σύστημα «Book Alert». Τώρα πλέον «πέφτει σύρμα» μεταξὺ μας καὶ συσπεύδομεν μὲ τὰς σακκούλας μας καὶ τὰ καροτσάκια τῆς «Λαϊκῆς», νὰ περιμαζέψωμε τὰ πολιτιστικὰ κατάλοιπα ἐκ τῆς ἐποχῆς τῆς …ἑλληνικῆς κατοχῆς τῆς χώρας μας.
Πρὸ ἡμερῶν, παραμονὰς τῶν Χριστουγέννων, τότε, ὅταν οἱ ἀστοὶ καταλαμβάνωνται ἐκ καθαρτικῆς μανίας καὶ πετοῦν τὰς λογῆς «παλιαντζουρίας» των, πέντε τέτοιοι «ῥακοσυλλέκται», δύο δικηγόροι, ἕνας ἱερεὺς ἕνας καταστηματάρχης κινητῆς τηλεφωνίας καὶ ἡ αὐθεντία μου, πάνω ἀπὸ ἕναν ἔξοχον κάδον ἀπορριφθείσης «παλαιᾶς» σοφίας, ἀντηλλάξαμεν εὐχὰς ἀλλὰ καὶ σπουδαίας ἀπόψεις ἐπὶ τῶν εὑρημάτων τῆς Ἁγίας Νυκτός.
Ἡ κουβέντα διεκόπη μόνον ὅταν ὁ ἱερεὺς ἀπεχώρησε διὰ νὰ ῥίξῃ ἕναν ὑπνάκον δύο ὡρῶν πρὸ τοῦ Ὄρθρου τῶν Χριστουγέννων.
Ἦτο μιὰ «μαγικὴ βραδιά».

Φρεάντλης